Hoogbegaafd

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hoi allemaal,

Ik ben hier onder een andere naam omdat ik bang ben dat er mensen zijn die mij kennen en die niet weten dat mijn oudste van bijna 4 hoogbegaafd is.

Zoals de titel al beschrijft is mijn zoontje hoogbegaafd.
Na zijn geboorte ging zijn ontwikkeling ongelooflijk snel. Hij heeft nooit gebrabbelt, nooit gekropen en kon toen hij anderhalf jaar oud was al steppen op een step voor kindjes van de buitenschoolse opvang. Hij kon en kan niet met zijn leeftijdsgenootjes overweg, puur omdat hij ze niet begrijpt en niet kan verstaan. Hij praat al volledige zinnen met daarin woorden die zelfs volwassenen amper gebruiken. Ook zegt hij tegen kindjes die kleiner dan hem zijn, maar veel ouder moet ik met deze kleine kindjes spelen. Met kindjes van zijn eigen leeftijd praat hij geeneens of zegt doodleuk ik kan je niet verstaan en als je niet gewoon praat dan kan ik maar beter niet met je spelen. Hij trekt vaak naar veel oudere kindjes toe. Dat werkt ook zeer verwarrend voor die andere kinderen want die denken vaak dat hij al een jaar of 6 is.

Wij hebben hem laten testen op hoogbegaafdheid omdat ik telkens onder gesneeuwd werd door zijn wijsheid. Uit de testen is gekomen dat hij functioneerd naar een leeftijd van 7 jaar en 7 maand. Ten tijde van de test was hij 3 jr en 8 mnd. Ook hebben ze een test a
fgenomen die nog helemaal niet bij zijn leeftijd pastte maar ook daar scoorde hij bovengemiddeld dit houdt in dat zou die test nog eens gedaan worden op een latere leeftijd daar ook uit zou komen dat hij hoogbegaafd is voor deze test.

Er is niemand waarmee ik kan praten maar ik voel me zo ongelukkig. Vooral omdat ik graag wil dat hij met zijn leeftijdsgenootjes kan spelen, zich gewoon kleuter mag voelen en zijn ontwikkeling van kindje gewoon normaal zou doorlopen. Mijn hele beeld van opvoeding moet verandert worden. Ik moet hem blijven uitdagen, en dat is echt heel moeilijk. Vooral omdat hij mij gewoon overtreft. En ik moet zeggen dat ik echt niet dom ben, maar ik kan gewoon niet tegen zijn wijsheid op.....

Ook gingen wij nooit meer met hem op visite en dat is nu gevoelsmatig nog veel moeilijker voor mij geworden. Ik durf gewoon niet met hem op visite bij mijn vriendinnen   omdat die kindjes hebben die jonger dan hem zijn en hij daar gewoon niet mee speelt en zich zodanig gedraagt dat je al snel weg wilt. Niet dat hij iets stuk maakt maar vind gewoon niets leuk.

Sorry, maar ik moest dit gewoon even kwijt en misschien zijn er nog meer ouders die hetzelfde meemaken.

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hoi,

Wat ontzettende vervelend voor je, ik kan me voorstellen dat je het erg moeilijk vindt. Weten ze het al op de basisschool waar hij naar toe gaat? Want het lijkt me dat ze je daar wel moeten kunnen helpen, misschien kan hij daar al starten?
Hebben ze je verder geen tips gegeven bij die onderzoeken? Misschien dat ze je in contact kunnen brengen met andere ouders die dit ook meemaken.

Ik moet zeggen, mijn dochter (okt 4 geworden) is ook behoorlijk vlot, ik was met haar ook een tijdje bang dat ze hoogbegaafd zou zijn. Zij kon ook met 1 jaar al zinnen uitspreken, en inmiddels heb ik avi 1 boekjes voor haar in huis gehaald, omdat ze alleen maar bezig is met lezen en spellen. Maar ze is niet hoogbegaafd, alleen wat vlot.
Is hem leren lezen niet een idee, of doe je dat misschien al?

Veel sterkte, ik hoop voor je dat de basisschool kan helpen.

groeten,
romeki

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Er zijn scholen voor hoogbegaafde kinderen, in  de meeste  plaatsen  zijn het geen  volledige scholen, maar enkele klassen binnen een gewone school. Helaas zal je daar soms ver voor moeten reizen. Maar als je kind zo ver voor is, kan het in zo'n klas wel veel beter aansluiting vinden, vriendjes maken die snappen waar hij over praat. En de docenten moeten hem op de juiste manier kunnen prikkelen.  Mijn dochtertje is ook gewoon behoorlijk slim, waardoor ze ook liever met oudere kinderen speelt, maar ze is zeker niet hoogbegaafd. En dan merk je al dat je je best moet doen om ze (van de school)  op de juiste manier te laten begeleiden/stimuleren/interesseren. Bij een hoogbegaafd kind is je schoolkeuze echt heel belangrijk. Succes ermee.

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hoi Mama2boy


Ik ben moeder van twee jongens,de oudste van bijna 7 is net als jou zoon hoogbegaafd,daarbij hoogsensitief en heeft nog wat andere  bijzondere gave's.
Dus denk ik wel dat ik begrijp hoe je je voelt als iedereen in je omgeving "gewone  kinderen" hebben en jij altijd discussie's met  je zoon  moet voeren,waarom iets niet kan waarom iets niet mag.Ook altijd een weer woord hebben op alles wat je doet en zegt,ook alles zeer goed onthouden wanneer jij daar allang niet meer aan gedacht hebt.Ook wij werden daar eerst onzeker van en dachten dit gaat ons te boven,maar ik moet zeggen dat als je je  kind steeds beter gaat leren kennen en dan echt leren kennen,dan wordt het alleen maar mooier en kan je van hem vaak veel leren.
Wat wij bij onze oudste zoon hebben gedaan is hem uitgelegd dat niet alle kinderen van zijn leeftijd zover zijn als hem en dat hij  nooit  op iemand neer mag kijken.
Sinds we dat vaak herhaald hebben en soms nog weleens aan zijn verstand moeten peuteren begint hij ook andere dingen te ontdekken bij zijn vriendje en helpt ze als ze iets niet kunnen of weten.Ik vond het gewoon erg belangrijk dat hij niets meer is dan elk ander kind.En dat werpt nu zijn vruchten af.Andere kinderen zijn misschien beter in voetballen en in andere sporten en daar is hij weer slechter in,zo werd het voor hem een duidelijk beeld.

De school weet ervan en heeft hier speciale leermethode's voor zodat ze hij zich niet gaat vervelen en zo kan hij toch op het emotionele vlak wel gewoon zich verder ontwikkelen.Dit is waar wij voor gekozen hebben omdat het emotionele vaak vergeten wordt,ze lijken al wel heel volwassen maar kunnen zich dan vaak op latere leeftijd niet goed uiten,of zelfs meekomen omdat ze dat overgeslagen hebben.

Maar een tip wil ik je wel geven,dat je je  niet moet schamen voor je kind want dat geeft hem het gevoel dat hij niet is wat jij voor ogen hebt gehad en dat je dan minder van hem kan houden,het is er nu eenmaal en hij kan er niets aandoen.
Ik zeg niet dat je daadwerkelijk  minder van hem houd, maar wel dat hij waarschijnlijk heel goed aanvoelt dat hij anders is.Ik heb heel veel info gehaald bij de bieb en op internet, er is zelfs een speciale startpagina voor.
Zet je deur niet op een kiertje maar wijd open ik weet zeker dat je dan als je  er gewoon over praat met mensen er altijd weer eentje bijzit die je begrijpt en waar je dan weer van kunt leren.Je staat er echt niet alleen voor al heb je het gevoel van wel!!!!
Vraag aan school waar hij straks gaat beginnen of zij dit al eens eerder hebben meegemaakt en als dit zo is of jij mag weten wie de ouders zijn zodat jij misschien daar weer mee kan praten,tenslotte hebben die dit dan al meegemaakt en kunnen je misschien wel wat tips geven bij jou in de omgeving.

Ik hoop dat je hier iets mee kunt en vergeet vooral niet ook te genieten van je zoon,het gaat al veel te snel maar deze kinderen nog sneller....
Probeer ook dat hij leert lekker ook te ravotten dat is iets wat de mijne ook moest leren dat dat ook leuk kan zijn  ipv alleen maar nieuwe dingen te leren.
Ik zal niet zeggen dat het gemakkelijk is maar je  leert er echt mee omgaan.


groetjes Angelique                      

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hoi allemaal,

Heel erg bedankt voor de reacties. De school waar mijn zoontje straks naar toe gaat is bekend met hoogbegaafde kindjes. Voordat wij wisten dat hij hoogbegaafd was hadden wij hier al naar geinformeerd. De leraren geven ook onderwijs aan kinderen in het voortgezetonderwijs de zogenaamde Wizzkidz..
Op dit moment begint alles een beetje een plekje te krijgen. Ook weten de mensen waar wij veel mee omgaan dat mijn zoontje hoogbegaafd is en dat hij niet anders is dan de andere kinderen alleen dat hij soms anders denkt en doet dan zijn leeftijdsgenoten. Gelukkig krijgen we niet veel vervelende reacties. Vaak zeggen ze, goh dat dachten we al. Over 2 weekjes hebben we de 1e proefdraai ochtend op de basisschool dan zal ik ook de lerares en directrice op de hoogte stellen. Tevens neem ik het verslag van de orthopedagogen mee.
Ik haal ook veel info uit de bieb. Maar was heel erg bang dat ik mezelf gek zou maken met al die informatie, maar het blijkt heel verhelderent te werken.

Angelique, Ik vind het zo fijn om te lezen hoe jij met de situatie omgaat. En hoe jij je zoon stimuleert om toch met zijn leeftijdsgenootjes te spelen. Ik hoop dat ik in de toekomst ook zo met mijn zoon kan omgaan. Ik merk wel dat het steeds makkelijker word en dat ik me niet steeds moet excuseren voor hem. Hij is wie hij is....
Ik heb nog wel een vraagje, ons werd aangeraden om lid te worden van een oudervereniging. Heb jij daar ervaring mee ?

Heel erg lief dat jullie mijn verhaal hebben gelezen en adviezen hebben gegeven. Ik kan hier in ieder geval weer verder mee.....

Groetjes J.

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hoi J

Zo te horen begin je al aardig te wennen dat je kind geen gewone doorsnee jongen is.En dat is fijn om te horen,je vroeg of wij lid van een oudervereniging zijn,het antwoord daarop is nee,wel dat op school bij mijn zoontje in andere zaken behulpzaam ben en erg betrokken voel wat er op school gebeurd.Ben zelfs bevriend geraakt met de intern begeleidster van de leerkrachten op school.Ook ben ik wel lid geworden van de oudercommissie.Ik heb door de therapie die we nodig hebben gehad met mijn zoontje geleerd dat we naar hem moeten kijken en dat  elk kind  wel iets  bijzonders heeft en dat  je daar  op moet letten,ik ben bang dat we anders teveel gaan vergelijken en dat is iets wat ik absoluut niet zou willen.

Ik schaam me er niet voor maar makkelijk vind ik het niet altijd,ik steek het in ieder geval niet meer onder stoelen of banken.Gewoon omdat hij net zo veel recht heeft om zijn plekje in de klas te houden.Soms denken ouders die een "gewoon kind "hebben dat je opschept,of dat je graag wilt dat je kind anders is,maar daar sta ik tegenwoordig boven omdat ik weet dat ik dat juist niet zou willen.
Sinds we echt geaccepteerd hebben dat hij zo is gaat het thuis veel beter en hij leert ook van ons want opvoeding is niet alleen intelegentie hebben hij leert nu wat hij hiermee zou kunnen of wat hij nog wel moet leren.


Dat is de reden dat ik reageerde op jou stukje,geef je kind die ruimte en laat hem zoveel mogelijk toch kind zijn en leer hem spelen zoals andere kinderen dat doen.Ik ben blij  als ik je beetje heb kunnen helpen,ik hoop dat je net zo gaat genieten als ik doe van mijn zoontjes.Want bij ons de tweede ook zo'n bijdehandje,maar die is pas twee dus hebben nog effe tijd.hahaha

groetjes Angelique