Ik wil ook graag mijn verhaal doen hier omdat ik toch nog niet alles heb verwerkt merk ik.
Bijna 3 jaar geleden kwam ik er achter dat ik zwanger was nadat we de relatie al hadden verbroken, hij wilde geen kinderen en geen contact ook niet met zijn kind. Toen bleek dat ik zwanger was van een tweeling ( eeneiig). Een paar dagen erna hoorden we dat mijn moeder ongenezelijk ziek was en ongeveer nog 2 jaar zou leven. Ze had de ziekte van Pick wat vroegdementie is. Al haar functies begonnen uit te vallen zoals spreken en eten kon ze ook niet meer. Alleen haar geheugen (herkenning) is tot het eind goed gebleven. Zij is op een gegeven moment opgenomen op een psygogeriatrische afdeling ( gesloten afdeling) waar ze nog een half jaar heeft gewoont. 30 juli 2006 dus binnenkort een jaar geleden is ze overleden aan deze vrezelijke ziekte. Ik had haar zo nodig in al die tijd en ze kon er helaas niet voor me zijn. En ik misschien ook niet altijd voor haar want mijn zwangerschap is niet over rozen gegaan. Nadat er was ontdekt dat ik zwanger was van een tweeling moest ik met 13 weken een nekplooimeting doen bij beide kindjes. Daaruit kwam dat de kinderen TTS hadden. Ik werd met spoed naar Leiden voor onderzoek gestuurd en daar ben ik met 15 weken geopereerd om 1 van de 2 kindjes te laten overlijden doormiddel van navelstrengcoagulatie ( het dichtlaseren van de navelstreng bij 1 kind).Omdat ze eeneiig waren kon het kindje niet worden weggehaald. De eerste operatie mislukte en ik moest binnen 24 uur weer geopereerd worden omdat de bloedverbindingen over en weer gingen ( anders zou mijn andere kindje ook overlijden). De tweede operatie lukte maar met 15 weken en 2 dagen braken mijn vliezen en had mijn kindje geen overlevingskansen meer. Ik moest maar thuis gaan zitten wachten op de weeen want opnemen wilden ze me niet. Na een week ben ik compleet ingestort en alsnog in Enschede opgenomen. De weeen bleven uit maar er was ook geen vruchtwater te zien. Ben plat gaan liggen en vrienden hebben mij in die tijd verzorgd totdat dat ook niet meer kon en na 3 maanden thuis ben ik in Zwolle opgenomen en heb daar nog een maand gelegen in het ziekenhuis. Er is mij al die tijd verteld dat mijn kindje niet levensvatbaar zou zijn omdat de longen niet konden groeien zonder vruchtwater maar ik heb volgehouden en ik heb ze verbaasd doen staan. In het ziekenhuis heb ik een infectie opgelopen het CMV virus en dat heeft ervoor gezorgt dat de weeen kwamen. Met 30 weken en 6 dagen ben ik bevallen van Paddy en Benjamin*. Paddy deed het erg slecht in het begin en bleek ook het CMV virus te hebben. Hij zou verkalkingen in zijn hoofd en organen hebben en compleet doof zijn, of hij ooit zou kunnen lopen konden ze niet zeggen. Na 10 weken ziekenhuis had ik mijn kindje eindelijk thuis en juist op dat moment ging het met mijn moeder steeds slechter. In september na verschillende testen bleek Paddy toch nog iets te horen en kreeg zijn eerste gehoortoestellen en ik mijn eerste gebarencursus. Mijn moeder kwam dus vorig jaar te overlijden en mijn vader had ook al vaatproblemen en wilde eigenlijk niet zonder mijn moeder meer leven. Hij is dan ook 5 maanden na haar met de kerst in 2006 overleden aan een griep. Ik denk dat hij het gewoon heeft opgegeven en graag weer bij mijn moeder wilde zijn. En daar sta ik dan met een gehandicapt zoontje die veel aandacht vraagt, zonder partner en zonder ouders. Ik wist dat het leven zwaar zou zijn maar zo zwaar had ik niet verwacht. Ik sla me er wel doorheen hoor maar soms heel soms ben ik kwaad en denk ik waarom moet dit ons allemaal overkomen. Heb in deze tijd vrienden verloren die geen vrienden waren en heb mijn echte vrienden leren kennen maar ook mijn zus en broer hebben nooit naar me omgekeken ( zijn veel ouder dan mij) en kan dus ook daar geen steun van verwachten. Ik zou zo graag is uit willen slapen of is een dagje shoppen maar ik kan nergens mijn kind de hele dag heen brengen en als je ouders hebt is dat toch makkelijker dan bij vrienden. Een uurtje gaat nog maar langer? Intussen is Paddy dus bijna 2 en half en hij loopt wel maar niet zo als andere kinderen, hij valt veel en dat heeft mede te maken met zijn slechthorendheid want zijn evenwicht is niet goed. Hij is een lekker ventje dat weinig zegt maar toch een paar gebaartjes kent. Ik heb een website voor ons ooit is gemaakt dus voor degenen die een foto willen zien kunnen dat op www.paddyjoshua.blogspot.com .
liefs Olga
Bijna 3 jaar geleden kwam ik er achter dat ik zwanger was nadat we de relatie al hadden verbroken, hij wilde geen kinderen en geen contact ook niet met zijn kind. Toen bleek dat ik zwanger was van een tweeling ( eeneiig). Een paar dagen erna hoorden we dat mijn moeder ongenezelijk ziek was en ongeveer nog 2 jaar zou leven. Ze had de ziekte van Pick wat vroegdementie is. Al haar functies begonnen uit te vallen zoals spreken en eten kon ze ook niet meer. Alleen haar geheugen (herkenning) is tot het eind goed gebleven. Zij is op een gegeven moment opgenomen op een psygogeriatrische afdeling ( gesloten afdeling) waar ze nog een half jaar heeft gewoont. 30 juli 2006 dus binnenkort een jaar geleden is ze overleden aan deze vrezelijke ziekte. Ik had haar zo nodig in al die tijd en ze kon er helaas niet voor me zijn. En ik misschien ook niet altijd voor haar want mijn zwangerschap is niet over rozen gegaan. Nadat er was ontdekt dat ik zwanger was van een tweeling moest ik met 13 weken een nekplooimeting doen bij beide kindjes. Daaruit kwam dat de kinderen TTS hadden. Ik werd met spoed naar Leiden voor onderzoek gestuurd en daar ben ik met 15 weken geopereerd om 1 van de 2 kindjes te laten overlijden doormiddel van navelstrengcoagulatie ( het dichtlaseren van de navelstreng bij 1 kind).Omdat ze eeneiig waren kon het kindje niet worden weggehaald. De eerste operatie mislukte en ik moest binnen 24 uur weer geopereerd worden omdat de bloedverbindingen over en weer gingen ( anders zou mijn andere kindje ook overlijden). De tweede operatie lukte maar met 15 weken en 2 dagen braken mijn vliezen en had mijn kindje geen overlevingskansen meer. Ik moest maar thuis gaan zitten wachten op de weeen want opnemen wilden ze me niet. Na een week ben ik compleet ingestort en alsnog in Enschede opgenomen. De weeen bleven uit maar er was ook geen vruchtwater te zien. Ben plat gaan liggen en vrienden hebben mij in die tijd verzorgd totdat dat ook niet meer kon en na 3 maanden thuis ben ik in Zwolle opgenomen en heb daar nog een maand gelegen in het ziekenhuis. Er is mij al die tijd verteld dat mijn kindje niet levensvatbaar zou zijn omdat de longen niet konden groeien zonder vruchtwater maar ik heb volgehouden en ik heb ze verbaasd doen staan. In het ziekenhuis heb ik een infectie opgelopen het CMV virus en dat heeft ervoor gezorgt dat de weeen kwamen. Met 30 weken en 6 dagen ben ik bevallen van Paddy en Benjamin*. Paddy deed het erg slecht in het begin en bleek ook het CMV virus te hebben. Hij zou verkalkingen in zijn hoofd en organen hebben en compleet doof zijn, of hij ooit zou kunnen lopen konden ze niet zeggen. Na 10 weken ziekenhuis had ik mijn kindje eindelijk thuis en juist op dat moment ging het met mijn moeder steeds slechter. In september na verschillende testen bleek Paddy toch nog iets te horen en kreeg zijn eerste gehoortoestellen en ik mijn eerste gebarencursus. Mijn moeder kwam dus vorig jaar te overlijden en mijn vader had ook al vaatproblemen en wilde eigenlijk niet zonder mijn moeder meer leven. Hij is dan ook 5 maanden na haar met de kerst in 2006 overleden aan een griep. Ik denk dat hij het gewoon heeft opgegeven en graag weer bij mijn moeder wilde zijn. En daar sta ik dan met een gehandicapt zoontje die veel aandacht vraagt, zonder partner en zonder ouders. Ik wist dat het leven zwaar zou zijn maar zo zwaar had ik niet verwacht. Ik sla me er wel doorheen hoor maar soms heel soms ben ik kwaad en denk ik waarom moet dit ons allemaal overkomen. Heb in deze tijd vrienden verloren die geen vrienden waren en heb mijn echte vrienden leren kennen maar ook mijn zus en broer hebben nooit naar me omgekeken ( zijn veel ouder dan mij) en kan dus ook daar geen steun van verwachten. Ik zou zo graag is uit willen slapen of is een dagje shoppen maar ik kan nergens mijn kind de hele dag heen brengen en als je ouders hebt is dat toch makkelijker dan bij vrienden. Een uurtje gaat nog maar langer? Intussen is Paddy dus bijna 2 en half en hij loopt wel maar niet zo als andere kinderen, hij valt veel en dat heeft mede te maken met zijn slechthorendheid want zijn evenwicht is niet goed. Hij is een lekker ventje dat weinig zegt maar toch een paar gebaartjes kent. Ik heb een website voor ons ooit is gemaakt dus voor degenen die een foto willen zien kunnen dat op www.paddyjoshua.blogspot.com .
liefs Olga