Huilen

Hallo allemaal,

Ik moet ff mijn verhaal kwijt. Ik heb een zoontje van 10 maanden,hardstikke lekker kereltje.
Alleen de laatste weken lijkt het wel of tie helemaal uit zijn doen is. Hij huilt veel, zowel overdag als `s nachts. En als ik maar in zijn buurt blijf dan is het goed. Maar zo gauw ik de kamer uit loop dan begint hij ontzettend te huilen. En als ik dan niet snel genoeg reageer(ik heb namelijk nog een dochtertje van 3 die ook de aandacht wil)dan is hij zo ontzettend overstuur!! Ik weet het niet meer, het is zo vermoeiend. Mijn man die snapt er niks van. Die komt `s avonds thuis en die maakt hem een uurtje mee en die vindt het allemaal wel meevallen. Hij snapt niet als je daar de hele dag mee zit dat dat vreselijk vermoeiend is. Hij probeert het te begrijpen. En voor mijn dochtertje is het ook niet makkelijk, want ik ben heel gauw geirriteerd naar haar toe. Maar weer even terug naar mijn zoontje, hij heeft dit nooit zo gehad. Dus ik snap het ook niet. Anders kon die zijn eigen zo goed vermaken, zowel in de box als daarbuiten. En nu huilt hij alleen maar. En overdag slaapt hij haast niet. Terwijl hij ,,normaal``   `s morgens en `s middags een dutje doet van ongeveer 1 ½ a 2 uur per keer. Ik weet het echt niet meer. Ben zelf ook een beetje uit mijn doen. Ik hoop op reacties van jullie.

Groetjes van Natasja2
 
Hoi,

Wat kan je je rot voelen he als je kindje zo huilt.

Als ik het zo lees heeft je zoontje denk ik last van verlatingsangst op dat moment heeft hij je nodig hij ziet je niet raakt in paniek en als je dan niet snel genoeg komt raakt hij overstuur.

Het is heel vervelend maar je kan er weinig aan doen. Misschien zorgen dat hij overdag ziet waar je bent of je hoort of hij achter je aan kan. En veel kiekeboe spelen. Bv jij in de gang hij in de woonkamer en dan kiekeboe om de deur. Zo maak je er een spelletje van en ziet hij dat je ook weer terug komt.

Het is altijd zo makkelijk gezegt he het is een fase maar o zo moeilijk als je er midden in zit.

succes
 

Lijkt me inderdaad een geval van 'onveilige hechting'. Klinkt erg 'geleerd', maar betekend inderdaad dat hij bang is dat je niet terugkomt. Tijdens mijn studie veel over geleerd, oa uit het boek van Rita Kohnstamm: "De kleine ontwikkelingspsychologie". Dit boek is inmiddels in  3 leeftijdscategorien gedeeld, brengt  zeker meer geld op... In iedere bibliotheek is het te vinden en het is echt ontzettend leuk om te lezen! Gaat wel over psychologie, maar leest als het ware als de Libelle.  Succes met deze 'strijd'

Groet, Heleen
 
Hoi,



Klinkt inderdaad als verlatingsangst...

Mijn zoontje is 7 maanden en hij heeft deze fase inmiddels al 2x gehad....erg fijn...

Maar idd het enige dat je kunt doen is veel kiekeboe spelen en zo
langzamerhand aan je kindje laten merken dat mama wel even de kamer uit
is, maar ALTIJD terugkomt...

Ik heb zelf met mijn ukkie het zo gedaan...

Ik bleef terwijl ik de kamer uitliep tegen hem praten, zo hoorde hij me wel...en werd het op den duur minder...

Vooral het hartverscheurende huilen maakte mij ERG emotioneel ,maar het is een fase...die voorbij gaat...

SUCCES ermee!!!



Liefs Claudia

 
Heleen,

Je moet je boek nog maar eens goed lezen, hoor!
Dit wijst juist op een veilig gehecht kind. Hij  gaat huilen als zijn moeder weg gaat.
Bij onveilig gehechte kinderen zie je juist een tegenovergestelde reactie: onverschilligheid bijvoorbeeld. Dit kindje is aan het leren zich VEILIG aan zijn moeder te hechten, we spreken pas van onveilige hechting als dit proces mis gaat (en moeder bijvoorbeeld niet adequaat reageert). Maar dat is hier helemaal niet het geval!
Het is wel erg vermoeiend, maar moeder reageert adequaat en dit kindje leert dan vanzelf dat hij altijd op zijn moeder kan rekenen en zij echt wel weer terug komt: veilige hechting dus!

Groetjes Janneke
 
Heleen,

Je moet je boek nog maar eens goed lezen, hoor!
Dit wijst juist op een veilig gehecht kind. Hij  gaat huilen als zijn moeder weg gaat.
Bij onveilig gehechte kinderen zie je juist een tegenovergestelde reactie: onverschilligheid bijvoorbeeld. Dit kindje is aan het leren zich VEILIG aan zijn moeder te hechten, we spreken pas van onveilige hechting als dit proces mis gaat (en moeder bijvoorbeeld niet adequaat reageert). Maar dat is hier helemaal niet het geval!
Het is wel erg vermoeiend, maar moeder reageert adequaat en dit kindje leert dan vanzelf dat hij altijd op zijn moeder kan rekenen en zij echt wel weer terug komt: veilige hechting dus!

Groetjes Janneke
 
Terug
Bovenaan