hormonen!!!

aaaargh! de laatste dagen erger ik me aan alles en iedereen.. jank ik elke 10 minuten en zou ik t liefst op de bank blijven liggen...

bij mijn zoon had ik nooit last van buien.. ma nu.. k word gek van mezelf! herkent iemand dit????
 
O, heel herkenbaar! Ik word er ook niet goed van. het is gelukkig per dag verschillend. Maar vandaag heb ik weer zo'n dag. Iedereen zeurt en vraagt voor mijn gevoel te veel van me... ik heb overal last van en wordt al sjacha als ik iets in huis moet doen. Het liefst doe ik de hele dag niks, heb ik niemand om me heen en heb ik gewoon rust!

wat mij geholpen heeft zijn bachbloesems... een homeopathisch middel die goed helpen tegen deze schommelingen. Ik had het eerder elke dag en ook heel erg. Nu heb ik misschien nog 1 dag in de week... dat scheelt al een heel eind!

sterkte ermee... het valt niet mee...
 
Ja die hormomen... ik heb er zelf niet veel last van, maar merk wel dat het slapen niet meer mee zit! Gebroken nachten, snurkende man, dochter wakker, niet lekker liggen etc. Dan ben ik de dag erna zeker niet de vrolijkste!! Ligt het bij jou misschien ook aan je nachtrust? En lukt het slapen nog een beetje?

Lekker op de bank ploffen en niks doen: heerlijk. Nu kan het nog!

Groetjes
 
Heel af en toe ja dan kan ik opeens niets positiefs horen in wat mn man zegt, oeps! Maar ja hij doet zn best om me vrolijk te houden ;-)
Het schommelt gewoon he, voelt best vervelend om slaaf te zijn van je hormonen!
Ik ben ook vreselijk vergeetachtig!!! kZeg maar tegen iedereen dat ik aan zwangerschapsdementie lijd.
Succes!!
 
hey!

gelukkig ben ik niet de enige..haha.. tis bij mij ook per dag verschillend.. nou helpt het ook niet dat we aan het verbouwen zijn hier in huis (komt nog ff voor de tijd een paar meter huis bij..) ik gastouder ben.. dus dat verbouwde huis op de een of andere manier nog schoon moet houden, en een kleine heb van 10 maanden die redelijk wat aandacht vraagt.. mja vandaag.. geen gastkinders.. en mijn kleine man na opa en oma gebracht.. even mn eigen ding doen! heeeeeeeeeeeeeerlijk..

oh jah en die dementie.. ik ken t.. overal in huis liggen briefjes.. haha
 
Ik heb hier vnl de eerste 3 maanden veel last van gehad. Kon de hele dag verdronken in mijn eigen verdriet (terwijl ik toch iets heel moois aan het maken was) lamlendig op de bank liggen en niets doen!! En wilde alleen met mensen praten die me snapte, zodat ik t ook nog ffies goed kon uiten!! Heerlijk! Ik bleek idd niet uniek te zijn en heb me ook aan deze buien en dagen toegegeven.

Na 4 maanden verdwenen deze depri buien naar de achtergrond (haha, ze zijn er nog wel hoor, maar niet zo heftig en emotioneel en niet zo lang) Nu heeft t meer te maken moe zijn en kan ik me beseffen hoeveel geluk ik heb dat we een kindje krijgen.
Dus wie weet gaat t over een tijdje ook wat beter met jou. Sterkte en mijn tip is; ff aan toegeven. Niet tegen vechten, kost alleen maar energie!
 
Terug
Bovenaan