hoi ik ben dus heeeeeel bang

A

ANONYMOUS_USERNAME

ik zit er echt tegen op iedereen die ik spreek zegt jij gaat pijn lijden bla bla bla kunnen mensen mij nou nooit gerust stellen met positieve info of zo iets grrr haha.
nee maar ik ben bang vooral voor dat inleiden en scheuren enzo (ja klinkt lekker)

is hier iemand die een tip heeft of mij gerust kan stellen

kussies vero 35 weken en 6 dagen
 
Gewoon over je heen laten komen. Iedere bevalling is anders en je kunt je er totaal niet op voorbereiden, omdat je niet weet hoe het zal gaan. Ik ben uitgescheurd, maar op dat moment merkte ik daar absoluut niets van. Je bent alleen maar bezig met de bevalling en dat je je kindje er uit wilt hebben.

Ik ga nu voor de 2e keer bevallen en natuurlijk ben ik ook wel een beetje nerveus hoe het zal gaan en of het weer pijn zal doen, maar nogmaals iedere bevalling is anders, dus ik probeer mij er niet druk om te maken.

Denk er aan dat je zo meteen iets heel moois er voor terug krijgt. Als je je babytje eenmaal in je handen hebt, dan weet je wat ik bedoel. Misschien dat je je dit ook met je verloskundige kunt bespreken, zodat ze je wat gerust kunt stellen.

En probeer je niet te veel aan te trekken wat mensen tegen je zeggen, dat het pijn etc. doet. Zeg ook gewoon tegen die mensen dat je niet op die verhalen zit te wachten. Geniet lekker van je zwangerschap en denk niet teveel aan de bevalling. Hoe ontspannender jezelf bent, hoe minder pijn het zal doen, omdat je lichaam dan veel endorfine aan zal maken, wat verdooft.

 
oke bedankt voel me al iets beter echt. en moet het idd over me heen laten komen.
en geloof ook zeker wel dat ik het zou vergeten als ik mijn kleintje in mijn armen hebt.

kussies vero 36 weken
 
Hoi meis,
Fijn he al die horror verhalen die andere mensen je ongevraagd vertellen.
Ik kneep m ook behoorlijk een paar weken voor de bevalling en ik moet zeggen het is me reuze meegevallen. Ik ben ingeleid en heb er zo'n 11 uur over gedaan, je weet dat t ooit op gaat houden en dat je binnen korte tijd je baby in je armen hebt. De pijn bouwd zich langzaam op dus je went eraan. Ik was als de dood voor uitscheuren of knippen. Uiteindelijk moest er bij mij geknipt worden omdat mijn dochter er héél snel uit moest ivm de hartslag die terug liep en geloof me het interesseerd je dan echt niks meer.
Kop op het komt echt goed, ik zou het zo weer doen !!
Succes
Groetjes Rene, 17 dagen mama van Isabel
 
Hoi,
Even een positief verhaal: Bij mij deed de bavalling nagenoeg geen zeer. Tuurlijk, weeën opvangen is op het eind best lastig (kreeg weeënstorm), maar op dat moment was ik alleen maar aan het puffen, waardoor je alles om je heen vergeet. Je puft een eind weg en ik concentreerde mij daar vooral op. Hierdoor werd de pijn dragelijk. Bij de bevalling zelf was het schrijnen wel vervelend, maar dat was over zodra het hoofdje eruit was. Verder ben ik niet ingescheurd, maar hield er een hematoom aan over binnenin. Heb weken met ijs rondgelopen, want daar was ik te laat mee begonnen (eigen schuld!).

Maak je alsjeblieft niet druk, ga er vooral ontspannen aan beginnen zodra je merkt dat je bevalling is begonnen. Heb erg veel gehad aan ontspanningsoefeningen (waardoor de bevalling ook sneller ging), misschien jij ook. Je hebt dan anders last van de weeën.
Daarbij is de begeleiding vaak erg goed en dat scheelt ook heel erg, hoor. Goed luisteren naar je verloskundige en niet je eigen plan trekken, want persen zonder perswee heeft echt geen zin, hihi.

Heel veel succes en laat je niet gek maken. Juist de enge verhalen (vaak uitzonderingen) worden het meest verteld, want de bevallingen die wel lekker gingen zijn gewoon niet spannend genoeg.
 
oke echt reuze bedankt en ik laat het gewoon lekker op me afkomen lijkt me het beste
en heb me moeder bij me met bevallen dat vind ik ook echt een fijn gevoel.

heel erg bedankt voor jullie gerust stelling.

kussies vero

 
Hoi vero,

hier nog even een positief verhaal om je moed in te spreken. Ik was vn te voren niet nerveus, maar wel bang dat ik me niet voldoende zou kunnen ontspannen.
Toen de bevalling begon heb ik een paar uur lang voorweeen gehad, voelde als menstruatiepijn maar dan wel om de 5 minuten. 's avonds gingen we naar bed, en zodra ik lag hoorde en voelde ik een plop, de vliezen waren gebroken. Ik ben in bad gaan staan (scheelt weer in de troep) en zag dat het vruchtwater meconium bevatte, dus we zijn nadat we de verloskundige gebeld hadden naar het ziekenhuis gegaan.
Daar waren we om iets voor 12 uur en tegen 1 uur (ik lag inmiddels aan de monitoren) kreeg ik pas mijn eerste echte wee. Goed te doen vond ik! De verloskundige zei dat ik pas 1 a 2 cm ontsluiting had, dus ging lekker nog even naar huis om te slapen. De verpleegkundige kwam af en toe kijken en was verbaasd over hoe ontspannen ik was (dat kon ze zien op de monitor, mijn spiersamentrekkingen  op mijn bovenbenen werden  gemeten) Ik heb tot ongeveer half 5 ontsluitingsweeen gehad, waarvan alleen het laatste half uurtje echt zwaar was, daarvoor was het perfect weg te puffen. Om half 5 kreeg ik persdrang, dus werd in aller ijl de verloskundige erbij gehaald. Die zei dat ik al volledige ontsluiting had en mocht gaan persen. De persween vond ik veel prettiger, wel heel krachtig, maar niet pijnlijk. Alleen toen het hoofdje tegen de uitgang duwde was het even pijnlijk. Na 45 minuten  persen is onze dochter geboren.  Toen ze werd weggehaald om te persen moest ik gehecht worden. Ik was helemaal verbaasd, want had niet gemerkt dat ze me geknipt hadden. Dat voel je dus echt niet, zo bezig ben je. Al met al heeft het vanaf de eerste wee tot de geboorte zo'n 6 uur geduurd, en ik riep dezelfde dag al dat ik het zo weer zou doen, het was enorm meegevallen!  

Ga er gewoon positief in en laat het over je heenkomen, je bent veel sterker dan je zelf denkt! Heel veel succes en laat je weten hoe het gegaan is?

groetjes, Ellen
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan