hoi hoi dames,,,
ik heb jullie eindelijk weer gevonden.
ik snapte aldoor niet waar ik jullie kon vinden op deze site en kwam alleen bij de andere tpopics uit.
maar eindelijk , het si me gelukt..
ga binnenkort alles even bijlezen en probeer dan ook weer even te reageren...
maar ik wil ook graag meteen even van de gelegenheid gebruik maken om iets van me af te schrijven..
ik heb dit ook al bij het zomermama2006 forum opgeschreven, maar doordat er hier nog meer bekenden zitten, wil ik het hier ook heel graag even kwijt..
wellicht dat er meerderen zijn die dit herkennen en dan zou ik een reactie wel heel fijn vinden...
liefs tobi
met ons gaat het eigenlijk prima, we wonen nog steeds in het huisje waar ik tot maart in mag blijven wonen.
ik merk dat ik het hiet echt naar mijn zin heb, dat ik het als mijn huisje zie en ik me er veilig voel. waar ik straks ga wonen weet ik dus niet, ligt eraan waar de woningbouwvereniging een huis voor me heeft en ik welke gemeente.
ik heb geleerd me hier niet meer druk om te maken, ik kan er niets aan veranderen en ik word er alleen maar onrustig van.
ik leef een beetje bij de dag en laat het maar op me af komen.
en ik vind het prima, ik ben er rustig onder en voel me best wel onstspannen.
tussen mij en mijn ex gaat het best wel moeilijk, hij heeft van heel veel mensen afstand genomen.(inclusief zijn ouders) hij heeft geen contact meer met ze en had besloten dat ze sophie ook niet meer mochten zien van hem.
hier was ik het dus niet mee eens en heb besloten dat ik gewoon bij ze langs blijf gaan, ik kon altijd goed met ze opschieten en ik vind het zo oneerlijk dat hij bepaald dat sophie haar opa en oma niet meer te zien krijgt.
het is best wel lastig als je het allemaal goed wilt regelen (vooral als je ouders en broer geen contact meer wilen met jouw ex schoonouders, maar toch iedereen op een verjaardag willen komen.
Dan moet je het dus 3 x gaan vieren......(pffff)
dit geld ook voor sinterklaas, ed..
soms heel ingewikkeld, maar ik blijf het gewoon belangrijk vinden dat sophie haar beide opa en oma blijft zien..
mijn ex is ook opeens heel afstandelijk en ik spreek hem nog maar zelden. ik vind dat heel jammer, mn na een relatie van tien jaar... vind dat maar moeilijk te verkroppen en te begrijpen..
hij doet zijn eigen ding en ik merk dat hij nog steeds dingen bepaald en precies weet hoe hij mij kan raken.
ik ben daar veel te slap in en vind het moeilijk om er tegen in te gaan.
ik wil er sterker in worden, maar dat is zo lastig, wil geen ruzie wil geen strijd..
maar goed ook hier leer ik mee omgaan..
voor de rest gaat het dus lekker met mij, geniet van mijn werk, vrienden en kennissen en boven al van mijn sophie..
zoals sommigen van jullie ws weten zijn we vorig jaar een traject ingegaan om sophie te helpen. s
ophie had zoveel moeite met het omgaan van andere kinderen, ze durfde er niet mee te spelen, sloeg dan helemaal dicht en vond het niet fijn..
we zijn toen heel goed geholpen en we merken dat sophie daarin heel erg gegroeid is.
ze is niet meer bang voor kinderen en speelt op haar manier met kinderen..
ze geniet van het spelen op het kdv en is een heerlijk en vrolijk meisje..
ze is ook niet meer echt bang voor vestibulaire en tactiele prikkels en kan er beter mee omgaan.
ze is ineens omgeslagen daarin en is bijn anergens meer bang voor.
ze klimt en klautert op de hoge glijbaan, durft in tunnels te lopen, in een hangmat te liggen en zou het liefst in de achtbaan van de efteling gaan....hihihihi
toch blijft sophie anders dan andere kinderen.
we gaan dus naar de fysio (sensorische integratie) en ze gaat naar logopedie.
fysio gaat heel goed en daar mag ze binnenkort mee stoppen , logopedie blijft ze voorlopig nog wel heen gaan..
maar desondanks blijft ze anders..
het is heel moeilijk uit te leggen; een onbekende ziet het ook niet en zelfs sommige bekenden zien het niet. .
haar ontwikkeling gaat erg langzaam., ze is al heel lang bezig met zindelijk worden, maar ze geeft het niet aan en ze snapt het nog niet wat ze moet voelen.
haar woordenscaht is redelijk, maar haar uitspraak is niet zo duidelijk... ze begrijpt ook nog niet heel veel plaatjes en kan nog niet alles benoemen.
sophie geeft geen antwoorden op vragen: zoals.. "wat heb je gedaan vandaag op het kdv",
als we naar de efteling zijn geweest en ik vraag haar een dag later waar ze geweest is, dan herhaalt ze mijn vraag maar geeft geen antwoord.
als ze bij haar papa is geweest dan kan ze niet vertellen wat ze allemaal gedaan heeft ook niet als ik haar een beetje helpt.
sophie speelt nog steeds niet echt met kindjes.
ze houdt wel een handje vast en gaat ook wel dollen met ze, maar ze doet alles na wat hun doen en neemt geen eigen initiatief, ze stelt zich heel afhankelijk op.
ze praat ook niet echt met ze
ze speelt liever alleen en kan zich uren vermaken.
sophie vertoont kinderlijk gedrag, gedraagt zich jonger dan dat ze is.
we kunnen het over haar hebben, waar ze bij zit,maar dat heeft ze niet door
ook heeft ze vrij veel eigen rituelen en structuurtjes, ze wisselt dit af en verzint telkens weer nieuwe.
als het niet gaat zoals zij het in haar hoofd heeft wordt ze boos en is ze echt teleurgesteld..
sophie proeft niets wat anders of nieuw is, ze raakt het niet aan en eet het niet op (ongeacht snoep of eten)
sophie eet dus ook nog steeds geprakt eten..
ook het feit dat sophie helemaal niets laat merken van de scheiding, het er nooit over heeft, het als heel normaal ervaart, gewoon altijd mee gaat, mij nooit mist als ik er niet ben..is vreemd volgens de gedragsdeskundige ( ik vond het zelf helemaal niet vreemd, vond het juist heel knap van haar en fijn dat ze r niet onder lijdt).. maar volgens die vrouw zou je dat echt wel moeten merken en zou ze me wel moeten missen..
ook wbt oppas of ziekte, het maakt sophie, niet uit wie er oppast, of het een vreemde is of een onbekende. sophie vind het niet erg dat ik dan wegga..
en als sophie siek is bij opa en oma, dan heeft ze het niet eens over mij, dan mist ze me niet, hoeft ze niet persee naar mama toe .... ik ben er dan gewoon niet..
sophie leeft dus erg in het hier en nu. denkt niet verder en is dus met veel andere dingen absoluut niet bezig (zindelijk, school, sinterklaas, etc etc)
in oktober hadden we na een jaar weer een evaluatiegesprek over sophie waarin alles werd besproken. omdat er toch wel een paar vragen over de ontwikkeling van sophie bleven werd er geadviseerd om sophie te laten obsereren door een gedragsdeskundige
afgelopen maand heeft zij sophie geobserveerd aan de hand van allerlei opdrachtjes en een observatie op het kdv.
sophie scoorde op sommige dingen normaal , op een opdracht hoger!!!! maar over het algemeen een stuk lager dan wat ze zou moeten kunnen.
de vrouw zag ook dat ze veel structuur inbracht en zich anders dan andere kinderen van drie jaar en 2 maanden gedroeg...
ze vetelde me dat ze toch wel wat kenmerken van.... autisme......vertoonde( in welke vorm dan ook)
ook al wist ik al heel lang dat sophie anders is dan anderen, ook al had ik vanaf het begin het gevoel dat er iets is met sophie, ook al twijfelde ik soms zo enorm ( was ik bang dat ik overdreef, me aanstelde, ik een overbezorgde moeder was) dan toch doet het pijn als zo'n vrouw het woord... autisme... gebruikt..
het is dan wel heel confronterend en het deed me op dat moment heel veel.
natuurlijk is het nog niet zeker en kunnen ze op grond van een test en een observatie nog niet deze diagnose stellen. maar doordat ze wel redelijk wat kenmerken vertoont en gezien haar voorgeschiedenis zijn er wel vermoedens, daarom moest ik afgelopen week een algemene gedragsvragenlijst invullen en ook mijn ex en collega van het kdv moeten deze invullen.
daarna gaat die vrouw samen met mij en mijn ex een andere lijst bespreken en doornemen. (weet even niet meer hoe deze lijst heet)
tevens maakt ze een verslag van de observatie op het kdv en werkt ze de opdrachten uit die sophie gemaakt heeft en dan krijgen wij hier eeen evaluatie hierover...
is sophie anders en in hoeverre beinvloed dit haar ontwikkeling?
hoe gaan we nu verder met haar?
ik ben nml zo bang voor de basisschool, ben zo bang dat ze het niet redt.
ze ontwikkelt zich vrij langzaam, leeft nog zo in het hier en nu, vraagt nog bijna niets aan mij,speelt nog niet echt met andere kinderen, als het heel druk is, zondert ze zich af en gaat ze haar eigen gang...
het heeft ook zolang geduurd dat ze zich veilig voelde op het kdv en nu ben ik zo bang dat ze dit gedrag weer gaat vertonen straks op school.
ik vind het zo fijn dat ze nu zo gelukkig is en ik wil dat ze zich zo blijft voelen, maar ik ben bang dat het basisonderwijs te hoog gegrepen is voor haar..
die vrouw gaf dat ook al aan en op het kdv hebben ze ook haar twijfels hierover.
mn als ze daadwerkelijk autistisch zou zijn, is het nog moeilijker voor haar om mee te kunnen komen op school..
dit is dan ook de belangrijkste reden dat we het prima vinden dat ze geobserveerd werd en dat men naar haar kijkt. ik wil dat ze gelukkig blijft en is...
en als het blijkt dat ze dus misschien wel autistisch is en wat achter loopt dan zie ik haar liever naar het speciaal onderwijs gaan, zodat ze wat extra aandacht krijgt en niet ondergesneeuwd wordt.....
maar goed zover zijn we nog niet en wie weet gaat ze zich opeens heel snel ontwikkelen en is ze misschien niet eens autistisch, maar ik zit er wel mee, want waar doe je goed aan..
wel naar de gewone school laten gaan, niet naar de gewone school laten gaan..ik moet straks wel kiezen, want over drie kwart jaar is het al zover...
wat als ze echt autistisch is, wat als ze erg achterloopt... hoe gaat het dan verder, allemaal vragen waar ik nu geen antwoord op weet, maar die me wel bezig houden..
pff het is een heel verhaal geworden en ik hoop dat jullie er wijs uit kunnen worden.
ik had gewoon even behoefte om het van me af te schrijven en omdat het hier redelijk anoniem is , is het voor mij een hele fijne en veilige manier...
en wellicht zijn er meer ouders die hiermee kampen en kan ik daar wellicht mee in contact komen of heeft iemand van jullie ervaing in het speciaal onderwijs is hun kindje ook wellicht autistisch of anders...
ik zou daar dan graag mee in contact komen....
alvast bedankt voor het van me afschrijven van dit elle lange verhaal..................
kus tobi
ik heb jullie eindelijk weer gevonden.
ik snapte aldoor niet waar ik jullie kon vinden op deze site en kwam alleen bij de andere tpopics uit.
maar eindelijk , het si me gelukt..
ga binnenkort alles even bijlezen en probeer dan ook weer even te reageren...
maar ik wil ook graag meteen even van de gelegenheid gebruik maken om iets van me af te schrijven..
ik heb dit ook al bij het zomermama2006 forum opgeschreven, maar doordat er hier nog meer bekenden zitten, wil ik het hier ook heel graag even kwijt..
wellicht dat er meerderen zijn die dit herkennen en dan zou ik een reactie wel heel fijn vinden...
liefs tobi
met ons gaat het eigenlijk prima, we wonen nog steeds in het huisje waar ik tot maart in mag blijven wonen.
ik merk dat ik het hiet echt naar mijn zin heb, dat ik het als mijn huisje zie en ik me er veilig voel. waar ik straks ga wonen weet ik dus niet, ligt eraan waar de woningbouwvereniging een huis voor me heeft en ik welke gemeente.
ik heb geleerd me hier niet meer druk om te maken, ik kan er niets aan veranderen en ik word er alleen maar onrustig van.
ik leef een beetje bij de dag en laat het maar op me af komen.
en ik vind het prima, ik ben er rustig onder en voel me best wel onstspannen.
tussen mij en mijn ex gaat het best wel moeilijk, hij heeft van heel veel mensen afstand genomen.(inclusief zijn ouders) hij heeft geen contact meer met ze en had besloten dat ze sophie ook niet meer mochten zien van hem.
hier was ik het dus niet mee eens en heb besloten dat ik gewoon bij ze langs blijf gaan, ik kon altijd goed met ze opschieten en ik vind het zo oneerlijk dat hij bepaald dat sophie haar opa en oma niet meer te zien krijgt.
het is best wel lastig als je het allemaal goed wilt regelen (vooral als je ouders en broer geen contact meer wilen met jouw ex schoonouders, maar toch iedereen op een verjaardag willen komen.
Dan moet je het dus 3 x gaan vieren......(pffff)
dit geld ook voor sinterklaas, ed..
soms heel ingewikkeld, maar ik blijf het gewoon belangrijk vinden dat sophie haar beide opa en oma blijft zien..
mijn ex is ook opeens heel afstandelijk en ik spreek hem nog maar zelden. ik vind dat heel jammer, mn na een relatie van tien jaar... vind dat maar moeilijk te verkroppen en te begrijpen..
hij doet zijn eigen ding en ik merk dat hij nog steeds dingen bepaald en precies weet hoe hij mij kan raken.
ik ben daar veel te slap in en vind het moeilijk om er tegen in te gaan.
ik wil er sterker in worden, maar dat is zo lastig, wil geen ruzie wil geen strijd..
maar goed ook hier leer ik mee omgaan..
voor de rest gaat het dus lekker met mij, geniet van mijn werk, vrienden en kennissen en boven al van mijn sophie..
zoals sommigen van jullie ws weten zijn we vorig jaar een traject ingegaan om sophie te helpen. s
ophie had zoveel moeite met het omgaan van andere kinderen, ze durfde er niet mee te spelen, sloeg dan helemaal dicht en vond het niet fijn..
we zijn toen heel goed geholpen en we merken dat sophie daarin heel erg gegroeid is.
ze is niet meer bang voor kinderen en speelt op haar manier met kinderen..
ze geniet van het spelen op het kdv en is een heerlijk en vrolijk meisje..
ze is ook niet meer echt bang voor vestibulaire en tactiele prikkels en kan er beter mee omgaan.
ze is ineens omgeslagen daarin en is bijn anergens meer bang voor.
ze klimt en klautert op de hoge glijbaan, durft in tunnels te lopen, in een hangmat te liggen en zou het liefst in de achtbaan van de efteling gaan....hihihihi
toch blijft sophie anders dan andere kinderen.
we gaan dus naar de fysio (sensorische integratie) en ze gaat naar logopedie.
fysio gaat heel goed en daar mag ze binnenkort mee stoppen , logopedie blijft ze voorlopig nog wel heen gaan..
maar desondanks blijft ze anders..
het is heel moeilijk uit te leggen; een onbekende ziet het ook niet en zelfs sommige bekenden zien het niet. .
haar ontwikkeling gaat erg langzaam., ze is al heel lang bezig met zindelijk worden, maar ze geeft het niet aan en ze snapt het nog niet wat ze moet voelen.
haar woordenscaht is redelijk, maar haar uitspraak is niet zo duidelijk... ze begrijpt ook nog niet heel veel plaatjes en kan nog niet alles benoemen.
sophie geeft geen antwoorden op vragen: zoals.. "wat heb je gedaan vandaag op het kdv",
als we naar de efteling zijn geweest en ik vraag haar een dag later waar ze geweest is, dan herhaalt ze mijn vraag maar geeft geen antwoord.
als ze bij haar papa is geweest dan kan ze niet vertellen wat ze allemaal gedaan heeft ook niet als ik haar een beetje helpt.
sophie speelt nog steeds niet echt met kindjes.
ze houdt wel een handje vast en gaat ook wel dollen met ze, maar ze doet alles na wat hun doen en neemt geen eigen initiatief, ze stelt zich heel afhankelijk op.
ze praat ook niet echt met ze
ze speelt liever alleen en kan zich uren vermaken.
sophie vertoont kinderlijk gedrag, gedraagt zich jonger dan dat ze is.
we kunnen het over haar hebben, waar ze bij zit,maar dat heeft ze niet door
ook heeft ze vrij veel eigen rituelen en structuurtjes, ze wisselt dit af en verzint telkens weer nieuwe.
als het niet gaat zoals zij het in haar hoofd heeft wordt ze boos en is ze echt teleurgesteld..
sophie proeft niets wat anders of nieuw is, ze raakt het niet aan en eet het niet op (ongeacht snoep of eten)
sophie eet dus ook nog steeds geprakt eten..
ook het feit dat sophie helemaal niets laat merken van de scheiding, het er nooit over heeft, het als heel normaal ervaart, gewoon altijd mee gaat, mij nooit mist als ik er niet ben..is vreemd volgens de gedragsdeskundige ( ik vond het zelf helemaal niet vreemd, vond het juist heel knap van haar en fijn dat ze r niet onder lijdt).. maar volgens die vrouw zou je dat echt wel moeten merken en zou ze me wel moeten missen..
ook wbt oppas of ziekte, het maakt sophie, niet uit wie er oppast, of het een vreemde is of een onbekende. sophie vind het niet erg dat ik dan wegga..
en als sophie siek is bij opa en oma, dan heeft ze het niet eens over mij, dan mist ze me niet, hoeft ze niet persee naar mama toe .... ik ben er dan gewoon niet..
sophie leeft dus erg in het hier en nu. denkt niet verder en is dus met veel andere dingen absoluut niet bezig (zindelijk, school, sinterklaas, etc etc)
in oktober hadden we na een jaar weer een evaluatiegesprek over sophie waarin alles werd besproken. omdat er toch wel een paar vragen over de ontwikkeling van sophie bleven werd er geadviseerd om sophie te laten obsereren door een gedragsdeskundige
afgelopen maand heeft zij sophie geobserveerd aan de hand van allerlei opdrachtjes en een observatie op het kdv.
sophie scoorde op sommige dingen normaal , op een opdracht hoger!!!! maar over het algemeen een stuk lager dan wat ze zou moeten kunnen.
de vrouw zag ook dat ze veel structuur inbracht en zich anders dan andere kinderen van drie jaar en 2 maanden gedroeg...
ze vetelde me dat ze toch wel wat kenmerken van.... autisme......vertoonde( in welke vorm dan ook)
ook al wist ik al heel lang dat sophie anders is dan anderen, ook al had ik vanaf het begin het gevoel dat er iets is met sophie, ook al twijfelde ik soms zo enorm ( was ik bang dat ik overdreef, me aanstelde, ik een overbezorgde moeder was) dan toch doet het pijn als zo'n vrouw het woord... autisme... gebruikt..
het is dan wel heel confronterend en het deed me op dat moment heel veel.
natuurlijk is het nog niet zeker en kunnen ze op grond van een test en een observatie nog niet deze diagnose stellen. maar doordat ze wel redelijk wat kenmerken vertoont en gezien haar voorgeschiedenis zijn er wel vermoedens, daarom moest ik afgelopen week een algemene gedragsvragenlijst invullen en ook mijn ex en collega van het kdv moeten deze invullen.
daarna gaat die vrouw samen met mij en mijn ex een andere lijst bespreken en doornemen. (weet even niet meer hoe deze lijst heet)
tevens maakt ze een verslag van de observatie op het kdv en werkt ze de opdrachten uit die sophie gemaakt heeft en dan krijgen wij hier eeen evaluatie hierover...
is sophie anders en in hoeverre beinvloed dit haar ontwikkeling?
hoe gaan we nu verder met haar?
ik ben nml zo bang voor de basisschool, ben zo bang dat ze het niet redt.
ze ontwikkelt zich vrij langzaam, leeft nog zo in het hier en nu, vraagt nog bijna niets aan mij,speelt nog niet echt met andere kinderen, als het heel druk is, zondert ze zich af en gaat ze haar eigen gang...
het heeft ook zolang geduurd dat ze zich veilig voelde op het kdv en nu ben ik zo bang dat ze dit gedrag weer gaat vertonen straks op school.
ik vind het zo fijn dat ze nu zo gelukkig is en ik wil dat ze zich zo blijft voelen, maar ik ben bang dat het basisonderwijs te hoog gegrepen is voor haar..
die vrouw gaf dat ook al aan en op het kdv hebben ze ook haar twijfels hierover.
mn als ze daadwerkelijk autistisch zou zijn, is het nog moeilijker voor haar om mee te kunnen komen op school..
dit is dan ook de belangrijkste reden dat we het prima vinden dat ze geobserveerd werd en dat men naar haar kijkt. ik wil dat ze gelukkig blijft en is...
en als het blijkt dat ze dus misschien wel autistisch is en wat achter loopt dan zie ik haar liever naar het speciaal onderwijs gaan, zodat ze wat extra aandacht krijgt en niet ondergesneeuwd wordt.....
maar goed zover zijn we nog niet en wie weet gaat ze zich opeens heel snel ontwikkelen en is ze misschien niet eens autistisch, maar ik zit er wel mee, want waar doe je goed aan..
wel naar de gewone school laten gaan, niet naar de gewone school laten gaan..ik moet straks wel kiezen, want over drie kwart jaar is het al zover...
wat als ze echt autistisch is, wat als ze erg achterloopt... hoe gaat het dan verder, allemaal vragen waar ik nu geen antwoord op weet, maar die me wel bezig houden..
pff het is een heel verhaal geworden en ik hoop dat jullie er wijs uit kunnen worden.
ik had gewoon even behoefte om het van me af te schrijven en omdat het hier redelijk anoniem is , is het voor mij een hele fijne en veilige manier...
en wellicht zijn er meer ouders die hiermee kampen en kan ik daar wellicht mee in contact komen of heeft iemand van jullie ervaing in het speciaal onderwijs is hun kindje ook wellicht autistisch of anders...
ik zou daar dan graag mee in contact komen....
alvast bedankt voor het van me afschrijven van dit elle lange verhaal..................
kus tobi