<p>Hoi lieve allemaal.</p><p>Zelf heb ik last van hyperemesis gravidum (HG) oftewel extreme zwangerschap misselijkheid.</p><p>Ik ben al 3 keer opgenomen geweest in het ziekenhuis wegens uitdroging. Door mijn huisarts werd ik niet serieus genomen en die zei dat het er gewoon bij hoort overgeven. Zelf wist ik dat het foute boel was want bij mijn eerste zwangerschap was het ook niet echt gezond. Gelukkig namen ze me in het ziekenhuis wel serieus en kon ik daar terecht . Ik heb alle medicatie geprobeerd maar niks hielp er tegen.</p><p>Omdat het niet zo vaak voor komt lijkt het me wel fijn om is met vrouwen te praten die dit ook hebben om misschien tips te delen of om ons ei even kwijt te kunnen.</p><p>Heeft iemand hier ook last van? Het lijkt me fijn om ons verhaal kwijt te kunnen.</p><p>Overigens ik ben nu 15 weken zwanger en ik spuug nog wel maar niet meer zoveel dat ik uitgedroogd raak hoe zit dat bij jullie?</p><p>liefs</p>
Installeer de app
How to install the app on iOS
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Opmerking: This feature may not be available in some browsers.
Je gebruikt een verouderde webbrowser. Het kan mogelijk deze of andere websites niet correct weergeven.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Hyperemesis gravidarum wie heeft dit nog meer?
- Onderwerp starter MamaCan
- Startdatum
Lieve @mamaCan,
helaas ken ik je probleem al te goed. Afgelopen september was ik al weken doodziek. We waren ons huis toen al 7 maanden aan het verbouwen en ik kon niet meer. Spugen, kokhalzen en alles maakte me misselijk. Geur, geluid en zelf licht kon ik van gaan spugen. We waren totaal niet bezig met kindjes krijgen en toen we na een maand in ons nieuwe huis eindelijk rust hadden en ik doodziek bleef toch maar eens naar de winkel voor een test. De volgende dag bleek ik zwanger en bij de verloskundige bleek ik ook al 14 weken zwanger te zijn. Een onwijs dubbel gevoel want we waren er echt wel snel blij mee al moesten we ook wel even flink wennen maar ik voelde me zo vreselijk beroerd. In de maanden ervoor inderdaad 2x uitgedroogd maar volgens de huisarts was dat toen de zomer griep. En de verloskundige zei gelijk ja dat hoort erbij de eerste 3 maanden en word echt beter... Gelijk dacht ik, “maar ik ben al 14 weken nu!” Ik dacht zij zullen het beter weten en ging naar huis in de hoop dat het snel minder zou worden. Maar helaas met 16 weken terug naar de verloskundige en die vroeg hoe het ging! Ik barste in tranen uit. Doodmoe en kapot van het overgeven. Elke nacht was het raak en eten werd echt mijn vijand. Op vanille vla en droge crackers na werd ik nergens blij van en drinken was een drama want dat bleef misselijkheid veroorzaken. Weer kreeg ik te horen ja het hoort erbij en rond de 20 weken zien we dat het wat afneemt.
Weer richting huis en hopen op een paar betere weken. Met 19 weken belde ik de verloskundige vroeg in de ochtend op. Ik had de hele nacht zoveel gespuugd en bleef krampen/harde buiken houden. Dit keer mocht ik langskomen en kreeg ik een andere verloskundige. Ik moest per direct stoppen met werken en was compleet uitgeput. Mijn baarmoeder was waarschijnlijk zo overprikkeld van al het spugen en de uitputting dat ik inderdaad bij elke beweging een harde buik kreeg en dat was niet de bedoeling. Ik kreeg medicatie van de huisarts tegen het spugen en moest rust houden. Weer kreeg ik te horen even doorzetten met 20a24 weken word het echt beter. Toen ik eenmaal thuis liep ging het iets beter. Niet veel maar omdat ik overdag ook kon bijslapen was ik in ieder geval minder uitgeput en kon ik de hevige aanvallen van de misselijkheid en het spugen wel beter verdragen. Helaas met 24 weken bleef het aanhouden en de medicijnen hielpen niet en maakte me alleen maar duizelig waar ik dan weer misselijk van werd.
Met 26 weken leek het spugen eindelijk wat te zakken. Misselijk werd ik nog steeds van bijna alles maar het spugen werd minder tot 31 weken heb ik me “redelijk” gevoeld. Daarna kreeg ik extreem last van maagzuur en helaas kwam daar het spugen weer bij! Vandaag ben ik 39.4 weken zwanger. Nog steeds verdraag ik geuren slecht en vlees moet ik ver van uit de buurt blijven. Ik ben blij dat onze kleine niet te vroeg geboren is en dat ik vanaf 19 weken wel de rust heb kunnen pakken die ik echt nodig had naast deze extreem zware zwangerschap. De Arbo arts was enorm meelevend en heeft me bij de eerste afspraak 100% afgekeurd. Hij zag ook wel dat werken geen optie was.
Mee enige tip die ik je kan geven is zorg goed voor jezelf! HG is vreselijk en neemt je hele leven en zwangerschap over. Ik merk dat ik het mentale stukje wat het met je doet erg heb onderschat en echt al 6 maanden totaal op de automatische piloot heb gedraaid. Genoten heb ik totaal niet van mijn zwangerschap en dat geeft een bepaald schuldgevoel naar mijn kindje waar ik na de bevalling wel mee aan de slag moet. Neem je rust als je dat nodig hebt en als je merkt dat je het mentaal zwaar vind zoek vast hulp. Ik heb dat niet gedaan en daar heb ik nu spijt van. Een vriendin van mij heeft ook HG en heeft na haar zwangerschap een haptonoom ingeschakeld. Zij heeft hier veel baat bij en zegt ook dat ze dat eigenlijk al tijdens haar zwangerschap had moeten doen. Een haptonoom brengt je weer in contact met je lijf en dat is precies wat ik door de HG ben kwijtgeraakt. Ik hoop voor jou dat je er makkelijker doorheen komt. En zo niet... ik leef nog steeds ben bijna 40 weken zwanger en kom hier ook wel weer bovenop. Ons kindje is meer dan welkom en hou nu al heel veel van die kleine. Mijn herstel gaat beginnen als de kleine is geboren. En daar ben ik nu aan toe.
Sterkte en schrijf lekker van je af op het forum. Het helpt echt om erover te praten. En vaak gaat dat makkelijker met mensen die je niet kent heb ik al gemerkt.
Liefs Ivanka
helaas ken ik je probleem al te goed. Afgelopen september was ik al weken doodziek. We waren ons huis toen al 7 maanden aan het verbouwen en ik kon niet meer. Spugen, kokhalzen en alles maakte me misselijk. Geur, geluid en zelf licht kon ik van gaan spugen. We waren totaal niet bezig met kindjes krijgen en toen we na een maand in ons nieuwe huis eindelijk rust hadden en ik doodziek bleef toch maar eens naar de winkel voor een test. De volgende dag bleek ik zwanger en bij de verloskundige bleek ik ook al 14 weken zwanger te zijn. Een onwijs dubbel gevoel want we waren er echt wel snel blij mee al moesten we ook wel even flink wennen maar ik voelde me zo vreselijk beroerd. In de maanden ervoor inderdaad 2x uitgedroogd maar volgens de huisarts was dat toen de zomer griep. En de verloskundige zei gelijk ja dat hoort erbij de eerste 3 maanden en word echt beter... Gelijk dacht ik, “maar ik ben al 14 weken nu!” Ik dacht zij zullen het beter weten en ging naar huis in de hoop dat het snel minder zou worden. Maar helaas met 16 weken terug naar de verloskundige en die vroeg hoe het ging! Ik barste in tranen uit. Doodmoe en kapot van het overgeven. Elke nacht was het raak en eten werd echt mijn vijand. Op vanille vla en droge crackers na werd ik nergens blij van en drinken was een drama want dat bleef misselijkheid veroorzaken. Weer kreeg ik te horen ja het hoort erbij en rond de 20 weken zien we dat het wat afneemt.
Weer richting huis en hopen op een paar betere weken. Met 19 weken belde ik de verloskundige vroeg in de ochtend op. Ik had de hele nacht zoveel gespuugd en bleef krampen/harde buiken houden. Dit keer mocht ik langskomen en kreeg ik een andere verloskundige. Ik moest per direct stoppen met werken en was compleet uitgeput. Mijn baarmoeder was waarschijnlijk zo overprikkeld van al het spugen en de uitputting dat ik inderdaad bij elke beweging een harde buik kreeg en dat was niet de bedoeling. Ik kreeg medicatie van de huisarts tegen het spugen en moest rust houden. Weer kreeg ik te horen even doorzetten met 20a24 weken word het echt beter. Toen ik eenmaal thuis liep ging het iets beter. Niet veel maar omdat ik overdag ook kon bijslapen was ik in ieder geval minder uitgeput en kon ik de hevige aanvallen van de misselijkheid en het spugen wel beter verdragen. Helaas met 24 weken bleef het aanhouden en de medicijnen hielpen niet en maakte me alleen maar duizelig waar ik dan weer misselijk van werd.
Met 26 weken leek het spugen eindelijk wat te zakken. Misselijk werd ik nog steeds van bijna alles maar het spugen werd minder tot 31 weken heb ik me “redelijk” gevoeld. Daarna kreeg ik extreem last van maagzuur en helaas kwam daar het spugen weer bij! Vandaag ben ik 39.4 weken zwanger. Nog steeds verdraag ik geuren slecht en vlees moet ik ver van uit de buurt blijven. Ik ben blij dat onze kleine niet te vroeg geboren is en dat ik vanaf 19 weken wel de rust heb kunnen pakken die ik echt nodig had naast deze extreem zware zwangerschap. De Arbo arts was enorm meelevend en heeft me bij de eerste afspraak 100% afgekeurd. Hij zag ook wel dat werken geen optie was.
Mee enige tip die ik je kan geven is zorg goed voor jezelf! HG is vreselijk en neemt je hele leven en zwangerschap over. Ik merk dat ik het mentale stukje wat het met je doet erg heb onderschat en echt al 6 maanden totaal op de automatische piloot heb gedraaid. Genoten heb ik totaal niet van mijn zwangerschap en dat geeft een bepaald schuldgevoel naar mijn kindje waar ik na de bevalling wel mee aan de slag moet. Neem je rust als je dat nodig hebt en als je merkt dat je het mentaal zwaar vind zoek vast hulp. Ik heb dat niet gedaan en daar heb ik nu spijt van. Een vriendin van mij heeft ook HG en heeft na haar zwangerschap een haptonoom ingeschakeld. Zij heeft hier veel baat bij en zegt ook dat ze dat eigenlijk al tijdens haar zwangerschap had moeten doen. Een haptonoom brengt je weer in contact met je lijf en dat is precies wat ik door de HG ben kwijtgeraakt. Ik hoop voor jou dat je er makkelijker doorheen komt. En zo niet... ik leef nog steeds ben bijna 40 weken zwanger en kom hier ook wel weer bovenop. Ons kindje is meer dan welkom en hou nu al heel veel van die kleine. Mijn herstel gaat beginnen als de kleine is geboren. En daar ben ik nu aan toe.
Sterkte en schrijf lekker van je af op het forum. Het helpt echt om erover te praten. En vaak gaat dat makkelijker met mensen die je niet kent heb ik al gemerkt.
Liefs Ivanka
Lief Ivanaka
Dankjewel voor je reactie! Ik weet dat het uiteindelijk goed komt dat was ook bij mijn eerste zwangerschap al is mijn zoontje wel 5 weken te vroeg geboren door dat mijn vliezen gebroken waren door een zwakke plek in mijn vliezen door het vele spugen.
Ja dat heb ik ook ervaren met de arbo arts die wilde ook dat ik niet meer ging werken. Alleen is soms met mijn 2 jarige in peuter in huis nog best zwaar.
Ik vind het heel vervelend dat jij dit ook moet mee maken want dit wens je niemand toe maar zelf vind ik het wel fijn om te horen dat ik niet de enige ben. Omdat er van veel kanten onbegrip is en mensen aangeven dat het er allemaal bij hoort voel ik me soms best een aansteller terwijl dit een echte serieuze aandoening is.
Ik krijg gelukkig genoeg steun van mijn vriend en mijn ouders die me samen met de vk in het ziekenhuis wel serieus nemen en de ernst er van in zien.
Ik hoop dat je snel mag bevallen en je lekker kan genieten van je kindje
Liefs,
Dankjewel voor je reactie! Ik weet dat het uiteindelijk goed komt dat was ook bij mijn eerste zwangerschap al is mijn zoontje wel 5 weken te vroeg geboren door dat mijn vliezen gebroken waren door een zwakke plek in mijn vliezen door het vele spugen.
Ja dat heb ik ook ervaren met de arbo arts die wilde ook dat ik niet meer ging werken. Alleen is soms met mijn 2 jarige in peuter in huis nog best zwaar.
Ik vind het heel vervelend dat jij dit ook moet mee maken want dit wens je niemand toe maar zelf vind ik het wel fijn om te horen dat ik niet de enige ben. Omdat er van veel kanten onbegrip is en mensen aangeven dat het er allemaal bij hoort voel ik me soms best een aansteller terwijl dit een echte serieuze aandoening is.
Ik krijg gelukkig genoeg steun van mijn vriend en mijn ouders die me samen met de vk in het ziekenhuis wel serieus nemen en de ernst er van in zien.
Ik hoop dat je snel mag bevallen en je lekker kan genieten van je kindje
Liefs,
@mamCan,
Dat lijkt me behoorlijk heftig als er thuis al een kleintje rondloopt inderdaad. Zo fijn dat je vriend en je ouders je wel steunen. Mijn vriend heeft ook zo onwijs veel begrip gehad en nog steeds. Daar ben ik extreem dankbaar voor!
De rest van de mensen begrijpen het helaas minder goed. Het stomme is dat ik dat zelf heel goed kan begrijpen want vroeger zei ik altijd jeetje je bent zwanger en niet ziek! Pfff die opmerkingen zal ik nooit meer maken. Het feit is wel dat als je het zelf nooit hebt gehad dat het ook niet te bevatten is. Wat me wel tegenvalt is dat er in de medische wereld nog weinig begrip is en dat sommige verloskundige en andere medische professionals weten van je situatie en dan alsnog durven te zeggen “ nou probeer er ook lekker van te genieten he!” Of “geniet er lekker van nog even” dat zijn echt opmerkingen die mij zo boos kunnen maken. Misschien zijn dat ook de hormonen hoor! Ben normaal nooit zo snel op de kast te krijgen hahaha!
Het is ook fijn als je met iemand kan praten of contact hebt met mensen die het wel begrijpen. Dan voel je je in ieder geval net even iets minder alleen.
Ik hoop ook dat ons kleine snel komt. Dan kan ik deze zwangerschap snel achter me laten en hopelijk wel echt gaan “genieten” Haha!
Ben je (nog) wel aan het werk nu? Of gaat dat al niet meer? Fijn dat de Arbo bij jou ook goed reageerde. Dat was echt een opluchting vond ik!
Liefs..
Dat lijkt me behoorlijk heftig als er thuis al een kleintje rondloopt inderdaad. Zo fijn dat je vriend en je ouders je wel steunen. Mijn vriend heeft ook zo onwijs veel begrip gehad en nog steeds. Daar ben ik extreem dankbaar voor!
De rest van de mensen begrijpen het helaas minder goed. Het stomme is dat ik dat zelf heel goed kan begrijpen want vroeger zei ik altijd jeetje je bent zwanger en niet ziek! Pfff die opmerkingen zal ik nooit meer maken. Het feit is wel dat als je het zelf nooit hebt gehad dat het ook niet te bevatten is. Wat me wel tegenvalt is dat er in de medische wereld nog weinig begrip is en dat sommige verloskundige en andere medische professionals weten van je situatie en dan alsnog durven te zeggen “ nou probeer er ook lekker van te genieten he!” Of “geniet er lekker van nog even” dat zijn echt opmerkingen die mij zo boos kunnen maken. Misschien zijn dat ook de hormonen hoor! Ben normaal nooit zo snel op de kast te krijgen hahaha!
Het is ook fijn als je met iemand kan praten of contact hebt met mensen die het wel begrijpen. Dan voel je je in ieder geval net even iets minder alleen.
Ik hoop ook dat ons kleine snel komt. Dan kan ik deze zwangerschap snel achter me laten en hopelijk wel echt gaan “genieten” Haha!
Ben je (nog) wel aan het werk nu? Of gaat dat al niet meer? Fijn dat de Arbo bij jou ook goed reageerde. Dat was echt een opluchting vond ik!
Liefs..
@mommyivank,
Oh fijn dat jouw vriend er ook zo voor je is.
Ja ik begrijp sommige opmerkingen ook wel vooral omdat het helemaal nog niet zo bekend is dat het bestaat.
Maar hoe de medische wereld er soms mee omgaat.... zo kwam ik de dag na dat ik was opgenomen en een vocht infuus had gehad terug naar het ziekenhuis om mijn ketonen te testen in mijn urine. Dus ik kom daar binnen maar ja zoals je ongetwijfeld weet is plassen niet echt een succes dus het lukte nu ook niet. Zegt die verpleegster ga maar op dat bed zitten en drink veel water dan kan je straks wel naar de wc. Ze wist waarvoor ik kwam dus ik had echt zo iets van ja als ik veel kon drinken had ik hier ook niet gezeten denk......
En dan inderdaad die opmerkingen van nou geniet er nog maar even van of nu wel goed eten en drinken he? Daar wordt ik ook geïrriteerd van haha
Ik werk alleen op zaterdag sinds mijn zoontje is geboren ben ik gestopt met fulltime werken en mijn baas is super dus als ik het wel redt ga ik gewoon op zaterdag en anders niet en hoef pas om 11 uur te beginnen.
Jij zit nu in je verlof natuurlijk?
Liefs
Oh fijn dat jouw vriend er ook zo voor je is.
Ja ik begrijp sommige opmerkingen ook wel vooral omdat het helemaal nog niet zo bekend is dat het bestaat.
Maar hoe de medische wereld er soms mee omgaat.... zo kwam ik de dag na dat ik was opgenomen en een vocht infuus had gehad terug naar het ziekenhuis om mijn ketonen te testen in mijn urine. Dus ik kom daar binnen maar ja zoals je ongetwijfeld weet is plassen niet echt een succes dus het lukte nu ook niet. Zegt die verpleegster ga maar op dat bed zitten en drink veel water dan kan je straks wel naar de wc. Ze wist waarvoor ik kwam dus ik had echt zo iets van ja als ik veel kon drinken had ik hier ook niet gezeten denk......
En dan inderdaad die opmerkingen van nou geniet er nog maar even van of nu wel goed eten en drinken he? Daar wordt ik ook geïrriteerd van haha
Ik werk alleen op zaterdag sinds mijn zoontje is geboren ben ik gestopt met fulltime werken en mijn baas is super dus als ik het wel redt ga ik gewoon op zaterdag en anders niet en hoef pas om 11 uur te beginnen.
Jij zit nu in je verlof natuurlijk?
Liefs
Oohhh zo herkenbaar dat mensen zeggen wel goed drinken hoor dat is belangrijk.... uhmmm ja dat snap ik zelf ook wel maar als je alles er weer net zo hard uitgooit heeft dat ook weinig zin en protesteerd je lichaam steeds meer.
Ja dat plassen is wel echt een ding ja. 3 weken geleden kon ik ook weer niks drinken en dan stopt dus ook het plassen gelijk. Ik probeer nu lauwe thee de hele dag door kleine slokjes en aanmaak limonade. Dat is nog steeds het enige wat ik kan binnen houden qua vloeistoffen zeg maar. Ik dronk altijd veel water maar van water schiet mijn maag gelijk in de stress.
Wat heerlijk dat je alleen op zaterdag werkt en dat je baas zo relaxed is. Ik moest dus met 19 weken stoppen en werkte 3 dagen van 9 uur. 4 weken geleden net voor mijn verlof belde mijn werkgever op dat mijn contract welke in mijn verlof afloopt ook niet verlengt gaat worden. Ze hebben na deze lange periode van afwezigheid mijn functie op een andere manier weten in te vullen en dus vervalt mijn positie gewoon. Dat was weer een flinke klap waardoor ik ook weer even nog beroerder werd van de stress die dat weer met zich mee brengt.
Na een goed gesprek met de VK ben ik er ook ergens wel blij mee. Nu heb ik niet de druk terug te moeten naar dit werk en de VK zegt ook dat we eerst maar eens moeten zien hoe het straks na de bevalling gaat en het verwerken van alle heftige dingen de afgelopen 9 maanden. Mijn verlof loopt sowieso tot half juni en daar ga ik eerst maar eens even van proberen te genieten. Ik ben zaterdag aanstaande uitgerekend en heb morgen weer een afspraak bij de VK. Ga vragen of ze me zou willen strippen! Weet dat ze dit eigenlijk pas vanaf 41 weken doen maar alle voorweeen in combinatie met het misselijk zijn breken me goed op nu en zit er niet op te wachten dit nog 2 weken te hebben eigenlijk!
Wat bij mij trouwens wel hielp om een beetje aan vocht te komen waren waterijsjes. Misschien ook een tip? Ik at me gek aan de fressini aardbei ijsjes hahaha..
heb je wel wat dingen die je kan verdragen qua eten of drinken?
Liefs Ivank
Ja dat plassen is wel echt een ding ja. 3 weken geleden kon ik ook weer niks drinken en dan stopt dus ook het plassen gelijk. Ik probeer nu lauwe thee de hele dag door kleine slokjes en aanmaak limonade. Dat is nog steeds het enige wat ik kan binnen houden qua vloeistoffen zeg maar. Ik dronk altijd veel water maar van water schiet mijn maag gelijk in de stress.
Wat heerlijk dat je alleen op zaterdag werkt en dat je baas zo relaxed is. Ik moest dus met 19 weken stoppen en werkte 3 dagen van 9 uur. 4 weken geleden net voor mijn verlof belde mijn werkgever op dat mijn contract welke in mijn verlof afloopt ook niet verlengt gaat worden. Ze hebben na deze lange periode van afwezigheid mijn functie op een andere manier weten in te vullen en dus vervalt mijn positie gewoon. Dat was weer een flinke klap waardoor ik ook weer even nog beroerder werd van de stress die dat weer met zich mee brengt.
Na een goed gesprek met de VK ben ik er ook ergens wel blij mee. Nu heb ik niet de druk terug te moeten naar dit werk en de VK zegt ook dat we eerst maar eens moeten zien hoe het straks na de bevalling gaat en het verwerken van alle heftige dingen de afgelopen 9 maanden. Mijn verlof loopt sowieso tot half juni en daar ga ik eerst maar eens even van proberen te genieten. Ik ben zaterdag aanstaande uitgerekend en heb morgen weer een afspraak bij de VK. Ga vragen of ze me zou willen strippen! Weet dat ze dit eigenlijk pas vanaf 41 weken doen maar alle voorweeen in combinatie met het misselijk zijn breken me goed op nu en zit er niet op te wachten dit nog 2 weken te hebben eigenlijk!
Wat bij mij trouwens wel hielp om een beetje aan vocht te komen waren waterijsjes. Misschien ook een tip? Ik at me gek aan de fressini aardbei ijsjes hahaha..
heb je wel wat dingen die je kan verdragen qua eten of drinken?
Liefs Ivank
Nou lekker dan dat je werkgever er zo mee omgegaan is. Maar het is denk inderdaad lekkerder om je nu te focussen op jezelf en de kleine. Zeker na deze heftige tijd.
Nee hoor gewoon doen vragen of je gestript mag worden. Het was niet echt prettig dat mijn zoontje 5 weken te vroeg was en alle toestanden daarom heen maar ik was het zwanger zijn ook een beetje zat door het misselijk zijn en alles. En met 40 weken is je kleine er toch al klaar voor!!
haha ja ik had dat met de perenijsjes die hielpen mij heel erg ook al was het hartje winter haha
ik drink normaal ook 2 liter water op een dag maar water is best een probleem inderdaad. Nu gaat thee of heel slecht met al die suikers maar vruchtensap gaat ook nog.
succes bij de vk en ik ben heel benieuwd wat ze gaan doen!
liefs
Nee hoor gewoon doen vragen of je gestript mag worden. Het was niet echt prettig dat mijn zoontje 5 weken te vroeg was en alle toestanden daarom heen maar ik was het zwanger zijn ook een beetje zat door het misselijk zijn en alles. En met 40 weken is je kleine er toch al klaar voor!!
haha ja ik had dat met de perenijsjes die hielpen mij heel erg ook al was het hartje winter haha
ik drink normaal ook 2 liter water op een dag maar water is best een probleem inderdaad. Nu gaat thee of heel slecht met al die suikers maar vruchtensap gaat ook nog.
succes bij de vk en ik ben heel benieuwd wat ze gaan doen!
liefs
Helaas was strippen vandaag nog geen optie maar ook de verloskundige zag dat ik echt op het eind loop ook mentaal nu.
Mij kreeg verschillende opties en mocht van haar kiezen. Ze hadden sowieso niet verwacht dat ik het tot 40 weken zou redden dus dat vond ook zij al heel wat. Ik heb er toch voor gekozen tot woensdag door te zetten. Dan komt ze aan huis en als het kan gaat ze strippen. Wel word eind volgende week een afspraak gemaakt in het ziekenhuis om in te leiden als de kleine er dan nog niet is. Ik heb aangegeven dat voor mij de max echt 41 weken is en dan wil ik dat ze ingrijpen.
Gelukkig was er veel begrip en ik weet ook dat een bevalling vaak soepeler verloopt als deze natuurlijk op gang komt dus die kans wil ik het ook echt wel geven.
Helaas was mijn bloeddruk ook weer wat gestegen en neemt de misselijkheid ook toe dus als dat erger word wilt ze wel dat ik naar het ziekenhuis ga om ook zwangerschapsvergiftiging uit te sluiten! We gaan het zien dit paasweekend! Morgen ben ik zelf jarig dus dat zou ook wel heel bijzonder zijn. Zeker omdat het toen ik werd geboren ook goede vrijdag was op 30 maart!
Liefs
Mij kreeg verschillende opties en mocht van haar kiezen. Ze hadden sowieso niet verwacht dat ik het tot 40 weken zou redden dus dat vond ook zij al heel wat. Ik heb er toch voor gekozen tot woensdag door te zetten. Dan komt ze aan huis en als het kan gaat ze strippen. Wel word eind volgende week een afspraak gemaakt in het ziekenhuis om in te leiden als de kleine er dan nog niet is. Ik heb aangegeven dat voor mij de max echt 41 weken is en dan wil ik dat ze ingrijpen.
Gelukkig was er veel begrip en ik weet ook dat een bevalling vaak soepeler verloopt als deze natuurlijk op gang komt dus die kans wil ik het ook echt wel geven.
Helaas was mijn bloeddruk ook weer wat gestegen en neemt de misselijkheid ook toe dus als dat erger word wilt ze wel dat ik naar het ziekenhuis ga om ook zwangerschapsvergiftiging uit te sluiten! We gaan het zien dit paasweekend! Morgen ben ik zelf jarig dus dat zou ook wel heel bijzonder zijn. Zeker omdat het toen ik werd geboren ook goede vrijdag was op 30 maart!
Liefs