Hoi Caro...

[ANONYMOUS_USERNAME]

Die vragen van je...zo herkenbaar...
Ik was bij mijn eerste zwangerschap hééééél voorzichtig...
Nu ook...maar minder dan bij de eerste, want bij de eerste
was ik zo voorzichtig dat ik bijna niet heb genoten van mijn
zwangerschap...
Ik verweet deze miskraam dus ook heel erg aan mezelf...
Nu niet meer...want toen het mis ging was ik nog steeds
voorzichtig...
Ik kan je verdriet ook heel goed begrijpen, ook al was dit bij
mij pas de tweede zwangerschap...
Wat een rare opmerkingen, dat je er al zoveel hebt dat het
verdriet dan wel mee zal vallen...
Zo kreeg ik ook naar me hoofd "dat het veel erger is als je
kindje dood wordt geboren...dit valt wel mee..."
MOGEN WIJ HIER GEEN VERDRIET VAN HEBBEN DAN...!?!

Tsja, ik was altijd blij dat het bij mij allemaal goed ging, maar wat
kan je iemand anders goed begrijpen als je zelf  een miskraam hebt
gehad...
Gelukkig hebben we hier op het forum dan ook veel aan elkaar...
Sterkte, nogmaals...

Liefs, Judith        

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hoi Judith,

Ook ik ben erg voorzichtig geweest,maar dan vraag je je af was t dan toch niet voorzichtig genoeg?
Overal hield ik rekening mee,geen filet american,geen aparte kazen,geen alcohol,roken doe ik gelukkig al jaren niet meer,oppassen dat mijn andere kinderen mijn buik niet aanstoten en ga zo maar door en dan nog gaat t mis.
Ongeloof,verdriet,boosheid,alles gaat door me heen ,we hebben echt geen tranen meer over zoveel hebben we gehuild,maar ondertussen moeten we toch proberen om ons groot te houden tegenover onze kinderen en dat valt niet mee.
Gewoon,normaal doen net zoals anders terwijl je zo de behoefte hebt om een potje te huilen,schreeuwen,krijzen!

De afspraak staat nu voor maandag 10 uur ,en begin van de middag zal ik gecuratteerd worden,nu alleen nog maar hopen dat alles voor die tijd vanzelf loslaat.
Een erg dubbel gevoel heb ik erbij,je wilt alles eigenlijk zolang mogelijk vasthouden omdat je het zo graag bij je wilt houden ,en aan de andere kant heb ik nu zoiets van laat nu maar gaan zo snel mogelijk,dan kunnen we weer verder.
Dat een mens zich zo dubbel kan voelen ongelooflijk zeg!

liefs Car