hormonen...

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hey allemaal !

Het gaat hier super goed met Merijn, mijzelf en mijn man. Af en toe zijn we wat moe, maar over het algemeen kunnen we alleen maar genieten!
Merijn groeit goed, hij is in de eerste 2 dagen 150g afgevallen en daarna al weer gegroeid. Nu, na een week, zit hij al op 220g boven zijn geboortegewicht!

Merijn is zo lekker rustig, zo mooi, zo lief, zo klein, zo zacht... alles wat je maar kun bedenken!

Maar af en toe ben ik opeens zo verdrietig.. ik moet zomaar huilen en weet dan echt niet waarom. Echt heel verdrietig voel ik me dan en ik snap niet waarom ik die momenten niet ook gewoon zo gelukkig kan zijn als de rest van de dag..
Het zullen de hormonen wel zijn..

Hebben jullie ook van die kraamtranen zo af en toe?

Liefs, Tes

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

O ik herken het helemaal, vooral nadat ik bevallen was van de eerste had ik dat, nu hou ik er rekening mee en valt het tot nu toe nog mee.

Als je zwanger bent krijg je altijd een hoop aandacht, alles draait dan zo om jou, toen ik op het einde liep had ik een behoorlijke buik, iedereen had er wel een reactie op, waar ik ook was, mensen spraken me er ook op aan en dat had ook wel wat. Als je dan ineens bevallen bent, draait alles om de baby wat natuurlijk ook logisch is maar dat gevoel van zwanger zijn is zo heerlijk, ik voelde me tijdens mijn zwangerschappen ook altijd ontzettend gelukkig en kon ook altijd heerlijke lachbuien hebben, die ik helaas na de bevalling altijd gelijk kwijt bent.

Het zullen ook kraamtranen zijn, en het is allemaal niet niks wat er gebeurd is de afgelopen tijd. Maar meid ik huil af en toe met je mee.

Gr.

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Beste Tes,

Ik herken jouw verhaal vooral na de geboorte van de eerste. Huilen en je down voelen terwijl je eigenlijk vind dat je gelukkig ' moet' zijn. Ik ben ook kraamverzorgende en ik vertel de mama's er altijd bij dat dit soort emoties heel normaal zijn na je bevalling. Mijn advies is geniet lekker op de momenten dat je er ook van kunt genieten maar laat jezelf ook toe om te wennen aan je nieuwe situatie met de daarbij behorende emoties. Zodra je merkt dat die emoties de overhand gaan nemen kun je het beste even de huisarts bellen maar daar is volgens mij bij jouw geen sprake van.
Neem je tijd en je zult zien dat er vanzelf dagen gaan komen dat je die sombere gevoelens veel minder of zelfs niet hebt.
Sterkte en heel veel geluk met je gezinnetje!

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Ik herken jouw verhaal ook wel hoor! Ben op 4 juni vd 1e bevallen en heb vooral na een week ongeveer regelmatig gehuild. Toen ik moest stoppen met de borstvoeding omdat het gewoon echt niet ging, heb ik heel wat afgehuild!!! Gaat nu wel weer wat beter, maar als er ff iets tegenzit of ik zie of hoor iets wat me aangrijpt, is het weer zover. Zal er wel bijhoren denk ik (hoop ik)...