Hier ook héél herkenbaar. Wat mij helpt is te zeggen als ik me zo voel, tegen m'n partner en eventuele anderen. Eerst deed ik dit niet en hield ik me groot, waardoor de ergernis alleen maar groter werd en de boosheid en uitbarsting ook. Als ik het zeg, kan mijn man een beetje rekening met me houden. Ook dat ik echt niets aan m'n k-geveoel kon doen en hij ook niet. (Hij deed dan extra lief, maar dat werkte bij mij averechts.) Verder een extra dutje waar het kan of even alleen zijn, hielp mij. Nu in m'n laatste trimester en het komt een beetje terug, maar ik herken het beter dan in het begin en kan er eerder mee dealen (vertellen en me even terug trekken), helpt heel erg.