Iemand ervaring met zwanger worden bij vaginisme

Ik zelf niet. Maar ik heb ooit eens een programma op tv gezien over vaginisme. Is alweer 4 of 5 jaar terug.

Bij dat stel ging het ook echt helemaal niet. Maar die hadden wel een
hele sterke kinderwens. Hun hebben het zaad van de man met spuitjes
ingebracht dat lukte nog net. Ze wilde het eerst zo proberen voordat ze
stappen ondernamen.

En weet je ze hebben een hele mooie dochter gekregen door middel van
een keizersnee want gewoon bevallen durfde ze ook helemaal niet.



Liefs wen

 
Ben blij dat je niet weet wat het is.
Ik zal het je even uitleggen.

De spieren rondom de vagina knijpen zich samen, zonder dat je het zelf wilt. Gemeenschap is hierdoor niet mogelijk of alleen met veel moeite en pijn. Het spannen van de bekkenbodemspieren gebeurt soms al voor er iets (bv. penis, tampon of speculum) in de buurt komt van de vagina. Als je vaginistisch bent dan voelt het alsof je 'te nauw' bent. Maar dit is vaak niet het geval...het nauwe gevoel wordt veroorzaakt door een verhoogde spanning  van de bekkenbodemspieren.

Bij mij is gemeenschap wel mogelijk, maar zoals al gezegd met ontzettend veel moeite en pijn. Dit heet  dan officieel geen vaginisme, maar dyspareüni.  

Ik hoop dat er niet veel mensen zijn die weten wat het is, want het is echt onzettend vervelend en geeft ook een zekere druk op je relatie.  Ik ben al wel blij dat zijn penis een stukje naar binnen kan gaan waardoor zijn sperma wel bij mij binnenkomt. Maar of dit goed genoeg is voor een baby? Dat  is even afwachten.

Soms denk ik wel eens (maar dit geldt uiteraard niet alleen voor mij/mensen met vaginisme):  ze kunnen me niet aandoen om het  maand na maand, en dan ook nog ééns vijf dagen op een rij, gemeenschap te hebben. Ik ben er veel over aan het lezen en ik weet dat er wel andere mogelijkheden zijn zoals een spuitje, maar dat ziet mijn vriend niet echt zitten. Hij is wel heel begripvol hoor want hij heeft er verder nooit een punt van gemaakt. Maar het is echt niet leuk en telkens als we 'het' toch maar weer proberen word ik erg verdrietig!!

Een aantal jaar geleden vond ik het heel erg als ik verhalen hoorde van vriendinnen die wél fijne sex hadden...... nu ben ik alleen maar blij voor ze. Maar heel weinig mensen weten van mijn probleem want dit is toch nog steeds een taboe. En niemand wil graag zeggen dat haar of zijn sexleven slecht is.

Liefs,
Benthe
 

Tjee Benthe,

Dat lijkt me heel moeilijk voor je en ook voor je man natuurlijk.

Ik heb ooit weleens een artikel gelezen van een stel dat het sperma ook met een spuitje inspoot. Dit konden ze gewoon zelf thuis doen geloof ik.

Meid, sterkte ermee en ik hoop dat je  snel zwanger mag raken!

Liefs Bloempje
 
Hoi,

Ik begrijp je situatie goed. Ik heb hier ook last van gehad en ben na anderhalf jaar 'aanmodderen' bij de gynaecoloog terecht gekomen.
Zij verwees me door naar een sexuoloog en na een gesprek weer door naar een haptonoom. En na vele oefeningen, die erg confronterend en genant waren (tja je ligt toch maar met je benen wijd) is het uiteindelijk gelukt. Nu, weer 2 jaar later, gaat het goed en vrijen we pijn en bloedvrij. Maar.... als we het een tijdje niet hebben gedaan is het begin wel even lastig.
Mijn vraag is nu: Heb je hiervoor hulp gezocht?

D
 
Bedankt voor jullie lieve reacties.

Ik heb er wel eens over gesproken met mijn huisarts en ze heeft me onderzocht, maar van haar kreeg ik het antoord: je zult er toch echt iets aan moeten doen anders houdt je vriend het ook niet lang meer vol met jou. Probeer jezelf anders eens te vingeren.
Je zult begrijpen dat ik hier niet echt vrolijk van werd,ik heb zitten huilen en dacht dat ik één of ander abnormaal iemand was!!! Ik ben ontzettend bang om naar een gynaecoloog/sexuoloog te stappen. Altijd maar die inwendige onderzoeken, daar zie ik ontzettend tegenop. Maar het ergste vind ik; ik ben 23 jaar en  een 'normale' vrouw  heeft  een fijn  en spannend sexleven. Maar ik niet én ik ben er zo bang voor dat het nooit fijn zal zijn. Ik zeg wel eens, als er een dag komt dat het niet meer pijn doet dan doe ik het elke dag hahaha. Want ja, de behoefte is er wel, maar zodra er ook maar een hand of iets dergelijks in de buurt komt, dan  is mijn zin over en verkramp ik.
 
 
Terug
Bovenaan