Huilen

[ANONYMOUS_USERNAME]

Ik kan er niks aan doen maar huilen lijkt haast wel een nieuwe hobby te worden. Zo moest ik vanmorgen Jamey naar school brengen en wilde de juf even met mij praten. Jamey is nl gehandicapt (PDD-NOS en adhd). Nu zijn wij aan het kijken of eten ook invloed heeft op zijn gedrag. Het gaat de laatste tijd erg goed met hem maar ja..... nu is het bijna 5 dec en dat is toch echt een snoep feest. Als Jamey snoept dan wordt hij echt stapel gek en daar zitten wij dan weer mee. Nu heb ik voor deze ene keer tegen juf gezegt dat ze er die dag niet te zwaar aan hoeft te tillen. Ik wil ook niet altijd een rot-moedere zijn maar dat had dan wel weer als gevolg dat ik huilend naar huis ben gelopen. En nu moet ik het mijn man nog vertellen.
Ik huil nog even verder

PC

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hoi PC,

ik werk met kinderen zoals Jamey. Ik snap echt dat je niet altijd de "rot"moeder wilt uithangen. Maar ik denk niet dat je het zo moet zien. Jij wilt het beste voor je kind! Ik weet niet hoe de juffrouw is, maar die vraagt het misschien ook gewoon omdat ze niet zo goed weet wat ze hem moet geven. Als je ventje   thuis is, heb jij het op je bordje. Ik weet niet waar hij niet tegen kan, maar misschien is er vervangend snoep waar hij wel tegen kan, of minder last van heeft. Dan kan je dat misschien meegeven. Ik wil me er niet op een negatieve manier mee bemoeien hoor, zo bedoel ik dat echt niet. En waarschijnlijk heb je zelf ook aan die opties gedacht. Maar ik begrijp echt dat je je rot voelt!!!

Ik zie ook regelmatig ouders van kinderen met een dieet, en die voelen zich soms ook zo. Maar dan zeg ik ook: als dit beter is voor je kind, dan moet je het gewoon lekker doen.

Ik hoop dat dit je weer even een opkikker geeft.

Groetjes Koekeltje

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Wat lastig, PC! IK snap het wel van je (zit in het onderwijs en maak dus ook wel wat kinderen mee met een dieet of andere "speciale" aanpakken). Ik sluit me wel aan bij Koekel: Je hoeft je echt geen rotmoeder te voelen omdat je het beste wil en doet voor je kind. Maarrrrr, ik snap ook dat je nu even denkt: Geef hem ook eens een pepernoot! Door je hormonen ben je natuurlijk veel labieler en zitten je tranen hoog. Lekker laten lopen, tegenhouden heeft toch geen zin.
Misschien kan je een middenweg kiezen, een paar dagen mag hij wel wat meer en daarna gewoon weer even "streng".

Sterkte, liefs, Kaskes

P.s. Ik ga elke dinsdag huilend bij de peuterspeelzaal vandaan omdat het moment dat ik wegloop voor mijn dochter heel moeilijk is. Ik weet dat binnen 3 seconden dat ik uit zicht ben, zij huppelend door de ruimte gaat en lekker gaat spelen. Voor de zwangerschap had ik nergens last van en nu denk ik elke dinsdag: Dit kan ik niet meer!!! Ook zo'n stom hormonen-ding...