Huilbuien?

A

Anoniem

Guest
Hallo,

ik ben 10 weken zwanger. En ik moet zeggen dat ik de laatste tijd echt veel last heb van huilbuien.. Hoort dit bij de zwangerschap?

Hebben jullie dit ook?
 
Het hoort er inderdaad bij hoor. Ik kan soms zomaar huilen om volstreks onbelangrijke dingen. Het zijn gewoon de hormonen.
Van harte met je zwangerschap en probeer er zoveel mogelijk van te genieten.

Liefs Maria
39w4d zwanger van 2e zoontje!
 
Oh ja joh, dat hoort erbij. Lekker hormonaal huilen om niks. Huur maar een paar lekkere jankfilms, dat lucht goed op. En dan staan die tranen niet meteen in je ogen bij elk dingetje dat real-life gebeurt he!

Ik weet nog dat ik zooo moest huilen toen mijn man zei dat hij graag wilde weten wat het werd. 'Waarom huil je nou? Wil jij het niet weten?'
En mijn antwoord: ' Daar had ik nog helemaal   niet over na ge da ahah ah ahcht boehoehoehoe.'  
Ging dus nergens over. En toen ik er over nagedacht had wilde ik het zelf ook weten hihi.
Bij de eerste kon   ik al janken als op het werk iemand de thee voor mij vergeten was mee te nemen. Dan zocht ik er meteen van alles achter.....
Groetjes
Wasabimammie!
 
Herkenbaar hoor. Ik heb ze ook. Gewoon aan toegeven hoor. Lucht lekker op en je doet er toch niks tegen.

Groetjes Juffie
 
hahaha wat een leuke reactie's .
Ik begin spontaan weer te lachen.

Hartstikke bedankt.. ik ben opgelucht.
 
Gek is het wel...ik kon
huilen om een puppie die
ik op tv zag. gelukkig zijn de huilbuien
over, al merk nog wel dat ik nog steeds
wat emotioneler ben dan 1st.
Ach nu moet moet ik er wel om lachen
want ik huilde altijd om nix!
 
groetjes  
    Hanna
 18wk4dg
 
De ene keer huil ik echt om niks en als mijn vriend me daarom uitlacht, moet ik eigenlijk ook weer lachen...
Maar afgelopen maandag was het echt uit frustratie: ik was op weg naar een begrafenis en kon de kerk niet vinden.... Toen ik zag dat ik te laat zou komen, heb ik even op een parkeerplaats een potje zitten janken en ben toen naar de begraafplaats gegaan, waar ik een uur heb gewacht. En de blikken die ik toen kreeg... ik kon wel weer janken.
 
Ik heb gisteren zeer sjacherijnig gereageerd toen de assistente van de dokter mij niet de uitslag van mijn bloedonderzoek wilde geven (belde iets later dan dat mag). Mijn man zei nog zo herken ik je helemaal niet. Maar ik was ineens zo verschrikkelijk kwaad op die vrouw, ik moest wel nijdig reageren.
Daarna heb ik echt verschrikkelijk hard gehuild.
Hoop maar dat het allemaal door de hormonen komt...... maar ik wil eigenlijk geen zwanger krengetje worden .
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan