iedereen wil te graag

A

ANONYMOUS_USERNAME

hoi meisjes,
Ik zit met een probleempje. Ik heb Janine nu 8 weekjes en ik wordt er echt stapel gek van dat iedereen haar maar vast wil houden. Zodra we ergens komen of iemadn komt bij ons dan is het of de vraag of de hint of ze haar even mogen vast houden. Ik vind het nog steeds moeilijk om dan te zeggen dat ik dat liever niet heb. (dit gevoel wordt steeds sterker).
Nou heb ik gister voor het eerst mijn moeder op laten passen. Het was een half uur omdat ik zelf mijn nieuwe auto op moest halen samen met de papa. Toen ik terug kwam hing er een hele gespannen sfeer en bleek dus dat mijn broertje (11 jaar), zusje(21 jaar), moeder en vader een soort ruzie hebben gemaakt om wie Janine vast mocht hebben.
Ik kon mijn tranen bijna niet meer in bedwang houden toen ik Janine meenam. Ben ook meteen weggegaan. Verder is er dus niet meer over gesproken en ik ben benieuwd of dit nu nog wel gaat gebeuren.
Ik vind het in ieder geval geen goed plan meer als iemadn anders haar vast houdt.
Hebben jullie tips of soort gelijk ervaringen.
Hoe denken jullie hierover en hoe doen jullie dat?
Voor ons in ieder geval geen oppasuurtjes meer!!!!!!!

groeten Nathalie
 
Als het niet goed voelt, dan moet je het niet doen. Dit hoort bij het hechtingsproces en is juist een goed teken hoor. Het gevoel verandert vanzelf en dan is het vroeg genoeg om je kindje door een ander vast te laten houden.
 
Rottig zeg. Je geeft je kindje in vertrouwen even uit handen en dan gebeurt er meteen zoiets. Als ik jou was dan zou ik er in elk geval met je moeder en de rest op terugkomen. Dat ze aan je dochter moeten denken en niet aan hunzelf. Dat jij bepaald hoe en wat.
Hoe is je kindje er onder als anderen haar vasthouden? Quinn vindt het prima en die wordt er ook niet drukker van of zo. Hij slaapt daarna altijd even goed en  huilt niet meer.
Dat is voor mij de graadmeter. Als hij er last van zou hebben dan zou ik hem niet meer aan mensen afgeven.
Mijn ervaring is dat als je dingen uitlegt aan mensen ze het vaak wel snappen. Veel mensen denken er niet bij na als ze dingen doen of zeggen.
Groetjes Veerle
 
Hoi Nathaly,

Rot voor je dat een oppasuurtje voor je gevoel zo vervelend is verlopen. Ik zou zelf gewoon zeggen wat je dwars zit en duidelijk aangeven wat je wel of niet wilt. Jij bent de moeder en mag dat gerust aangeven hoor! Als je dit niet doet, weten anderen ook niet waar ze aan toe zijn en krijg je misschien vaker dit soort probleempjes. Zelf heb ik dit de eerste weken ook gehad en hoewel ik me eerst schuldig voelde als ik bijvoorbeeld mijn moeder zei dat ik het graag anders wou, blijkt nu dat ze het juist fijn vindt. Jij weet  als beste wat goed is voor je dochter!

Groetjes,
Dionne (mama van Senne 27-2)
 
Hoi Nathalie,

Wat vervelend, zeg!
Ik kijk zelf altijd naar Esthers bui. Als ze heel vrolijk is, wil ze bij iedereen wel zitten en vind ik dat ook prima. Als ze jengelig is, probeer ik het vaak niet eens. En als ze huilt en bij mij niet stil wordt, laat ik het soms ook een ander proberen om haar te troosten. Een nieuw paar armen werkt dan prima. Vooral mijn oma (Esthers overgrootoma) bleek een groot talent, haha. Ik ben er dus niet zo moeilijk in, maar vooral omdat Esther dat zelf ook niet is. Ze hoort toch wel bij mij, die navelstreng zit er nog steeds.
Maar als je het vervelend vindt: gewoon niet doen! Het is jouw kindje, gewoon zeggen dat je je daar niet prettig bij voelt. Dat het niet persoonlijk bedoeld is, maar dat je haar liever dicht bij je houdt.

Groetjes,

Eveline
 
Ik herken je probleem, er wordt bij ons in de familie ook regelmatig "gevochten" over wie Christian mag vasthouden... Dan denk ik altijd, joh, doe niet zo moeilijk! Hij komt een andere keer weer, dan is iemand anders aan de beurt.. Dan worden volwassenen opeens kleine kinderen, pruilmondjes, zeurderig toontje, zielig doen, ha, ha!
Ik let inderdaad heel erg op hoe Christian eruit ziet, hoe hij zich gedraagt, of hij al die drukte en aandacht wel kan hebben. Meestal wel, hoor, maar als hij jengelig is, blijft hij lekker bij papa/mama. Nee zeggen vind ik dan nooit een probleem, mijn eerste zorg is natuurlijk Christian! Ook laat ik hem vaak in de kinderwagen liggen als ik op visite ben, dan heeft hij ook wat rust (niemand durft hem eruit te halen gelukkig, behalve wij, dus als hij daar ligt dan is hij niet "beschikbaar" en wordt er dus ook niet gekibbeld...) Misschien een idee voor jou?
Christian gaat trouwens alleen op schoot bij mensen met wie ik (vrij) intensief contact heb, zoals (schoon)ouders, broers/zussen, goede vrienden. Alle het andere bezoek/visite die ik maar af en toe zie moeten hem maar vanaf mijn schoot bewonderen...

Groetjes, Karin
Mama van Christian (10 weken)

 
heel herkenbaar....ik heb ook een jonger broertje en die doet ook veel te heftig, jesse is nog maar 14 week en vind dingen soms eng als ze zo idioot doen..gewoon zeggen dat je het niet wil hebben...het is jouw kleine hoor!!
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan