<p>Hallo allemaal,</p><p>Even mijn hart luchten, hoor!</p><p>Het is nu 5,5 maand geleden dat mijn prachtige dochter geboren is. Ze doet het super goed en ik ben zo intens gelukkig met haar!</p><p>Maar ik heb vreselijk veel last van hormonen, althans zo lijkt het! Toen ik net zwanger was voelde ik me precies hetzelfde als nu; opgefokt, kort lontje, verdrietig, boos, uitgeput, waardeloos, wat eigenlijk niet?</p><p>Dit begint nu ook druk op de relatie te zetten. Hij heeft geen zin meer in mijn "gezeik". Ik vraag nu ook wel extra aandacht op en ik snap dat dat moeilijk voor hem is, maar ik zou júist zo graag nu even een keer de aandacht willen hebben. Tijdens mijn zwangerschap heb ik ook weinig steun gehad, omdat hij gewoon niet wist hoe hij er mee om moest gaan. En nu dus nog steeds niet.</p><p>Ik heb ontzettend veel zin in een leuke toekomst met hem. Ik wil graag naar een leuk permanent rijtjeshuisje verhuizen en nog meer babies krijgen. Als ik het erover heb of ik vraag of we de oude spulletjes van onze dochter maar zullen bewaren dan reageert hij hier zo vreselijk kortaf op dat ik dan weer begin te twijfelen wat hij nou eigenlijk wil, en dan komen die hormonen weer op zetten en zo gaat de cirkel telkens rond.</p><p>Ik raak er gewoon een beetje depressief van.. alles wat tegenzit of in mijn ogen niet gaat zoals ik het zou willen zien is een druppel teveel.</p><p>Herkent iemand dit? Heeft iemand tips?</p>