iemand ervaring met autisme

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hey meiden,

Mijn jongste broertje heeft autisme. De diagnose is pas gesteld toen hij 9 jaar was, hij is nu 11.
Ik ben al aan het googelen geweest, maar heb even aan vraag of jullie ervaring hebben met autisme. Hoe herken ik dit eventueel nu al? Ik heb namelijk het idee dat Jason met zijn ontwikkeling achterloopt en hij houd zich vaak ook zo krampachtig. Mijn moeder wees me ook op deze dingen, dus niet een teken dat ik het alleen zie. Ik weet dat je eventueel een test kunt doen d.m.v. een hersenscan waar ze kunnen zien of alles werkt in zijn hersentjes, maar hier op het CB doen ze gewoon niets met de info die je ze geeft. Zoals idd het autisme wat toch wel erfelijk belast is.
Heb een flinke huilbui gehad, want je wilt graag dat je kindje zich goed ontwikkeld. Misschien is hij gewoon sloom en doet hij het op zijn eigen tempo, maar dit is toch ook wel 1 van de kenmerken van een kindje met autisme. Ach ik weet het gewoon even niet mee....

Liefs
 
Met dit soort vermoedens niet bij het CB blijven hangen. Door naar je huisarts en niet stoppen met aangeven tot je serieus genomen word.
Je moedergevoel heeft het meestal bij het goede eind.

Hij is nog erg jong, dus het hoeft niks te betekenen. Maar als het wel zo is ben je er vlot bij en kun je hulp krijgen. Hoe eerder, hoe beter. Naar de huisarts dus met je vermoedens. Als het CB er wel wat mee zou doen, dan was het doorsturen naar de huisarts. Zij zullen/kunnen je nooit meteen naar een kinderarts sturen. Dat moet via de huisarts.

Ik weet wat het is. Bij onze oudste heb ik een half jaar lopen leuren voordat ik serieus genomen werd. En mijn moedergevoel bleek gelijk te hebben. (hij heeft een milde vorm van epilepsie) Toen ik bij onze tweede dezelfde symptomen zag ben ik meteen doorgegaan naar de kinderarts. Daar liep ik toch al met de oudste. Zij nam me meteen serieus. En weer had ik (helaas) gelijk. De oudste had er al ontwikkelingsschade van opgelopen, de jongste (zo lijkt het. Ze is inmiddels bijna 4) niet. Die word behandeld sinds ze 8 maanden oud is. De oudste was bijna 2 toen de diagnose gesteld werd.

Gewoon doorgaan totdat je duidelijke antwoorden krijgt!
 
Hoi Janne,
Ik heb zelf geen kind met autisme, maar ik werk al 6 jaar met verstandelijk gehandicapten kinderen en jongeren die autistie form of autistisch zijn. Als je zelf het idee hebt dat je kind qua ontwikkeling achterloopt, hoeft dit absoluut geen teken van autisme te zijn! Autisme en een verstandelijke beperking zijn twee verschillende dingen. Dus al zou je kindje autisme hebben, hoeft dit absoluut niet te betekenen dat je kindje ook een verstandelijke beperking heeft. ALs je kindje autisme heeft, dan kan je kind (en jij) daar prima mee leren leven! Voorlopig is alleen het lastige dat ze bij jonge kinderen liever niet de diagnose willen stellen. Dit omdat ze een kind nog niet willen 'labellen'. Daarnaast is het zo dat iedereen wel een paar kenmerken van autisme heeft. Ik weet dat het heel suf klinkt,maar het beste wat je nu kunt doen, is je kind structuur en regelmaat bieden. Hier hebben ze houdvast aan. Met regelmaat bedoelen we niet elke dat exact het zelfde programma afdraaien, maar wel dingen in de zelfde volgorde doen. Bijvoorbeeld uit bed, eten, aankleden en dan een activititeit(spelen, wandelen, goed varieren), Rust moment(liefst zo min mogelijk prikkels), middag eten, activiteit ect. Zo weet je kind altijd wat het kan verwachten. Dat geeft autisten vaak rust. Natuurlijk hopen we altijd op een helemaal 'gezond' kindje, maar autisme is echt niet zo erg om mee te leven! Ik wens je heel veel succes en sterkte en als je nog vragen hebt, dan hoor ik het wel!
veel liefs,
Mar
 
Hoi Janne,
Ik heb zelf geen kind met autisme, maar ik werk al 6 jaar met verstandelijk gehandicapten kinderen en jongeren die autistie form of autistisch zijn. Als je zelf het idee hebt dat je kind qua ontwikkeling achterloopt, hoeft dit absoluut geen teken van autisme te zijn! Autisme en een verstandelijke beperking zijn twee verschillende dingen. Dus al zou je kindje autisme hebben, hoeft dit absoluut niet te betekenen dat je kindje ook een verstandelijke beperking heeft. ALs je kindje autisme heeft, dan kan je kind (en jij) daar prima mee leren leven! Voorlopig is alleen het lastige dat ze bij jonge kinderen liever niet de diagnose willen stellen. Dit omdat ze een kind nog niet willen 'labellen'. Daarnaast is het zo dat iedereen wel een paar kenmerken van autisme heeft. Ik weet dat het heel suf klinkt,maar het beste wat je nu kunt doen, is je kind structuur en regelmaat bieden. Hier hebben ze houdvast aan. Met regelmaat bedoelen we niet elke dat exact het zelfde programma afdraaien, maar wel dingen in de zelfde volgorde doen. Bijvoorbeeld uit bed, eten, aankleden en dan een activititeit(spelen, wandelen, goed varieren), Rust moment(liefst zo min mogelijk prikkels), middag eten, activiteit ect. Zo weet je kind altijd wat het kan verwachten. Dat geeft autisten vaak rust. Natuurlijk hopen we altijd op een helemaal 'gezond' kindje, maar autisme is echt niet zo erg om mee te leven! Ik wens je heel veel succes en sterkte en als je nog vragen hebt, dan hoor ik het wel!
veel liefs,
Mar
 
Hey Marjolein,

Ik wil eigenlijk eerst even op je opmerking ingaan van autisme is echt niet zo erg om mee te leven. Helaas merk ik in de praktijk bij mijn broertje dat het wel degelijk een hele opgave is! Bij het minste of geringste is het foute boel. Constant is hij aanwezig en mijn moeder geeft hij vaak weinig rust. Ze doet het met liefde, maar ze zit er toch ook regelmatig mee. Van jeugdzorg of andere instanties laten ze je vaak aan je lot over en je moet overal maar dan ook overal voor vechten omdat mensen het niet snappen dat hij van een stoel die bij wijze van spreken anders staat al van slag kan wezen. En dat snappen mensen niet, ze snappen niet dat als je boos op hem wordt dat dat averechts werkt. En dat is vaak nog de grootste moeite die je moet doen. Altijd je kind verdedigen en altijd maar de angst van doe je het goed.
Je weet dat hij het fijn vind thuis, maar hij kan zo thuis verlaten en niets meer van zichzelf laten horen. Wat te denken van straks uit te oefenen beroepen. Hoe moet dat allemaal straks?! Het is gewoon allemaal erg moeilijk. Ik snap wel dat je probeerd me op te beuren, maar als ik aan autisme denk word ik moedeloos ervan, en je hoopt met heel je hart dat je kindje het niet heeft, omdat ook voor hem het leven zoveel moeilijker is!!
Ik had op internet gezocht naar kenmerken die je nu al zou kunnen zien en daar stond idd bij dat de ontwikkeling achterblijft, ze regelmaat nodig hebben en niet tegen drukke ruimtes kunnen. Die verschijnselen heeft hij alle 3, en daarom begon ik me zorgen te maken. Nu heeft hij van de week ineens een sprongetje gemaakt en gaat hij ineens wel bewegen en dinge proberen te pakken enzo. Dus dat is weer wel een geruststelling. Maar weten doe je het pas later en dat moet ik gewoon accepteren. Het blijft toch jason, wat voor naam je er ook aan geeft! Ik probeer nu weer gewoon te genieten want als het wel zo is dan heb je straks nog genoeg piekermomenten!!
Thanks voor jullie reacties!

Liefs

( en bedoel het niet vervelend hoor Marjolijn, wilde alleen even aangeven dat het niet gemakkelijk is!)
 
Hoi, he wat naar dat je zo over zijn gezondheid in zit, dit is is toch het allerbelangrijkste!
Ook ik werk al jaren in de gehandicaptenzorg, en heb verschillende kinderen begeleid met een vorm van autisme.
Ook al heb ik die ervaring, ik kan je niet zeggen of hij dat heeft, ook artsen zullen je dit nog niet zeggen, net als wat marjolijn schrijft, ze willen er nog geen naampje aanplakken, plus dat het een hoop onrust geeft, want het is pas vanaf 3 a 4 jaar redelijk goed te testen, en als ouder zijnde geeft het een hoop spanningen. En dan nog houden ze een slag om de arm. Autisme is zoiets ongrijpbaars, het bestaat uit zoveel takken en vormen, dat dit moeilijk te concluderen is.
Maar waar je wel echt achteraan moet is je moedergevoel, JIJ heb het idee dat hij achterloopt, jij voelt je kind het beste aan, ook heeft je broertje het en weet je dondersgoed wat dit betekent, een hoop zorgen, want ik ben het niet met Marjolijn eens, ook al bedoelt ze het misschien goed, maar een kindje met autisme is niet makkelijk!
Ik vind het leuk om ermee te werken, maar ik begin wel om 9.00 en sluit om 4 uur de deur weer achter me dicht, ik hoor de verhalen van slapeloze nachten, het niet begrijpen van zijn/haar wereld, de driftbuien, en de niet leuke weekends maar ik ervaar het niet!
Zeker niet als moeder.
Wel wil ik je meegeven dat het absoluut niet autisme hoeft te zijn, alle kindjes hebben regelmaat nodig, en kunnen niet tegen drukke ruimtes, mijn dochtertje van 2,5 zegt altijd als er visite is, mama ik vind het druk, veel mensen'' en ook veel kindjes lopen wat achter, de een grijpt en pakt al bij 2 maanden de ander pas veel later. Net zoals lopen en kruipen, maar als je je echt zorgen maakt zou ik er achter aan gaan, alleen al om je gerust te stellen, en je het gevoel heb er iets aan te doen dan afwachten.
groetjes
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan