Hey meid,
Hier een ervaringsdeskundige, voor jou gelukkig... ik hoop dat ik je een beetje kan steunen want ik heb die steun destijds zelf enorm gemist. Ik weet er alles van. Sven, nu 2 jaar, heeft vanaf week 1 ontzettend veel gehuild. Helaas sliep hij vanaf 23 uur ook niet best. Fleur slaapt bij gelukkig wel vanaf 23 uur..
Troost je... het gaat over, echt waar. Ons kindje is nu een heerlijk ventje, ik hou zoveel van hem en hij slaapt nu goed. Als ik dat had geweten dan had ik me niet zo'n zorgen gemaakt 2 jaar geleden. Je vraagt je continue af wat je moet doen, of je iets verkeerd hebt gedaan, wat je nog moet veranderen of je stress geen invloed heeft op je kindje. Ik heb wel eens woest voor zijn bedje gestaan, ik heb wel eens beneden geschreeuwd: "Hou je mond!" Soms zat ik er helemaal doorheen en God heeft ons behoed voor schudden en door elkaar rammelen, maar soms voelde ik me zo enorm machteloos dat ik het echt kan begrijpen dat er moeders zijn die hier toe komen. Op tijd afstand nemen is dus echt nodig!
Vraag iemand die er tijd voor heeft of hij/zij een paar keer in de week 's middags een paar uurtjes kan over nemen. Iemand die je vertrouwt en die even je kindje meeneemt of dat jij zelf even echt weg gaat. Bijvoorbeeld 1 zaterdagmiddag en 1 middag in de week. Dan kun je zelf even bijkomen en met je andere kindje en je partner wat gezelligs doen. Geloof me: je krijgt het nodig. Zelf vond ik het ook moeilijk om hulp te vragen. En sommigen begrijpen het ook echt niet. De meest rare reacties kreeg ik: "Gewoon laten huilen, hij probeert je uit!" "Oordoppen in doen!" Machteloos gevoel geeft dat als er bijna niemand is die begrijpt dat dat geen opties zijn, dat het 24 uur per dag doorgaat en je het gewoon niet volhoudt. Misschien gaat het nu nog, maar als je er ook nog een paar slapeloze nachten bij krijgt, ben je zo tot dat punt dat je bijna niet meer voor jezelf in kunt staan... Klinkt misschien heftig, maar ik herkende mezelf soms gewoon niet meer. Neem dus maatregelen. Maak vaste afspraken met 1 of 2 mensen. Mensen die van je houden en een vast dagdeel willen oppassen. Misschien een paar keer een nacht willen waarnemen, zodat je zelf eens een avond op de bank kan zitten zonder een huilertje op je schoot.
Ik kon door alle zorg en verdriet soms geen liefde voelen, ik voelde me gewoon dood van binnen. Ik voelde me helemaal geleefd, ik hoorde hem in mijn hoofd huilen (als hij eindelijk sliep) waardoor ik zelf niet meer kon slapen. Ik was zelfs opgelucht toen hij met 6 weken in het ziekenhuis werd opgenomen omdat ie koorts had. Ik was gewoon helemaal op. Gelukkig ben jij nog niet zover. Probeer dat ook te voorkomen.
Ik denk achteraf dat Sven een kindje was dat heel erg moest wennen aan het leven buiten de baarmoeder. Hij wilde het liefst de hele dag bij je zijn. Hij was nooit tevreden, zelfs niet altijd op de arm. Maar toch was het rustigste bij mij. Ook is hij heel veel ziek geweest in de eerste anderhalf jaar. De wereld was gewoon geen veilige plek voor hem.
Inbakeren hielp bij ons een beetje, hij sliep iets sneller in en iets langer door. Al was het de eerste weken soms maar een kwartier eerder en een kwartier langer, maar het geeft je zelf al wel wat meer rust. Hij maakt maar kleine rukjes, van drie kwartier maar hij sliep toch iets meer. Toch bleef hij veel huilen en vermoeid en overprikkeld zijn. Hij sliep soms maar 3 keer 45 minuten vanaf 6 uur 's morgens tot 23 uur 's avonds. En ook na de nachtvoeding rond 3 uur deed hij er vaak een uur over om weer in slaap te komen.
De draagdoek was een wonder bij ons, hij lag er soms uren in. En voor jezelf is het minder vermoeiend omdat je toch je armen kan ontspannen, zelfs als je zit. Vooral in de avond lag hij er in, tegen mij/mijn man aan... speentje erbij en proberen stil te houden. De eerste drie maanden lag hij er praktisch elke avond in, daarna ging hij met de week beter slapen na 20.00 uur 's avonds.
Rust en regelmaat is heel belangrijk. Juist die onrustige kindjes kunnen niet tegen een andere omgeving, veel geluiden en andere armen. Ze hebben veel geborgenheid en veiligheid nodig. Wij waren veel thuis of 1 van ons bleef met hem thuis. We hadden onszelf er echt mee als we dat niet deden anders sliep hij bijna helemaal niet 's nachts. We probeerden altijd de dingen op dezelfde manier te doen. Bijv... uit bed... wiegen/ knuffelen... schone luier... wiegen/knuffelen... proberen zelf te laten spelen... wiegen/knuffelen... naar bedje...
Het is afzien. Zeker de eerste 3 maanden, daarna ging het bij ons iets beter... al is het een onrustig kindje gebleven tot een jaar over anderhalf. Tussen 4 maanden en 6 maanden ging het een stuk beter. Al bleef hij overdag korte slaapjes doen en van vermoeidheid huilerig. Daarna ging het 's nachts weer minder. Hij heeft nl vanaf 6 maand elke nacht gehuild van 2 tot 4 uur, dat was echt een ware nachtmerrie. Ook was hij 's avonds dikwijls onrustig en kon de slaap niet goed pakken. We hadden nl het inbakeren vanaf 6 maanden afgebouwd en hij kon er niet tegen. Toen bedachten we dat we de safetysleep ook eens konden proberen. Hij was toen 10 maanden, hij heeft daarna niet meer gehuild. Hij wilde gewoon iets vaster liggen in bed. We hadden dat echt eerder uit willen vinden, helaas... we hebben er 4 maanden over gedaan en elke nacht meegehuild, boos geworden, dagelijks mezelf voortgesleept van vermoeidheid...
Nu is hij net 2 jaar geworden en sinds een jaar hebben we een heerlijk kind. Het huilen is voorbij, hij slaapt heerlijk, ook overdag. Hij vindt visite en op pad gaan heerlijk. Hij blijft een gevoelig kindje, maar hij kan zich nu goed redden. Hij geniet erorm van dingen in deze wereld. En ik... ik ben de gelukkigste moeder op deze wereld want ik heb een gelukkige zoon en een gelukkige dochter. O, wat kun je je rot voelen als je je kindje niet tevreden kunt stellen. Neem van mij aan: het ligt niet aan jou. Probeer zoveel mogelijk de moed te vinden om te troosten, maar neem het jezelf niet kwalijk als je haar soms ook even een tijdje laat liggen als ze huilt. Het is gewoon onmogelijk om elk moment klaar te staan. Je weet dat ze niet uit zichzelf zal stoppen en dat jij haar steun bent, haar rust, haar veilige plek... maar soms moet je jezelf even een time-out geven.
Als je dichtbij zou wonen, zou ik me spontaan aanbieden om je even een paar uur in de week te ontlasten... het is een enorme opgave, die niemand zonder fouten gaan opbrengen. Vraag dat dan ook niet van jezelf, maar bedenk wel dat je kindje jouw armen wel nodig heeft. het is veeleisend ja... maar de liefde die je op deze leeftijd kunt geven kun je maar 1 keer geven. Hou haar vast, kus haar, zeg haar dat je van haar houdt (al voel je het soms niet doordat ze zoveel eist), streel haar. Als je boos bent, uit het niet in haar buurt maar zoek een plek waar ze je niet kan horen of je kan aanvoelen. Pak haar weer op als je het weer kan opbrengen. Huil soms maar met haar mee, soms doet dat je kindje ook goed...
Het is wel goed om te bedenken dat als ze ouder wordt, ze jou en je man ook kan gaan uitproberen... vanaf een maand of 6 moet je ook gaan uitkijken met verkeerde gewoontes. Wij zijn vanaf die tijd ook echte bedtijden gaan instellen en vanaf dat moment ook alleen nog in de slaapkamer of in het bedje gaan troosten. Niet meer naar beneden, maar vaste structuren... bedtijd is bedtijd.
Sterkte met alles! Het is een heftige tijd, maar het gaat over.. echt waar! Misschien wel sneller dan je denkt. Maar hou er rekening mee dat het ook nog lang kan duren.
Nog wel een vraag: je zei dat ze veel huilt na de voeding. Wil ze veel drinken? Spuugt ze ook veel? Ook als ze niet veel spuugt zou ik toch eens met de dokter praten over reflux en verborgen reflux. Dan komt nl de voeding terug (zuur), omdat de maag nog niet helemaal goed afsluit. Daardoor gaat de slokdarm heel erg veel pijn doen. Baby's huilen hierdoor veel en vooral na de voeding, ze hebben continue zuigbehoefte en willen graag slikken (dat is het moment dat ze geen pijn ervaren). Als je het vermoeden hebt kun je de voeding indikken met Johannesbroodpitmeel. Dan kan het niet zo snel terug lopen. Als het dan beter gaat, heb je een duidelijke aanwijzing dat dit wel eens het probleem kan zijn. Bij onze Sven maakte het niet uit. We hebben zelfs speciale dieetvoeding tegen koemelkallergie geprobeerd maar ook dat hielp niet.
Misschien helpt het bij jou wel!
Als je wilt mailen mag dat altijd. Ik hoor het wel als je daar behoefte aan hebt. Laat het maar weten!
Liefs Bloempje
