Huil/baal dag

A

ANONYMOUS_USERNAME

hoi meiden

Vandaag even een ... dag. Gisteren te horen gekregen dat ik zwangerschapsischias heb, en echt om mij zelf moet gaan denken.
Vandaag mijn leiding gebeld en hij was erg aardig. Goed gesprek gehad. Maar moest met mijn team bespreken wat mijn werktijden worden. Wil 6 uur gaan werken, merk dat de klachten dan beter te doen zijn.
Nou collega aan de lijn; ga het bespreken met het team en ik bel je terug. Het is verder geen probleem, maar moet het even bespreken. Alleen de diensten waren wel een probleem (ben buiten mijn werk bereikbaar, en kan dan elke moment van de dag gebeld worden of naar het ziekenhuis moeten.) komend weekend heb ik zo'n dienst en redt dit gewoon niet, Mijn lichaam laat mij een beetje in de steek.
Sta altijd klaar voor mij collega's en dan krijg je dit. Heb het maandag al aangegeven en weet dat eeen collega graag deze diensten overneemt. Maar vandaag was er nog niks geregeld en gaan ze "klagen"tegen mij.
Heb er zo de balen van, eerst misselijk en nu dit.
Inmiddels (bij 15.00 uur ) nog niks vernomen van mijn team.
Had dus vanmorgen er even de balen van en dan komen die tranen er ook nog bij.

Ik weet gewoon even niet wat ik moet doen. Moet ik nu weer zelf mijn collega's gaan bellen of moet ik het afwachten. Wil morgen gaan werken, maar het maakt het op deze manier er niet leuk op. NOrmaal staat mijn team voor elkaar klaar, maar nu het gevolgen voor hen heeft. (wat best mee valt, want vanaf volgende maand draai ik geen diensten meer). Maar ze zien overal moeilijkheden in en stel je voor dat je voor iemand klaar moet staan. Leer zo wel mijn collega's kennen.


pfffffff,
 
Hey meis,

vind dat dit echt iets is voor je leidinggevende. Jij hebt al je energie voor je zwangerschap nodig. zo denk ik erover. Leg anders bij je leidinggevende uit hoe je er nu tegenover staat. Je moet niet met tegenzin gaan werken. En klagen tegen jou slaat nergens op zijn ze zelf nooit zwanger geweest. Ik heb alles met mijn leidinggevende besproken en zit in de ziektewet. Ik mag helemaal niet meer werken van de verloskundige. En heb geluk dat ze er bij ons echt rekening mee houden. Denk aan jezelf meis.
Heel veel sterkte hiermee.

Liefs Peet
 
zo peetje dan heb je een goeie leidinggevende.
als ik dat had gehad was het precies zo geweest
bij ons zijn ze ook niet makkelijk en kom je ook gauw achter wie je collegas zijn. heb er al geen hoge pet meer van op en zeker van de leidinggevende niet. tegenwoordig is alles strenger in de zorg en moeten ze je ook blijven bellen als je ziek bent ook al zoiets hopeloos!
wij kunnen dan wel de ziektewet in maar moeten dan wel ander werk komen doen zittend ofzo en dan op hun tijdstip bijv ik werk alleen savonds dan kan ik bijv alleen overdag komen. was pas bij fysio en die adviseerde om geen 8 uurs diensten meer te draaien maar 5 uurs. kreeg kook echt niet voor elkaar! dus draai er nu nog 8 en op een lichtere groep!
dus blijf maar door sukkelen dan kom kmisschien nog een heel end.. succes ermee yvon!
 
Hier even een tip van een oktober mama:

Ga naar de bedrijfsarts!! Dan heb je een onafhankelijk iemand en komen afspraken op papier waar je werkgever zich aan moet houden!! O.a. over de te werken uren.

Veel succes ermee.
 
Ik werk ook in de zorg maar dan in de keuken van een ziekenhuis. Heb net nog contact gehad met mijn baas. Hij blijft zeggen dat ik me op mijn kindje moet concentreren en dat werk nu echt niet belangrijk is.
Heb ipv morgen volgende week vrijdag een afspraak bij de bedrijfsarts. Lig in bed met koorts en flinke griep. En hij was meteen heel begripvol. Snap niet wat jullie voor monsters als leidinggevende hebben. Ik zou voet bij stuk blijven houden gaat toch om gezondheid van jou en je kind
 
Hoi even voor de duidelijkheid mijn leiding is juiste wel aardig en meegaand. Het zijn mijn collega's die zo raar doen.
Vandaag was ik weer te werk, en collega wilde graag nog horen hoe of wat. Dus ik aangegeven wat er aan de hand was. Zei collega; ja dat bestaat, gisteren op internet begonnen. Meteen gingen ze een discussie aan, dat alles tegen woordig zo snel een naam krijgt. Vroeger waren de vrouwen sterker.
Nou voelde mij mooi kut. Kon er ook niks meer op inbrengen, was zo teleurgesteld en verdrietig.

Kon het vandaag ook niet opbrengen naar mijn leiding te gaan. Wilde niet in zijn bijzijn huilen. Volgende week zouden we elkaar spreken, dus dan voel ik mij wel weer toe instaat het te vertellen.
Zijn ook nog afspraken gemaakt over mijn werktijden. Moest ik bespreken met mijn team en zij willen daar niks over zeggen. Dus nu gewoon iets, maar nu eind van de dag krijg ik al een pijn lijke buik, en trekt het sl ligt naarijn bekken.
Zo moeilijk


Yvonne
 
hoi

ik had vorige week ook zo'n vloek-vloek-week

Nu zit mijn leidinggevende dwars want zij vindt dat ik meer moet werken want thuiszitten is niet gezond. Ze wil niet snappen dat ik dat niet kan. Dus in nov. weer naar de bedrifjsarts en wil ze mee.

Nu doen mijn collega's heel lief en meelevend maar in hun gedrag merk ik er niks van!
van mijn team (4pers) hebben in het begin er 3 gemaild en gebeld, 1tje laat al die tijd niks van zich horen. De 3 lzeggen: denk aan je kind, neem je tijd, tuulijk snappen we dit. maar....
De 1e werkdag zou ik starten met licht administratief werk en niemand die vroeg hoe het ging of dat ik het volhoudt. Ze legden gelijks hun verwachtingen op tafel en ik gaf aan erover na te willen dneken of dat fysiek mogelijk was. Wordt er druk uitgeoefend van hier tot tokyo. En hun plan i.o. met de leidinggevend is niet haalbaar. En daar zijn er een paar boos om lijkt het wel.

Ik zit nu af en toe op kantoor, alleen, zonder collega's en ik moet zelf kijken wat ik doe. Alleen via rapportage in de pc kan ik met hun communiceren, en daar krijg je dan commentaar op, niemand die helpt of in mij verplaatst of vriendelijk woord. Als ik onzeker ben en via de rapportage wat extra navraag krijg ik een bot antword: dat hadden we al afgesproken, waarom vraag je dat ngo een keer
Ze hebben geen tijd en energie voor mij, voelt alsof ze mij daar niet willen hebben en ik ben compleet uit het team.

Alsof het al niet confronterend genoeg is om letterlijk te zien dat ik niet meer op de groep sta, dat al mijn dingen van mij overgenomen zijn en ik mis de jongeren erg.

Na 2 weken heb ik al totaal geen motivatie meer, het is slopend en ik word er zo depri van. Laat mij maar thuis zitten hoor
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan