Hond

Hallo meiden,

Naar aanleiding van wat Nelleke schreef over haar ouders en broer die Kian op willen voeden tot hond (maar niet heus natuurlijk!) vroeg ik met het volgende af:

Wij hebben zelf geen hond. Mijn schoonouders aan beide kanten (huh? ja, ze zijn gescheiden vandaar) hebben beide een bordercollie, allebei niet jong meer en beide amper kinderen gewend.

Als wij bij mijn schoonvader komen dan houden we allemaal een oogje in het zeil met Julian en de hond. Er is altijd iemand in de buurt als die 2 te dicht bij elkaar komen en ligt de hond in zijn mand of op zijn mat dan mag Julian er niet bij komen. De hond heeft zijn eigen plekjes in de kamer en dat heeft  Julian te respecteren. Tot nu toe gaat het goed, er zijn geen problemen geweest ondanks dat de hond ooit zelfs wel eens naar het baasje heeft gehapt. De hond heeft ook nog nooit gegromd naar Julian.

Als we bij mijn schoonmoeder komen dan gaat de hond direct in de garage. Wij hebben in het begin wel aangegeven dat we dat niet nodig vinden omdat we Julian en de hond nooit alleen zouden laten. De hond heeft een mand in de open keuken en komt nooit in de kamer, dat heeft hij zo geleerd van kleins af aan. In principe zou Julian dus gewoon in de kamer kunnen spelen zonder dat de hond naar hem toe komt (in principe, want het blijft natuurlijk een dier en je weet maar nooit). Dat het beest naar de garage gaat is natuurlijk het meest veilig, maar ik vind het eigenlijk nogal overdreven.

Hoe gaat dat bij jullie / jullie (schoon)ouders?? Hoort de hond er bij en speelt hij een rol in de opvoeding van je kind??

Groetjes,
Ellen mv Julian
 
Mijn schoonouders hadden een hond. Hij was altijd erg lief voor de kids, maar toch werd de hond altijd in de gaten gehouden.
De kids speelde gewoon en de hond lag in de kamer erbij. Als hij op zn plaats lag of aan het eten was moesten de kids hem met rust laten.

Mn schoonzus heeft een bernersenner en een tekel (haha leuke combi ook) De berner vind yoëll te druk en verstopt zich achter een van ons  dom beest is zes keer zo dik als ik hihi. De tekel daarin tegen rolt met yoëll over de vloer en als yoëll even geen oog voor haar heeft, daagt ze hem uit. Ondanks dat zijn we er altijd bij in de buurt.

Zelf hebben we een kat uit het asiel en was geen kids gewend, hij heeft yoëll nog nooit iets gedaan. Niet geblazen of gekrabt. We hebben wel de regel als loe eet laat yoëll hem met rust en als hij slaapt ook. (tja en dat doet de kat haast 24 uur per dag)

Het zijn en blijven dieren en je weet nooit wat ze doen. Het gezegde gaat niet voor niets; een kat in het nauw maakt rare sprongen.
 
Hee ellen,

Wij hebben zelf ook geen hond, maar onze gastouder wel(ze heeft ook 2 katten), de buren waar mike veel komt ook en hele goede vrienden van ons hebben er 2, ook bordercollies. Hij vindt alle dieren helemaal geweldig en is ook totaal niet bang.
Mike is nu in een fase dat ie de honden soms wel een beetje plaagt enzo en wil ook met ze spelen. De dieren geven zelf ook aan dat ze het niet meer leuk vinden maar het is wel zo dat geen een van die mensen mike alleen met de hond(en) alleen laat. Dat zouden wij zelf ook niet doen.
Wat is voor je schoonouders de reden om hun hond meteen in de garage te zetten?
Zo kan die hond nooit aan Julian wennen toch?

Succes en hoop dat je nog meer tips en raad krijgt!!

liefs jen
 
Wij hebben zelf een hond,een jack-russel.
Ze vindt het in principe allemaal wel best en ligt veel te slapen,Delano komt dan af en toe een aai brengen,heel schattig,aaaaai aaaaai.
Maar als Delano bijv.aan haar oor trekt,begint ze te grommen of zelfs te happen(niet bijten hoor).
Wij moeten dus wel goed opletten met Pebbles en Delano.
Nu ze wat ouder wordt,merken we toch wel dat ze wat sneller sikkig is.
Als er te veel kids over de vloer zijn,gaat ze onder de bank liggen zodat ze rustig kan slapen.
Het is een heel lief beestje,en heeft nog nooit écht gebeten,alleen gehapt als waarschuwing,maar ik zou Delano er nooit alleen bij laten.
Een dier is een dier en die kun je nooit voor de volle 100% vertrouwen!
Groetjes Tanja.
 
Hier helemaal geen ervaring met honden in onze directe omgeving (behalve dan zo'n klein wit vrolijk russeltje van de buren) en heel heerlijk gezegd.... vind ik dat ook echt niet erg. Ik ben er zelf niet dol op en wat Pauline zegt: het blijven dieren.

Dus ik kan je schoonouders wel begrijpen: je wilt toch niet op je geweten hebben dat de hond nét een keer wel hapt terwijl er nét even niemand oplet. Als je er niet drie keer in de week een halve dag bent bij wijze van spreken, maakt het ook niet zo heel veel uit dat de hond niet aan Julian went, toch?

Groetjes
Susan
 
wij hadden twee honden(keesjes)pongo en perdy
perdy is naar mijn ouders gegaan hij werdt steeds zenuwachtiger
als lorenzo in de buurt was en liep de hele dag op mijn hielen
als ik met lorenzo speelde of verzorgde
we hebben perdy toen als proef naar mijn ouders gedaan
en nu is het goed
pongo en lorenzo zijn de grootste maatjes ik zeg wel eens
een poot en hand op een buik het is zelfs zo dat als ik het traphekje
naar boven 's avonds openlaat staan dan gaat pongo voor
de slaapkamerdeur van Lorenzo liggen
als we bij mij ouders zijn dan weet Lorenzo dat hij perdy met rust moet laten


groetjes
Bianca mv Lorenzo
 

Wij hebben zelf 2 poezen.. Die heb ik nooit uit Kay's buurt gehouden. Wel mogen ze absolúút  NIET op onze slaapkamers komen (en vroeger ook niet in zijn box). Maar voor de rest lopen de beestjes gewoon rond in huis. Ik blijf, ondanks dat ik twee super zachtaardige knuffelpoezen heb, ze in de gaten houden. Je weet immers nooit. Kay heeft van begin af aan geleerd om met respect met dieren om te gaan. Hij is dus erg lief voor de poezen. Hij knuffelt en kust ze zachtjes, aait ze en zegt dan ook "aaie poes"of  rent hij al "miauwent" achter ze aan.  Hij gaat ook vaak met zijn speelgoed bij ze zitten en kletst de oren van poes z'n hoofd.. Maar ook één van de twee poezen zoekt Kay altijd op.. erg lief om die twee samen te zien. Ze zijn zo gek op elkaar..Ik zal er zo eens een paar foto's van plaatsen..

Mijn ouders hebben een klein hondje. Die is érg enthousiast en druk bij binnenkomst en dat vind ik zelf wel vervelend. Hard blaffen en tegen je aan springen.. En later als hij weer rustig is dan eet hij alles ongewenst  uit de handen van Kay. Ik vind dit erg vervelend..

De hond is nu eenmaal niet echt gemanierd en luisterd voor geen meter hahaha..
Maar buiten dat om is het een lief beestje die gewoon verder zn eigen gangetje gaat.

Hoe dan ook blijf ik altijd allert en zal ik hem nooit alleen laten met beesten. Maar ik vind het wel belangrijk dat een kind leert hoe het respectvol moet omgaan met dieren..

Zo,.. ik ga nu voor jou een paar schattige foto's zoeken,..

Esmé mv Kay
 
Wij hebben helaas afgelopen maandag onze hond Spike laten herplaatsen. We hebben hem als pup gehaald en is nu 5 jaar. Het is een Staffordshire Bull Terrier en hij is ontzettend enthousiast en druk. Een ADHD-hond dus. We hebben het geprobeerd, maar het ging gewoon niet meer. Nu woont hij bij een vrouwtje die alleen is en ervaring heeft met het ras. we vinden het ontzettend jammer, maar Spike krijgt nu veel meer aandacht en beweging.

We hebben nu nog 1 poes, Rosie. Zij en Dean kunnen het goed met elkaar vinden. Ze is al 14 jaar, dus heel speels is ze niet meer.

groetjes,
Nelly.
 
Terug
Bovenaan