<p>Hallo allemaal,</p><p>Mijn verhaal wil ik beginnen met het feit dat mijn schoonmoeder een lieve schat is die alles goed bedoeld, MAAR.....</p><p>Het zit zo. Mijn vriend (27) en ik (23) zijn in verwachting van ons eerste kindje. De zwangerschap was ongepland en onze woonruimte (een studio en twee steile trappen) niet geschikt voor de komst van een baby. Mijn schoonmoeder heeft ons aangeboden om tijdelijk in haar huis te verblijven omdat zij zelf op vakantie was en daarna in zou trekken bij haar moeder om voor haar te zorgen. Het vinden van een geschikte woning duurt langer dan gedacht met als gevolg dat ik nu al maanden met mijn schoonmoeder in huis woon. Ze zou na de vakantie 2 weken thuis blijven in quarantaine en daarna intrekken bij haar moeder. 2 weken zijn inmiddels 4 maanden geworden en ze verzint elke keer een nieuw klusje of project om nog langer te blijven. Ik heb al die tijd op mijn tong gebeten omdat ik in haar huis woon en moeilijk kan zeggen dat ze weg moet gaan uit haar eigen huis. Als ik van te voren had geweten dat ik 24/7 met haar in huis zou zetten (ze werkt niet en is altijd thuis) was ik in eerste instantie nooit daar ingetrokken. Maar mij is op het hart gedrukt dat ik het huis echt voor mezelf zou hebben en alles zelf mocht inrichten zoals ik wilde en dat het echt mijn plekje zou worden... Mijn uitgerekende datum komt nu aardig dichtbij en ze heeft nog geen aanstalten gemaakt om te vertrekken. Nu maakte ze net een opmerking dat ze in de weken voor mijn bevallen en de weken erna elke dag zal langskomen om schoon te maken. Nu krijg ik echt zwaar de kriebels want ondanks dat het goed bedoeld is voelt ze totaal geen grenzen aan (mijn was doen terwijl ik aangeef dat niet fijn te vinden, constant advies over hoe ik het moet aanpakken tijdens mijn zwangerschap en daarna, uren achtereen praten zonder dat je er een woord tussen krijgt). </p><p>Stel ik mij nou aan? of zijn er andere mensen die dit ook niet zouden trekken? Ik vind het prima dat ze zoveel voor ons wilt doen maar dan had ze nooit moeten beloven dat ze weg zou gaan en dat wij ruimte en privacy voor onszelf zouden hebben. Dit wetende had ik rustig mijn zwangerschap nog thuis doorgebracht in onze studio. Maar elke week is het weer volgende week ga ik weg, maar dat gebeurd dus niet. Ze heeft natuurlijk een sleutel (duh! Het is haar huis) maar de gedachte dat wij hier straks zitten met een pasgeboren baby en zij te pas en te onpas langskomt (als ze überhaupt weggaat voor die tijd) om 'schoon te maken' geeft mij gewoon een onrustig gevoel. </p><p>Ik ben dankbaar en besef me heel goed dat het uit een goed hart komt, maar ik zou graag van jullie horen hoe jullie hiermee om zouden gaan? Tegen mijn vriend spreek ik dit niet echt uit omdat het zijn moeder is en het gesprek met haar aangaan vind ik heel moeilijk omdat ik haar moeilijk kan vragen wanneer ze van plan weg te gaan is uit haar eigen huis en dat ik er niet op zit te wachten om haar dagelijks over de vloer te hebben als dat zover is....</p><p> </p><p>Help!!!</p><p> </p>
Hulp nodig met schoonmoeder
- Onderwerp starter Gebruiker10238301
- Startdatum
Spreek het juist wel uit naar je vriend toe!! En zeg er dan bij wat je hier op hebt geschreven en het zeker waardeert maar deze situatie je dus ook deels onzeker maakt wat bijvoorbeeld de privacy betreft en er in jou ogen geen duidelijk is. Je schoonmoeder zegt 1 ding maar doet iets anders. Blijf uitkijken naar een geschikte woning voor jullie 3en. Bij je schoonmoeder verblijven zou sws tijdelijk zijn, zoals ik uit je verhaal begrijp. Ga het gesprek aan met zijn 3en. Iets lekkers erbij en geef aan wat dwars zit. Luchtig en liefdevol. Dan moet het wel goed komen. Succes ermee ?
Morgen meteen het gesprek aangaan. Eerst met je vriend en dan samen met je schoonmoeder. Als jij nooit aangeeft het vervelend te vinden, denken zij vast dat je het best vind. Als ze het niet begrijpt en toch blijft, ga je lekker terug naar huis. Trappen zijn vervelend en een kleine ruimte niet ideaal. Maar sprekend vanuit een klushuis, levend op een slaapkamer met 2 kleine kinderen kan ik je zeggen dat het best gaat?
Tsja je zult toch moeten uitspreken dat je verwachting anders uitpakt zo, en vragen aan je schoonmoeder (of via je vent natuurlijk) wat haar plan nu is. Wil ze blijven, zoek dan asap een plek voor jullie zelf, want ja wegsturen gaat niet. Zit je toch opgescheept met zn allen (want zij wil niet weg of jullie kunnen niet weg), spreek dan af wat je van elkaar verwacht. Jij dus dat ze zich niet overal mee bemoeit en zij miss dat ze er toch graag veel bij wil zijn, dan weet je waar je staat. En eerlijk, mn schoonmoeder is ook een schat maar moet er niet aan denken dat we zouden samenwonen. Mijn eigen ma trouwens evenmin. Maarja het is wel haar huis..
Ik ken jullie exacte situatie natuurlijk niet - dus wellicht is dit iets wat gewoonweg niet lukt - maar zelf zou ik echt alles inzetten op zsm je eigen huis vinden. Het is nu gebleken dat je schoonmoeder (helaas) niet doet wat ze aangegeven heeft dat ze zou doen en, zoals je zelf ook al zegt, is het wel háár huis en zit je dus een beetje in een lastige positie.
Zoals al gezegd, ik ken jullie (financiële) situatie natuurlijk niet, maar er zijn vaak juist voor dit soort situaties (zwangerschap - jonge mensen - die studeren/geen vetpot verdienen) wel oplossingen te vinden. Bel de gemeente, doe onderzoek online of je recht hebt op een sociale huurwoning en of je wellicht aanspraak kunt maken op voorrang. En bovenal: wees niet té kritisch. Natuurlijk heb je het liefst een eigen kamer voor de kleine bijv, maar dit is ook prima te doen de eerste tijd zonder. Denk aan wat echt belangrijk is: de rust om je heen om samen te kunnen wennen aan het ouderschap en aan je kindje. Ik vind mijn schoonmoeder ook een schat, maar moet er niet aan denken met haar samen te wonen - en al helemaal niet aan het einde van mijn zwangerschap/eerste tijd met ons zoontje!
Zoals al gezegd, ik ken jullie (financiële) situatie natuurlijk niet, maar er zijn vaak juist voor dit soort situaties (zwangerschap - jonge mensen - die studeren/geen vetpot verdienen) wel oplossingen te vinden. Bel de gemeente, doe onderzoek online of je recht hebt op een sociale huurwoning en of je wellicht aanspraak kunt maken op voorrang. En bovenal: wees niet té kritisch. Natuurlijk heb je het liefst een eigen kamer voor de kleine bijv, maar dit is ook prima te doen de eerste tijd zonder. Denk aan wat echt belangrijk is: de rust om je heen om samen te kunnen wennen aan het ouderschap en aan je kindje. Ik vind mijn schoonmoeder ook een schat, maar moet er niet aan denken met haar samen te wonen - en al helemaal niet aan het einde van mijn zwangerschap/eerste tijd met ons zoontje!
Meid ik had dr allang in de tuin gezet. Hetzelfde hier ik ben gek met mn schoonmoeder maar op een gepaste afstand en niet continu in mn aura, en al helemaaaaaaal niet rondom mn bevalling.
Vertel het haar gewoon eerlijk, ook je vriend. Niemand weet waar hij/zij aan toe is. En waarschijnlijk denkt ze jou te helpen. Succes!
Vertel het haar gewoon eerlijk, ook je vriend. Niemand weet waar hij/zij aan toe is. En waarschijnlijk denkt ze jou te helpen. Succes!
Oei.. Dit is geen goed teken dit lijkt goed bedoeld maar ik denk dat dit toch bij moeders plannetje hoort en straks de regie gaat over nemen.. Ik wil je hiervoor behoeden, ze respecteerd nu al niet je grenzen en de beloftes komt ze ookal niet na.. Ik denk ook dat het goed is om het met jouw vriend erover te hebben dat dit niet de bedoeling is en dat jullie een plekje moeten hebben voor jullie zelf.. jullie worden straks een gezinnetje daar kan je zo'n schoonmoeder niet bij hebben hoor word je alleen maar onzekerder van want geloof me die grenzen worden niet gerespecteerd.. Met zo'n baby'tje gaan jullie zo'n nieuwe fase in jullie leven daar moeten jullie samen aan wennen/genieten.. Zonder dat moeders er steeds tussen in zit en grenzen overschrijd zou zo zonde zijn van jullie tijd als nieuw gezinnetje! Ik spreek uit ervaring alleen woonde ik niet samen met schoonmoeder maar al samen met mijn vriend maar ze was zo overheersend en grensoverschrijdend geweest dat genieten er voor ons niet in zat tijdens zwangerschap en als gezin (mensen kunnen heel raar doen als er een baby'tje is) .. Ze was zo erg dat 't schandalig werd en dus nu geen contakt meer is omdat zij geen grenzen wilde respecteren 't was alles of niets bij haar.. Zo jammer.. Hoop dat jullie snel een eigen plekje hebben en jullie op jullie tijd en manier van kunnen genieten! En moeders mag meegenieten natuurlijk! Maar er is een grens! ?