hoog sensitieve kind

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hallo,
Wij hebben een zeer gevoelig persoontje in huis.
Het heeft heel lang geduurd voordat ik erachter was wat er nu precies met mijn kindje aan de hand was.
Ik beschrijf even wat dingen zodat de mensen die niet weten waar ik het over heb een beetje een idee krijgen.

Ze voorspelde dingen.
Ze was/is bang voor bijvoorbeeld de ruis van de t.v.
Ze kon zich helemaal terugtrekken in haar eigen wereldje als het haar te druk werd.
Ze werd helemaal gek van de peuterspeelzaal;veel te druk!
Boos worden op haar is geen optie,dan is ze helemaal van de kaart.
Ook niets zeggen,maar wel boos op haar zijn is voor haar een wereldprobleem,dat voelt ze namelijk aan.
Alle veranderingen in haar leven leiden tot problemen.

Nu ze wat ouder is geworden;Ze is inmiddels zeven,kan ze er iets beter mee omgaan.
Ik vind het zelf heel moeilijk om hier mee om te gaan.
Ik ben namelijk "normaal gevoelig"

Ik wil niet met haar het medische circuit in.
Ze hebben mij aangeraden naar een psycholoog te gaan met haar.
Mijn man wil dat niet.
Volgens hem zoeken ze net zo lang tot ze een sticker hebben die ze er op kunnen plakken.
Ze is hooggevoelig.
Wat moet ik daar nu mee?
Je kunt er honderd mee worden,het is niet iets ernstigs of zo.
Wie heeft ervaring met een hooggevoelig kind en wat heb je ermee gedaan??

 
Het klinkt misschien raar, maar zoek het in de alternatieve(paranormale) hoek.
Ik weet niet of het is wat jullie zoeken maar het is wel zo van baat het niet dan schaadt het ook niet.

 
Hoi,

In een reactie wordt al aangegeven ofde alternatieve hoek niet iets is. Mijn zoontje is niet hoog-sensitief, maar heeftwel moeite al zijn indrukken te filteren. En kan daardoor ook maar halve dagen naar school (hij is bijna 5), om 12 uur is de koek gewoon op. Ik ben bij hem begonnen met borsteltherapie (via de fysiotherapeut). Misschien is er iets in bijvoorbeeld de homeopathie of osteopathie   ook nog wel iets om je dochter te helpen.

Met vriendelijke groet,
Esther
 
Hallo,
Bedankt voor jullie reacties.

Ze is heel kwetsbaar,ze vind iedereen aardig en wil ook heel graag lief gevonden worden.
Daarom doet ze soms dingen waardoor er makkelijk misbruik van haar goedheid gemaakt kan worden.Daarom word ze ook vaak teleurgesteld in andere kinderen omdat ze zich niet kan voorstellen dat er ook kinderen/volwassenen zijn die niet alles even aardig bedoelen.
Alles wil ze wel voor je doen,als je maar niet boos op haar word.
Je snapt dat ik dat in deze wereld niet z'on fijne eigenschap vind.
Kinderen kunnen soms erg gemeen zijn onderling en als ouders wil je soms wel een vlieg zijn zodat je de hele dag een beetje in de gaten kunt houden wat er allemaal met je kind gebeurt.
Ze kan gelukkig heel goed leren.Daar krijgt ze ook zelfvertrouwen van.
Maar in de harde buitenwereld moet ze zo hard boksen.
En daardoor trekt ze zich terug in het wereldje waar ze zichzelf kan zijn.
Met haar fantasie vriend die alles geweldig vind wat ze doet.
Als er wat is voorgevallen op school dan kan ik dat bijna direct merken.
Dan gaat ze het liefst ergens alleen spelen,even alles verwerken.
Snap je dat ik denk dat het niet helpt om haar een pilletje te geven?
Bestaat er ook zoiets als assertiviteitstraining voor kleintjes?

Wat is dat eigenlijk;borsteltherapie??Ik heb daar nog nooit van gehoord.

 
Hoi,

Borsteltherapie. Hoe leg ik dat uit. Het is een combi van een massage met een soort van nagelborsteltje (qua uiterlijk) en een drukmassage. Met het borsteltje strijk je met een bepaalde druk over armen, benen en rug. Met de drukmassage druk je de gewrichten iets in elkaar. Er zijn geen medicijnen bij, het kost alleen tijd. Een "sessie" duurt ongeveer 10 á 15 minuten. Hoe vaak moet het: de 1e drie dagen moet het 7 keer per dag, daarna 1 week 4 x p.d., dan 1 week 3 x p.d. en 1 week 2 x p.d. Het is wel zo dat je kind wel goed tegen aanraking kan. Want met "gevechten en drama's" met de kinderen schiet je uiteraard niets op. Bij mijn zoontje ging het bovenverwachting goed. Geen drama's en zo.Ik ben nu aan het einde van de 3 x p.d. week en nu begint hij het een beetje zat te worden. Ook zien wij verandering in het ventje zelf. Let op, het is geen wondermiddel. Maar we merken wel in de omgang met, het reageren op dingen, dat hij wat rustiger is en minder heftig reageert. Dat vinden ook anderen.   Hopelijk is het iets duidelijker.

Groetjes Esther
 
Hallo Dorothea,

Ik reageer als ervaringsdeskundige. En dan niet vanuit mijn kinderen, maar vanuit mij ZELF!!!
Ik ben precies zo'n kind geweest al jij omschrijft. Ik zal je zeggen dat ik prima terecht ben gekomen, ben nu een hele sterke zelfverzekerde vrouw geworden met een enorm empathisch vermogen en zeer intuitief wat mij zeer bijzonder maakt. Ik heb veel vrienden en die noemen mij vaak uniek in positieve zin.

Ik heb het als kind zwaar gehad en begreep nooit hoe dat kwam. Kon niet geloven dat iedereen het allemaal zo voelde als ik. Was overal angstig voor en kon niet tegen veranderingen. Ik heb het geluk gehad dat mijn ouders (gevoelsmatig) juist met mij om zijn gegaan en dat ik niet teveel nare dingen heb meegemaakt zoals verhuizingen, echtscheiding, ziekenhuisopname etc.

Hoe ouder ik werd des te beter ging het met me omdat ik meer controle kreeg over mijn omgeving en eigen leven, je bent dan niet meer afhankelijk van anderen.
In mijn (HBO) opeleiding heb ik geleerd kritisch en assertief te zijn en ik leerde een hele andere kant van mezelf kennen. Van angstig en onzeker werd ik zelfverzekerd en assertief. Ik ben  na mijn opleiding meerdere keren  voor een leidinggevende functie gevraagd.

Als ik jou als ouder advies mag geven dan denk ik dat je je dochter moet leren accepteren zoals ze is en dat JIJ moet leren hiermee om te gaan. Misschien kan jij ergens hulp krijgen hoe je met haar om te gaan.
Zorg voor veiligheid en structuur, bereidt haar voor op dingen die komen gaan. Geef haar een stukje controle (zeggenschap) over  bepaalde dingen. Praat met haar over haar angsten en gevoelens.  En geef veel liefde en geborgenheid.
En denk  er vooral aan dat je dochter prachtige eigenschappen heeft die haar uniek maken. Nu zal al die gevoeligheid haar nog allemaal in de weg zitten, maar met een goede begeleiding kan dit van  haar juist  een heel mooi  mens maken. Probeer  naast  je dochter te staan en samen die "boze" wereld aan te gaan tot ze dit zelf kan!

Er zijn ook goede boeken geschreven over hoogsensitieve kinderen, kijk maar eens bij boekensites op internet (ik geloof Bruna of Bol.com).

Ik wens je HEEEEL veel succes en veel liefde voor je dochter.  

 
Hoi,

Ook ik ben hsp, ofwel hoogsensitief. Zo ook mijn zoontje van 4.

Er is erg moeilijk mee om te gaan, maar het belangrijkste is altijd jezelf blijven, en nooit liegen. Ze voelt het toch wel aan als er iets niet klopt.
Je hebt nog geluk van spreken dat ze een manier heeft om haar belevenissen te verwerken. Die had ik namelijk niet. En zo ben ik behoorlijk vaak in de knoop gekomen met mijzelf. Als ze je echt nodig heeft, dan merk je dat als moeder echt wel. Daar is geen hoogsensitiviteit voor nodig.

Hooggevoeligheid is een karaktereigenschap die positief ingezet kan worden. Bijvoorbeeld door hooggevoeligheid kun je sneller gevaren signaleren, in de gaten hebben dat iemand liegt, kleine nuanceverschillen waarnemen, intenser genieten van kunst of muziek en beter concentreren.

Hierboven word al gezegd, dat er boeken bestaan met informatie over het onderwerp.
Ook bij de bieb zullen ze vast wel iets hebben. Ook aardig wat websites met info. hoogsensitiviteit.nl hsponline.nl enzovoorts.

Ik heb er erg goed afgebracht. Ik ken inmiddels veel mensen die het ook zijn, en vaak zie je hele gevoelige, artistieke, mooie mensen.

Zoek eens naar info.
En hsp is geen ziekte. Er zijn dan ook geen medicijnen voor. Je kan er alleen mee leren leven.
 
hallo allemaal
heel hartelijk bedankt voor jullie reacties.
Ik weet dat ik een uniek persoontje in huis heb.
Ik houd ook verschrikkelijk veel van haar.
Het is inderdaad zo dat ik een manier moet vinden om met haar om te gaan.
Lang   dacht ik dat ik een oplossing voor haar "probleem' moest zoeken.
Maar door er veel over te lezen,(ik ben nu met een boek van Elaine aron bezig)
denk ik dat ik degene ben die hulp moet gaan zoeken.
Heb net een gesprek gehad op school.Het blijkt ook nog een heel intelligent kind te zijn ook.
Raar dat ik dat dan niet verwacht,net of ik mijn eigen kind onderschat.
Dat doe ik dus blijkbaar.
Ik probeer nu op een volwassen manier met haar te praten en daar reageert ze heel goed op.
Ze geeft verassende antwoorden en denkt veel meer over de dingen na dan ik van haar had verwacht.

Ik denk dat ik haar veel te veel wil beschermen en haar zo als baby blijf behandelen.(ik denk hardop)
Ik denk dat ik mijn gedrag inderdaad moet aanpassen om zo beter met haar te kunnen communiceren.
dorothea

 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan