Lieve forumgangers,
Graag wil ik jullie mijn dilemma voorleggen; ik kom er zelf niet uit!
Na mijn bevalling heb ik een week borstvoeding kunnen geven aan mijn mannetje. Daarna ben ik opgenomen met een kraambedpsychose en heb ik dus noodgedwongen moeten afbouwen; bv kon niet samen met de medicatie die ik nodig had. Gelukkig had ik bv in overvloed en heeft mijn partner enige tijd nog kunnen voeden van onze voorraad toen ik opgenomen was. Daarna zijn we overgestapt op kunstvoeding.
Ondanks dat bv nooit echt mijn 'missie' was, vond ik het echt heel speciaal om te doen. Ik heb er daarom toch verdriet van gehad dat de keuze om te stoppen voor mij werd gemaakt. Dit had ook absoluut niet anders gekund, dat snap ik volledig!
Inmiddels is de bevalling een half jaar geleden, ons ventje groeit prima op de kunstvoeding en is gezond. Het idee om een poging te gaan doen om te relacteren kwam, omdat mijn borsten af en toe nog een druppel geven.. Graag zou ik hem dat beetje extra nog willen geven met mijn eigen borstvoeding, daarom denk ik erover een poging te doen: relacteren. Het zou voor mij een mooie afsluiter zijn van een nare periode.
Op internet veel gelezen over relacteren en het eerste wat me opviel; het kost veel tijd en energie!
Mijn situatie in het kort:
- een half jaar geleden bevallen
- een maand opgenomen geweest ivm een kraambedpsychose
- bv kwam toen erg goed op gang, inmiddels druppelt het alleen nog
- sinds kort van de (voor bv schadelijke) medicatie af
- mijn doel is niet een volledige overstap van kv naar bv, maar in eerste instantie kolven om zo bijvoorbeeld een fles per dag te vervangen.
Belangrijk om te zeggen dat mijn situatie redelijk stabiel is, ook ben ik bezig met het re-integratieproces op mijn werk. Mijn partner snapt mijn wens, en steunt me, maar vraagt zich toch af of dit niet teveel van me zal vergen. Ik sta er zo in dat ik het relacteren op zijn minst een kans kan geven, en dat ermee stoppen altijd nog kan. Wat vinden jullie?
Jullie argumenten zullen me vast en zeker kunnen helpen een knoop door te hakken!
Veel liefs,
Graag wil ik jullie mijn dilemma voorleggen; ik kom er zelf niet uit!
Na mijn bevalling heb ik een week borstvoeding kunnen geven aan mijn mannetje. Daarna ben ik opgenomen met een kraambedpsychose en heb ik dus noodgedwongen moeten afbouwen; bv kon niet samen met de medicatie die ik nodig had. Gelukkig had ik bv in overvloed en heeft mijn partner enige tijd nog kunnen voeden van onze voorraad toen ik opgenomen was. Daarna zijn we overgestapt op kunstvoeding.
Ondanks dat bv nooit echt mijn 'missie' was, vond ik het echt heel speciaal om te doen. Ik heb er daarom toch verdriet van gehad dat de keuze om te stoppen voor mij werd gemaakt. Dit had ook absoluut niet anders gekund, dat snap ik volledig!
Inmiddels is de bevalling een half jaar geleden, ons ventje groeit prima op de kunstvoeding en is gezond. Het idee om een poging te gaan doen om te relacteren kwam, omdat mijn borsten af en toe nog een druppel geven.. Graag zou ik hem dat beetje extra nog willen geven met mijn eigen borstvoeding, daarom denk ik erover een poging te doen: relacteren. Het zou voor mij een mooie afsluiter zijn van een nare periode.
Op internet veel gelezen over relacteren en het eerste wat me opviel; het kost veel tijd en energie!
Mijn situatie in het kort:
- een half jaar geleden bevallen
- een maand opgenomen geweest ivm een kraambedpsychose
- bv kwam toen erg goed op gang, inmiddels druppelt het alleen nog
- sinds kort van de (voor bv schadelijke) medicatie af
- mijn doel is niet een volledige overstap van kv naar bv, maar in eerste instantie kolven om zo bijvoorbeeld een fles per dag te vervangen.
Belangrijk om te zeggen dat mijn situatie redelijk stabiel is, ook ben ik bezig met het re-integratieproces op mijn werk. Mijn partner snapt mijn wens, en steunt me, maar vraagt zich toch af of dit niet teveel van me zal vergen. Ik sta er zo in dat ik het relacteren op zijn minst een kans kan geven, en dat ermee stoppen altijd nog kan. Wat vinden jullie?
Jullie argumenten zullen me vast en zeker kunnen helpen een knoop door te hakken!
Veel liefs,
