hoort hier niet echt thuis, maar weet niet waar anders: kennen jullie dit gevoel ook??

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hoi, hier ben ik weer eens. Met Wiebe gaat het weer wat beter, voorlopig toch, nu hij antibiotica krijgt en cortisonezalf. Hoop dat het daarna redelijk goed wegblijft.
Ik heb een rotgevoel, ik hoop eigenlijk dat er nog meer mensen dit gevoel kennen, dan weet ik dat ik niet de enigste ben.
effe vertellen: zoals jullie al weten is Wiebe al een hele tijd onrustig en snel ontevreden, en mort veel. Nu, gisteren ben ik eens een dagje met mijn mama gaan shoppen, er ff tussenuit. Maar toen ik 's avonds thuis kwam bleek dat Wiebe de hele dag ik weet niet hoe braaf was geweest en helemaal niet gemort had. Ik kwam thuis en het begon weer. Echt fijn om te horen dat het zonder jou beter gaat...
Vandaag moesten we WEER bij mijn schoonouders gaan eten en Wiebe ging daar slapen en toen hij wakker werd en ik hem ging halen, lachte hij amper, maar toen hij mijn schoonvader zag kwam er een megalach op zijn gezicht.
Ik voelde me zo slecht, echt, je kan niet geloven hoe slecht. Ziet hij me dan niet graag, is hij me moe gezien?? De tranen stonden in mijn ogen, nu nog als ik het schrijf. Ik mag dat waarschijnlijk niet zo interpreteren, maar het geeft me anders wel dat ROTgevoel.
grtjs, Bea
 
Huh? Ik las je verhaal en ik voel met je mee... hoe kan dat nou? Voel je jezelf wel lekker in je vel? Want misschien reageert je kleintje daarop. En wat wel zo is, omdat wij mama's het vaakst (ehm is dat correct Nederlands?) bij ze zijn, zijn ze ook wel eens sjagrijnig en niet braaf en  gezellie bij ons. Gelukkig lacht Jamey wel naar me als hij me ziet, maar hij kan extra gezellig zijn bij papa of oma en opa. Maar als hij moet huilen dan strekt hij toch z'n armpjes naar mama uit en mama's kunnen het beste troosten!
 Ik zou proberen het hem niet kwalijk te nemen, anders ga je misschien te heftig reageren en boos worden en dat voelt je kleine natuurlijk ook. En dan kom je in een cirkeltje waar jullie niet uitkomen. En ehm... het komt bij mij over dat je het niet zo gezellig vindt om bij je schoonouders te komen?
Ik kan me echt niet voorstellen dat hij je zat is hoor, echt niet, je bent en blijft z'n mama.
Kop op meid, misschien is het ook wel een fase (ik weet niet hoe oud Wiebe is, misschien kan ik iets in het Oei ik groei boek vinden hierover).
Groeten, Taatje, mama van Jamey (26-9-2005)
 
Hoi Hoi,

Ik ken het gevoel wel een beetje. Ik geloof niet in de mate die jij hebt, maar leef toch met je mee.
Toen Tristan een week of 12 oud was, had ik ook erg het gevoel dat hij mij niet zo aardig vond als andere mensen. Lachte inderdaad niet zoveel naar mij als naar anderen. Tenminste... dat dacht ik. Ik ben degene die 24 uur per dag met hem in de weer was. Dit maakte dat ik ook zijn niet leuke buien zag en voor mijn gevoel kwamen die veel vaker voor bij mij dan bij mijn vriend. Als klap op de vuurpijl kreeg mijn vader altijd een grote lach als hij binnen kwam en ik niet.... Dat is lastig. Ik dacht ook dat ik het niet 'goed' deed, dat mijn mannetje mij niet zo interessant en lief en aardig enzovoort vond als alle andere mensen op de wereld. Maar geloof me: dat was bij tristan en mij echt een fase. Ik merkte dat ik erg vastgeroest zat in een ritme. Altijd voeden op dezelfde plek, altijd dezelfde rit naar de winkel, enz enz. En dus ook elke keer op dezelfde manier met hem spelen en hem aanspreken. Ik ging hier een beetje in varieren, dus ergens anders voeden, nu en dan een vreselijk gemaakt en grappig stemmetje opzetten, kortom dingen doen die Tristan niet gewend was. Hierdoor werd ik voor mijn gevoel weer interessant voor hem. ik weet niet of het werkelijk en objectief gezien zo werkte, maar ik kreeg wel weer het gevoel dat hij meer naar mij lachte...

Bovendien is het gewoon wel waar dat je kindje blijkbaar bij jou ook de ruimte voel om een keertje minder gezellig te zijn. Eigenlijk is dat wel een eer, omdat kinderen dit alleen maar doen als ze zich 'veilig' voelen. Jij bent er gewoon altijd voor hem en andere mensen moet hij nog "paaien". ik denk dat kinderen dat ook op jonge leeftijd al wel doorhebben (onbewust, overlevingsdrang).

He, trek het je niet aan. Het gaat echt wel weer beter over een eindje is mijn ervaring. Geniet er even van dat hij bij andere mensen rustig is en jij dus prima even weg kunt overdag. Ga lekker weer even dingen voor jezelf doen. Dat lucht op, geloof mij maar! En je zult zien dat je binnenkort weer een goed gevoel krijgt van je ventje. Wat kun je meer voor hem doen, dan zorgen dat je een ontspannen moeder bent? Dat merkt hij inderdaad ook wel aan jou dan.

Suc6 en ik hoop ook dat je kunt laten weten hoe oud je zoontje is.

Groetjes Peggy
 
Hoi,
Ik ben echt blij met jullie reacties, dacht effe dat het aan mij lag, maar zoals jullie het uitleggen, kan het idd kloppen.
Teneerste: ja ik kom niet graag bij mijn schoonouders, zijn 'te', kan gewoon niet met mijn schoonmoeder opschieten. Vind bv dat Wout (mijn man) een deel van zijn 'goede' opvoeding verloren is sinds hij (met mij) is gaan samenwonen. Ze heeft eens gezegd (voor we trouwden) dat ze zich niet wou uitspreken over haar gedacht over het feit dat wij trouwden. Ook heb ik al van iemand gehoord dat ze blijkbaar gezegd heeft dat ze mij niet moet. Wout zegt dan dat we hetzelfde karakter hebben, OK, maar dat wil niet zeggen dat ze zo van die dingen moet zeggen he? En dan kan ik ook wel eens groen uitslaan als Wiebe tegen haar lacht. Och, ze hangt onnoemelijk veel aan Wout, heb al een paar keer meegemaakt dat als ze buiten in de tuin aan het werken is of binnen aan het verven, dat ze Wout opbelt en het zover drijft dat Wout gaat kijken of het wel mooi genoeg is enzo???!!! Is toch onbeschrijfbaar, of begrijp ik het gewoon niet?

En Wiebe is nu 4 maanden en 3 weken. Dus hij strekt zijn armpjes nog niet uit, spijtig. Ik kan gewoon niet wachten tot hij groter wordt. We hebben genoeg meegemaakt de voorbije 4 maanden.

grtjs, Bea
 
Ojee de schoonmoeder die je beschrijft herken ik wel. Alleen de mijne is nu helemaal om, want ik kan niks fout meer doen sinds Jamey er is. Ja, ze wil haar kleinzoon natuurlijk wel blijven zien. Heb je het wel eens met je man over gehad? Hij moet toch echt z'n grenzen stellen hoor. Ik hoop toch niet dat wij zulke (schoon)moeders worden he? Ik denk dat je kleintje wel bijtrekt hoor. Mama is toch de liefste, en jongens hangen altijd meer aan mama.
Sterkte ermee meid!

Taat
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan