Hoi,
Ik ben ruim twee jaar geleden bevallen van mijn eerste kindje. Ik heb ook een hond en die is altijd zo ontzettend lief!!!
We hebben de hond ook zoveel mogelijk bij alles betrokken tijdens mijn zwangerschap, als er iets nieuws was in huis dan mocht ze altijd kijken en snuffelen.
Meteen na de geboorte hebben we haar meteen kennis laten maken met de baby. Op het begin was het nog wel een beetje interessant, maar al snel kregen we te maken met jaloezie. We hebben voor ons idee toch "normaal" tegen de hond gedaan en aandacht blijven geven.
We wisten dat de hond de baby niet zo leuk vond en het ging ook mis toen de kleine begon te kruipen. Ze heeft mijn dochter gebeten en is meteen die dag naar mijn moeder gegaan.
Door omstandigheden moesten we mijn hond na een jaar weer terugnemen. We hoopten dat het goed zou gaan nu onze dochter wat groter was. Dat is gelukkig zo, zij is wel echt de baas, maar mijn dochter weet wel dat de hond ook zijn grenzen heeft en die respecteert ze ook. Nu de tweede op komst is hopen we dat alles meteen goed zal gaan, omdat de hond nu ook wel weet wat het is en al ervaring heeft met een ander kind, we hopen het maar.
Daarintegen had mijn schoonzus 3 "wilde" herdershonden in de tijd dat ze beviel van haar zoontje. We hielden allemaal ons hart vast hoe dat zou aflopen, maar meteen vanaf de geboorte waren ze gek op hem!!!!
Het valt dus niet te zeggen hoe het zal gaan, hoe je ook je best doet om het in goede banen te leiden. Misschien gaat alles vanzelf goed.
Een dier blijft altijd tot op zekere hoogte onbetrouwbaar, ook al heeft hij nooit een vlieg kwaad gedaan!!
Succes ermee!
Groetjes,
Paula
38,6 weken