iets leuks/verrassends over ons zelf.

Jeetje Debby wat een verhaal zeg! Ik zal je er zeker niet op afkeuren, vind het alleen al knap dat je dat hier allemaal durft te vertellen.
Maar ik heb ook begrip voor je verhaal omdat het mij enigzins bekend voorkomt.
Ik ben dan niet zelf aan de drugs geweest maar heb ook een ex die zwaar aan de coke zat. Daardoor heb ik ook een hoop ellende meegemaakt maar daar wil ik liever niet over vertellen. Ik wil alleen zeggen dat ik respect voor je heb en dat ik het superknap vind dat je gestopt bent met die bende!
Heel veel succes met je gezin,
groetjes van Sonja



 
Lieve Debby,

Wat een heftig verhaal zeg maar je mag extra trots op je zijn dat je uit al die shit bent gestapt en nu een mooi leven hebt. En zo heeft iedereen wel dingen uit het verleden maar daar leren we allemaal van.

Wat betreft de angst voor onweer, ik heb dat dus ook heeeeel erg en heb er een tijd geleden een topic hier op de site over geopend. Ik wilde het absoluut niet op Marissa over brengen en dankzij een advies van iemand van het zomer 2006 forum zit ik sinds een paar weken bij een psycholoog om mij over die angst heen te helpen voordat Marissa het ook krijgt. Ik schaam me er wel voor om naar een psycholoog te gaan maar als het helpt ben ik blij dat ik gegaan ben want leven met zo'n enorme angst is ook niets, helemaal niet omdat het iets is waar je helemaal niet zo bang voor hoeft te zijn. Ik kan je dus zeker aanraden om ook hulp te zoeken want dit is ook moeilijk vol te houden. Heel veel succes er mee.

liefs Linda
 
Wat een leuke topic zeg!

Tja wat zal ik over mezelf vertellen...heb in mijn ogen geen echte vreemde dingen hihi. Maar wel een paar wat meer afwijkende zaken...dus daar komt ie:
Ik ben twee keer getrouwd met dezelfde man. 1 keer burgerlijk en 6 jaar later nog een keer maar dan kerkelijk.
Mijn vader is overleden toen ik 17 jaar was en mijn moeder is geemigreerd naar ver en warm land.
Ik ben de jongste van 7 kinderen.

Verder heb ik een heel gewoon "burgerlijk" leventje...huisje boompje beestje. Ik werk parttime, heb geen gekke hobbies en ben gelukkig met man en kind .

groetjes en ben benieuwd naar de rest,
Tamar

 
Hee hallo!

zo lees je een paar dagen even niet en dan staat er inenen een heel topic! wat een verhalen allemaal zeg, en spannend! ik ben dan wel genoemd in het eerste berichtje maar dat is dan ook wel het meest spannend hier ook, ik woon dus op een boerderij in canada. In 2006 geemigreerd omdat we graag zelf een melkveebedrijf wilden beginnen en dat is in NL niet meer mogelijk als je het niet kunt overnemen van je ouders. Hier in Canada nog wel dus een visum aangevraagd en eindelijk na zo'n 2 jaar gekregen. En sinds vorig jaar augustus hebben we dus een klein Canadeesje! Alice is hier geboren en is dus automatisch canadees.
Verder geen spannende dingen/tattoages (sorry hoe schrijf je dat eigenlijk....) of drugs etc.

Groetjes
 
Dames, we hebben een "beroemdheid" in ons midden!! haha grapje Sonja!
Ik heb ook nog een nieuwtje, vind het zonde om er een heel topic over te beginnen. Maar er is een REL om de ELLE.

Ik zou er in staan komende maand, en nu is de hoofdredactrice boos (op journalist, niet op mij)omdat ik ook in de Viva stond en dat vinden ze niet kunnen ( ookal is het een heeeeeel anders soort artikel) duss we wachten af, best balen... het zou een speciaal stuk worden.
maargoed.

Niemand meer aparte feitjes?
Evelien
 
ow dit staat er dus een beetje raar, ik had niet gezien dat er inmiddels al 2 pagina's waren en dat stukje van sonja was alweer oud nieuws...
 
Wat ontzettend leuk om van iedereen een persoonlijk verhaaltje te lezen.
Zo leer je een klein beetje de persoon achter de naam kennen.

Mijn leventje is eigenlijk heel simpel (vind ik).
Hier een kleine samenvatting.
Op mijn 18-de ben ik het huis uit gegaan omdat ik het niet kan vinden met mijn stiefvader.Na 11 jaar te zijn genegeerd heb ik op de dag van mijn laatste examen mijn spullen gepakt en ben bij de ouders van een vriend op een kamer gaan wonen.
Daar kende ik mijn huidige man ook van en onze vriendschap werd inniger en werd liefde.Toen ik 19 was zijn we gaan samenwonen.Met 20 hadden we huisje,boompje,beestje en op mijn 21-ste kwam daar een baby bij.Tijdens mijn eerste zwangerschap ben ik getrouwd en dat zijn we nu alweer 9 jaar!
Ondertussen hebben we 3 kinderen (2 jongens en 1 meisje) en wonen we op een zeer gelovig dorpje op de Veluwe.Vorig jaar ben ik gestopt met werken   na 4 jaar volledig gewerkt te hebben.Mijn man was toen huisman en nu zijn de rollen weer omgedraaid.Al met al worden we steeds burgelijker.

Groetjes Jessica

PS:Ja ik heb ook een tatoe.Op mijn onderrug heb ik een zelfontworpen teken van mijn liefde voor de kinderen.
 
Hoi Debby,

Wat een verhaal zeg. Wel heel erg knap dat je er nu dan zo goed uitgekomen bent. Ik zal je er zeker niet om veroordelen hoor, ik denk eerder dat ik je er om zal bewonderen. Ik vind het heel goed dat je je hele leven zo goed op de rails hebt gekregen. Volgens mij zijn er maar weinig mensen die dat voor elkaar krijgen nadat ze zo iets hebben meegemaakt als jij hebt.

Ik heb eigenlijk niets speciaals. Het enige dat je zou kunnen zien als iets aparts, is dat mijn man en ik elkaar hebben ontmoet doordat mijn zusje op een orkest ging waar hij ook bij zat. Ze waren op een gegeven moment bezig met het maken van een theatervoorstelling en mijn vader ging helpen met het maken van de decor stukken. Op een gegeven moment heeft mijn vader toen goed contact met Henk gekregen. Toen er hulp nodig was voor het verven vroeg mijn vader mij of dat niets voor mij was. Ik ben toen gaan helpen. Ik zag Henk meteen al zitten, maar dacht dat hij verkering had met een ander uit het orkest. Toen mijn ouders op vakantie gingen (ik bleef voor het eerst thuis, was 17 jaar) heeft mijn vader aan Henk gevraagd of hij mij op wilde halen voor het verven. Dat heeft hij toen gedaan. Direct de eerste avond kwam ik er achter dat hij helemaal geen vriendin meer had. Hij heeft mij toen ook verkering gevraagd. Dat wilde ik uiteraard wel.
Toen mijn ouders de dag erna belde om te vragen hoe het ging moest ik vertellen dat ik verkering had. Ik zei dat tegen mijn vader en hij zei: HE HE EINDELIJK.
Je zou dus kunnen zeggen dat ik mijn man te danken heb aan mijn zusje en mijn vader.
Nog steeds kan Henk ontzettend goed opschieten met mijn vader en daar ben ik ontzettend blij mee omdat ik kan zeggen dat naast Henk mijn vader de belangrijkste man en een soort van vriend voor mij is. Ik kan alles bij hem kwijt.
Mijn zusje zegt nu als Henk vervelend is Had ik maar nooit op dat orkest gegaan. Maar dat is allemaal plagen hoor. Ze kunnen heel goed met elkaar opschieten.

Jeetje het is een heel verhaal geworden.

Groetjes
Inge
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan