Hoi Mariska,
Jee wat vervelend voor je dat je er zo stuk van was....
Ik hoop dat je wel de moed houdt om verder te gaan.
Familie... tja... breek me daar de bek niet over open...
Maar van de andere kant kun je het hen misschien ook niet kwalijk nemen...
zij hebben geen flauw idee hoe het voelt voor je, want ze hebben het w.s. zelf nooit meegemaakt.
Natuurlijk is een beetje medeleven wel fijn en interesse in jouw leventje.
Maar sommige mensen weten er gewoon niet mee om te gaan. Dat hebben wij tenminste ervaren. ook nu met de miskraam. Sommige mensen lopen je gewoon voorbij, terwijl ze heel goed weten wat je hebt meegemaakt. En dat doet echt zeer!
Gelukkig kun je hier je hart luchten en hopelijk heb je een lieve man waar je samen ook alles mee kan delen.
Mijn mannetje en ik kunnen het samen heel goed delen en dat is fijn! Eigenlijk gewoon het allerbelangrijkste!!!
Ik heb zaterdagochtend mijn laatste provera geslikt en zit nu dus te wachten op mijn ongi. Maar dit kan heel minimaal zijn zei de gyn, omdat ik net gecuretteerd ben en dus helemaal schoon van binnen ben. ik hoop een dezer dagen toch wat rode duiveltjes te zien en dan vol goede moed weer aan de clomid. Want met afwachten en niks doen worden wij niet zwanger!!
Ben er weer helemaal klaar voor, ook al heb ik soms ook nog wel verdriet om mijn twee kleine frummeltjes die me zomaar zijn afgenomen... blijft gewoon zo klote!!! Maar dat zal moeten slijten.......
Ik ga lekker op de bank, want ik ben niet helemaal fit en wil niet gebukt gaan onder het griepvirus dat heerst, want dat kan ik er nou eigenlijk niet bij gebruiken...
groetjes,
mama Peet
