Ik ben met 37.2 weken ingeleid 1,5 jaar geleden, ik had al vanaf week 32 een bloeddruk die steeds beetje bij beetje omhoog klom, de kleine lag behoorlijk achter op groei. Tig keer naar het ziekenhuis geweest voor echo's, controles en uiteindelijk een kleine week voor de inleiding aan de bloeddrukmedicatie. Na de bevalling bleek ook dat we echt niet langer hadden moeten wachten omdat de placenta al aan het verkalken was en ze dus niet genoeg voedinggsstoffen zou binnen krijgen.
Doordat onze dochter heel klein was (2125 gram), is ze opgenomen op de kinderafdeling/couveseafdeling om daar aan te sterken voor ze naar huis zou mogen. Dit was mijn geluk, want hoewel ik na de bevalling weer een hele normale bloeddruk had, schoot deze na 4 dagen ineens naar 205/115 en bleek ik ineens alsnog zwangerschapsvergiftiging te hebben gekregen, gelukkig was ik nog in het ziekenhuis. Ik had niet de klassieke klachten, alleen een zere nek en wat vocht in de voeten (kon ook om andere redenen komen, maar achteraf door zw. vergiftiging) en bij de mega hoge bloeddruk knallende hoofdpijn (over het hele hoofd, geen band).
Uiteindelijk zijn we na een dikke week naar huis gegaan, ik heb nog wel een poosje bloeddrukmedicatie moeten slikken om de bloeddruk goed te houden.
Nu 1,5 jaar later is de kleine uk nog steeds een klein opdondertje, maar ze doet het fantastisch. Bijna nooit ziek (afkloppen) en volgt over het algemeen lekker haar eigen lijntje.
Ik zou zeggen: als de artsen zeggen dat het genoeg is, dan is het ook genoeg geweest