Hoi december moeders 
Hier weer even een berichtje tussendoor van de trotse vader der aanstaande tweeling.
Het aftellen is begonnen; 28e week, nog een week of 8-9 gok ik zo, voordat ik mijn kleine helden vast kan houden. En potverdorie, wat doen ze het goed tot nu toe
Donderdag hebben we weer een controle, vorige week hebben we de 3D/4D echo gemaakt. Hoe bijzonder dat is, behoeft denk ik geen uitleg. De foto's van de ukkies staan dan ook trots in de woonkamer te paraderen. Uniek om dat mee te maken zeg. Wat ook bizar is, is dat ik vorige week het hartje zelf heb gehoord van 1 van de 2 boefjes. Rechtstreeks vanuit de buik. Ik luister vrijwel elke avond wat er van binnen bij Lynn gebeurt, gewoon omdat ik heel trots ben en omdat ik het leuk vind om met de kindjes 'te spelen'. Ze reageren nogal grappig op de vader des huizes. Blijkbaar lag 1 van de 2 direct met zijn blote bas of rug onder mij en daar hoorde ik het heel helder. Zo trots als een pauw, met geen pen te beschrijven.
Lynn heeft nogal wat klachten, dat is bekend. Die gaan verder dan alleen die rug. Ik heb een zeer druk zakelijk bestaan achter de rug en nog voor de boeg, op weg naar een mooie toekomst voor ons gezin. Elke dag als ik thuiskom, ben ik zo retetrots op mijn vrouw. Dat weet ze, want ik vertel het haar dagelijks. Probeer haar ook zoveel mogelijk te bellen/whatsappen tijdens het werk. Het is niet de meest 'leuke' of 'makkelijke' zwangerschap met die 2, maar ze doet het toch maar elke dag opnieuw. Ik probeer haar zo goed mogelijk en zo veel mogelijk te ondersteunen waar ik kan, maar sommige dingen kan ik niet wegnemen (rugklachten, obstipatie etc etc.)
Het is nu nog 'maar' 2 maandjes voordat de 2 er zijn. Wij weten dat 3 maanden teveel van het goede is, zeker met een tweeling en ook vanwege die ene vruchtzak. Er zit inmiddels een mooie toeter op bij Lynn, waar ik in ieder geval apetrots op ben. Nagenoeg alles is in gereedheid; de kamer (waar ik reuze verliefd op ben), de enveloppen zijn geschreven, de kids groeien goed en strijden dapper en het belangrijkste: een vader en moeder die ze een huis vol liefde (gaan) geven straks.
Ik hoop dat bij jullie ook alles crescendo gaat en dat jullie genieten van de zwangerschap. Ik heb ook het verhaal van Komal meegekregen/gelezen, wat je dan doet beseffen dat er iets zeer kwetsbaars ontstaat en groeit. Ook daar denk ik in het achterhoofd nog wel eens aan.
Ik wens jullie nog een plezierige tijd en meld me tzt wel weer een keertje hier
Grt de man van Lynn!
Hier weer even een berichtje tussendoor van de trotse vader der aanstaande tweeling.
Het aftellen is begonnen; 28e week, nog een week of 8-9 gok ik zo, voordat ik mijn kleine helden vast kan houden. En potverdorie, wat doen ze het goed tot nu toe
Donderdag hebben we weer een controle, vorige week hebben we de 3D/4D echo gemaakt. Hoe bijzonder dat is, behoeft denk ik geen uitleg. De foto's van de ukkies staan dan ook trots in de woonkamer te paraderen. Uniek om dat mee te maken zeg. Wat ook bizar is, is dat ik vorige week het hartje zelf heb gehoord van 1 van de 2 boefjes. Rechtstreeks vanuit de buik. Ik luister vrijwel elke avond wat er van binnen bij Lynn gebeurt, gewoon omdat ik heel trots ben en omdat ik het leuk vind om met de kindjes 'te spelen'. Ze reageren nogal grappig op de vader des huizes. Blijkbaar lag 1 van de 2 direct met zijn blote bas of rug onder mij en daar hoorde ik het heel helder. Zo trots als een pauw, met geen pen te beschrijven.
Lynn heeft nogal wat klachten, dat is bekend. Die gaan verder dan alleen die rug. Ik heb een zeer druk zakelijk bestaan achter de rug en nog voor de boeg, op weg naar een mooie toekomst voor ons gezin. Elke dag als ik thuiskom, ben ik zo retetrots op mijn vrouw. Dat weet ze, want ik vertel het haar dagelijks. Probeer haar ook zoveel mogelijk te bellen/whatsappen tijdens het werk. Het is niet de meest 'leuke' of 'makkelijke' zwangerschap met die 2, maar ze doet het toch maar elke dag opnieuw. Ik probeer haar zo goed mogelijk en zo veel mogelijk te ondersteunen waar ik kan, maar sommige dingen kan ik niet wegnemen (rugklachten, obstipatie etc etc.)
Het is nu nog 'maar' 2 maandjes voordat de 2 er zijn. Wij weten dat 3 maanden teveel van het goede is, zeker met een tweeling en ook vanwege die ene vruchtzak. Er zit inmiddels een mooie toeter op bij Lynn, waar ik in ieder geval apetrots op ben. Nagenoeg alles is in gereedheid; de kamer (waar ik reuze verliefd op ben), de enveloppen zijn geschreven, de kids groeien goed en strijden dapper en het belangrijkste: een vader en moeder die ze een huis vol liefde (gaan) geven straks.
Ik hoop dat bij jullie ook alles crescendo gaat en dat jullie genieten van de zwangerschap. Ik heb ook het verhaal van Komal meegekregen/gelezen, wat je dan doet beseffen dat er iets zeer kwetsbaars ontstaat en groeit. Ook daar denk ik in het achterhoofd nog wel eens aan.
Ik wens jullie nog een plezierige tijd en meld me tzt wel weer een keertje hier
Grt de man van Lynn!