Hey mamma's,
Onze zoon zit niet op een KDV maar is altijd bij ons thuis.
Op zondag gaan we altijd naar de kerk en daar brengen we hem naar de creche.
Vaak is hij dan het eerste gedeelte van de dienst nog bij ons en als alle andere kinderen naar de zondagschool gaan breng ik Efraim naar boven, naar de opvang.
Maar, meneertje heeft het echt niet naar zijn zin op de creche.
Hij begint vaak al te sniffen op de trap en zodra we de creche binnen komen is het huilen. Ik ga meestal zo snel mogelijk weg.
Maar als ik hem na de dienst weer op ga halen ligt hij vaak uitgeteld en half huilend in de armen van een leidster.
Zo zielig...vaak snikt hij de hele zondagmiddag nog na.
Ik voel me dan zo rot. Ik vind het zo moeilijk. Hij is natuurlijk ook niet gewend om naar chreche of KDV te gaan, maar dit komt toch elke week terug.
We zitten er al over te denken om elke week maar een van ons bij Efraim thuis te laten, maar dat is ook niet altijd prettig.
Daarbij komt dat ik de creche ook niet leuk vind. Vaak zijn het meisjes die 'baby's zo lief vinden' (je weet wel). Het is een hele kleine ruimte waarin veel te veel kinderen zijn en dan ook nog ouders.
Er hangt echt een sfeertje van: we beppen als leidsters gezellig bij en o ja, de kinderen zijn er ook nog.
Wat zouden jullie doen?
Onze zoon zit niet op een KDV maar is altijd bij ons thuis.
Op zondag gaan we altijd naar de kerk en daar brengen we hem naar de creche.
Vaak is hij dan het eerste gedeelte van de dienst nog bij ons en als alle andere kinderen naar de zondagschool gaan breng ik Efraim naar boven, naar de opvang.
Maar, meneertje heeft het echt niet naar zijn zin op de creche.
Hij begint vaak al te sniffen op de trap en zodra we de creche binnen komen is het huilen. Ik ga meestal zo snel mogelijk weg.
Maar als ik hem na de dienst weer op ga halen ligt hij vaak uitgeteld en half huilend in de armen van een leidster.
Zo zielig...vaak snikt hij de hele zondagmiddag nog na.
Ik voel me dan zo rot. Ik vind het zo moeilijk. Hij is natuurlijk ook niet gewend om naar chreche of KDV te gaan, maar dit komt toch elke week terug.
We zitten er al over te denken om elke week maar een van ons bij Efraim thuis te laten, maar dat is ook niet altijd prettig.
Daarbij komt dat ik de creche ook niet leuk vind. Vaak zijn het meisjes die 'baby's zo lief vinden' (je weet wel). Het is een hele kleine ruimte waarin veel te veel kinderen zijn en dan ook nog ouders.
Er hangt echt een sfeertje van: we beppen als leidsters gezellig bij en o ja, de kinderen zijn er ook nog.
Wat zouden jullie doen?