hoelang houden we het vol?????

A

ANONYMOUS_USERNAME

Halllo meiden ,

Bedankt alvast voor jullie reacties vorige week .
Maar ik vraag me hoelanger af   hoelang we het volhouden ?
Ondertussen zijn we 2,5jaar bezig en allerlei onderzoeken achter de rug .
6maanden clomid , volledig opgeblazen , krikkel, slecht slapen , gevoelig .....
Hiermee gestopt , Hystroscopie (doorspuiten vd eileiders ) waar alles gezond leek
Wel pijnlijke ervaring , nu 7 inseminaties verder en nog steeds niets .
Het ergste vind ik dat we niets hebben zodat ze ook weinig kunnen doen .
Enkel hopen ,
maakt er iemand hetzelfde mee?
wat zijn jullie plannen ?
XXXX
 
Hoi Bloemke

Ik zag dat er nog niemand gereageerd heeft.
Wij zijn ruim 4,5 jaar bezig. IUI al gehad, natuurlijk alle nare onderzoeken, 2 ivf pogingen, diverse malen zwanger geweest, net zoveel maal is het fout afgelopen. Toen onderzocht waarom het verkeerd gaat en we weten nu dat ik een stollingsprobleem heb. Dus zwanger worden is een probleem, zwanger blijven is een nog groter probleem. We weten niet hoelang we doorgaan, het ziekenhuis heeft er alle vertrouwen in en wij ook. Ik moet er alleen heel erg veel voor doen, maar dat heb ik er voor over. Ik heb trouwens geen problemen met de homonen en andere medicijnen.

Liefs

Lydia
 
Hallo dames,

Even een hart onder de riem hoop ik. Toen ik 28 was stopte ik met de pil. Afgelopen zomer op mijn 33ste ben ik bevallen van mijn dochter. In de tussenliggende jaren is er ontzettend veel gebeurd. Operatie, eileiders doorspuiten (inderdaad AUW), 6 x iui en uiteindelijk ivf. Wat bleek bij de ivf...mijn voorraad eitjes is zeer beperkt dus bleken we geen tijd te verliezen te hebben. (naast slecht zaad, vijandig slijm, verstopte eileiders enz enz). Ik produceerde bij ivf slechts 1 foillikel. Tot ieders grote verbazing bevatte deze foilikkel een eitje. Dit eitje deelde zich met het slechte zaad van manlief tot een 9 cellig embryootje. Laat dit nou toch een prachtige dochter hebben opgeleverd. De artsen hadden er weinig vertrouwen in en wij ook niet. Wat ik wel weet en dat is wat ik hier eigenlijk wil zeggen is dat ik totaal geen goed gevoel had bij iui. Ik ken inmiddels zoveel mensen in de mmm en iui slaat zelden aan. Wij waren dan ook blij dat we voor ivf mochten. Het echte werk voor ons gevoel. En ja hoor...1e keer raak. Geef de moed dus niet op! Zorg dat je in het volgende traject terecht komt want je kansen zijn gewoon veel groter.
Je verteld dat er bij jullie niks is gevonden. Ik ken 2 stellen waarbij dit ook zo was. Na veel gedoe met iui kregen ook zij ivf. Bleek bij beide dames de schil om het eitje te hard zodat het zaadje er niet zelf doorkwam. Er is om deze reden gekozen voor isci en beiden zijn nu zwanger en hebben nog cryo's in de vriezer. Het klinkt heel simpel een te hard eischilletje maar het kan voor een hoop onzekerheid zorgen.

Kortom geef niet op! Er zijn nog meer mogelijkheden en soms zit het probleem in een klein hoekje en is het vrij simpel (nou ja simpel) op te lossen.

gr.ing
 

Hi bloem, ik zit in hetzelfde schuitje en begrijo heel goed wat je bedoeld
Ik wordt ook super geirriteerd van die clomid en van pregnyl krijg ik allemaal vage lichamelijke klachten. En de ellende van dat gesjees naar het zkh ieder keer maar weer.
Het is voor een goed doel, ben inmiddels een keer zwanger geweest (miskraam met 7 weken) dus heb nu bewezen dat het kan maar daardoor dus ook geen aanwijzigen dat we 'iets mankeren' en dat er dus niets anders aan te doen is dan weer proberen en maar weer  afwachten. Ja hoe lang houden we het nog vol vraag je? Ik denk dat  we iedere keer onze grenzen zullen verleggen. Vind het  iig super moeilijk om  het er maar bij te laten en maar te kijken hoe het loopt, dat kan ik (nog) niet.
Ik wens je alle sterkte, blijf positief en hou hoop, dat probeer ik ook en wie weet zal bij ons ook het geluk van een klein wondertje snel komen.
Liefs, Amber

 
Hoi Bloempke.
Ik denk dat het voor ieder stel verschillend is hoe lang men het volhoudt. Zelf zijn wij al ruim 4 jaar bezig. Na een operatie, 7 keer IUI zijn we nu met de tweede poging bezig van ivf/isci. Wij hebben nog niet echt een grens gesteld. Mocht deze poging niet lukken (woensdag mag ik testen) gaan we in ieder geval voor poging 3. Daarna zien we wel weer.
Ik hoop voor iedereen hier dat onze droomwens om zwanger te raken snel in vervulling gaat.
Liefs Nurse
 
Hallo,
Misschien kan ik ook nog wat hoop bieden! ik ben nu na 5 jaar eindelijk zwanger, heb 6 ivf behandelingen ondergaan, waarvan er 1 eindigde in een vroege miskraam en 1 in een buitenbaarmoederlijke zwangerschap. En  de laatste,6e, behandeling heeft nu eindelijk een zwangerschap opgeleverd, ben nu 13 weken zwanger.
De weg was lang en pijnlijk, maar op de een of andere manier heb ik altijd het idee gehad dat het zou lukken, en ging ik er toch altijd positief in. Belangrijk is wel om nog andere leuke dingen te doen, in mijn geval veel paardrijden, zodat je niet alleen met de negatieve gevoelens bezig bent maar het soms een beetje kan relativeren. En dan weer toewerken naar volgende behandeling. Ik ben ook meer dan 5 jr geleden gestopt met roken, ben lekker gaan sporten, heb acupunctuur gedaan, chinese kruiden geslikt, noem het maar op! maar dan had ik in ieder geval het idee dat ik er alles aan gedaan heb.
En wanneer stop je ermee, ik denk dat dat moment zich van zelf aan dient, als je het echt niet meer ziet zitten en je lichaam "moe" is, ik zat er bijna tegenaan, en we zouden het hier voorlopig bij laten en doorgaan met adoptie. Maar dat is vooralsnog verder niet nodig.
Ik wens jullie allemaal heel veel sterkte toe.

groetjes
Bonny
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan