Ik ben bevallen en het was een hel!!!

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hallo,

Een poosje heb ik niks van me laten horen maar ik ben afgelopen zaterdag zojuist bevallen van een kerngezonde zoon (gelukkig) op 36 weken zwangerschap.

Ik moet zeggen dat het niet echt een bevalling was waar je van kan dromen.

Ik was vrijdag nog bij de gynaecoloog en was er niks aan de hand en was hij reeds ingedaald met het hoofdje beneden.

De nacht van vrijdag op zaterdag kreeg ik rond 01:30 uur om de 11 min. weeen en dacht eerste instantie dat het voorweeen waren dus ik maakte me niet druk en ging lekker in bad midden in de nacht etc.

Ik heb om 06:00 uur toch maar mijn man wakker gemaakt met de mededeling dat we misschien toch maar beter even het noodnummer (als je gaat bevallen krijg je die) moesten bellen met de mededeling dat we er voor de zekerheid maar even aan kwamen.

Ik moest 45 min. rijden voor ik in mijn ziekenhuis was (in de tussentijd hebben we onze nu oudste zoon van 2 afgegeven bij mijn schoonzus) en arriveerde daar rond 08:05 uur.

Ik moest een half uur wachten voor de gynaecoloog bij me kwam en ons kind bleek weer dwars te liggen,ik had 4 cm. ontsluiting en er puilde een vochtblaas uit mijn vagina naar buiten zodat ik met spoed klaargemaakt werd voor een ks.

Op dat moment kreeg ik alles tegelijk,in mijn r-arm bloedprikken,in mijn l-arm een infuus en in mijn r-been een prik tegen trombose en een katheter.

Zo kreeg ik een ruggeprik en was er geen tijd om die in te laten werken dus kreeg ik via mijn infuus ook nog een lichte narcose ingespoten.

Ik ben wel bij bewustzijn gebleven.

Aldus had ik om 09:17 uur onze zoon in mijn armen.

Samengevat 08:05 uur reden we het parkeerterein op en 09:17 uur lag ik onder het mes met onze zoon in mijn armen.

Alles is langs ons heen gevlogen en we besefte totaal niet wat we aan het meemaken waren.

Zaterdag op zondagnacht heb ik nog liggen janken van de naweeen in mijn rug dat doortrok naar mijn buik (als je net een ks hebt gehad doet dat dus echt onwijs pijn).

Onze zoon mag op zijn vroegst over 14 dagen pas mee naar huis dus ik zit nu de godganze dag in het ziekenhuis achter het internet en bij ons zoontje en begon pas afgelopen maandag te beseffen wat er allemaal gebeurd is.

Alles gaat goed nu maar we hadden deze bevalling nooit verwacht en zeker niet zo snel.

 
Hoi Mirella,



Gefeliciteerd met de geboorte van je zoon!



Vervelend voor je dat je bevalling zo'n nare gebeurtenis is geworden.
Ik had hetzelfde gevoel als jij. Ik heb geen keizersnede gehad, maar
het woord hel heb ik ook in mijn mond gehad. Ik was heel boos op alles
en iedereen, omdat het me zo was tegen gevallen. Alles liep zo anders
en in het ziekenhuis had ik net als jij niets meer te vertellen. Ik
werd aan alle kanten lek geprikt en volgestopt met medicatie. Mijn
kraamweek heb ik alleen maar gebaald, gehuild en geklaagd.



Na een week kreeg ik een nare boodschap te horen. Een vriendin van mij
moest bevallen en had dezelfde complicaties tijdens haar bevalling als
ik en haar kindje kwam dood ter wereld. Ik heb de hele dag gehuild en
was zo dankbaar voor mijn kleine gezonde ventje.



Nu is hij 8 maanden en denk ik nog weleens aan die rotte bevalling.
Maar voor mijn zoon zou zelfs de alller-aller-aller-rotste bevalling
ter wereld de moeite waard zijn geweest. En dat geldt ook voor jouw
kindje!



Kop op meid. Je bent MAMA!



Gr.

Lies

 
Eerst gefeliciteerd natuurlijk met je kindje.



Mag ik je waarschuwen voor de psychische gevolgen van dit alles?
Probeer wel positief te blijven, maar het risico bestaat dat je
depressief wordt omdat je een gevoel van falen / het is je bestolen
etc. allemaal kunt hebben.



Maar als iemand die ook een keizersnede heeft gehad, al heb je zelf 500
hechtingen, de aanblik van je kleintje aan het infuus snijdt pas echt
door je heen.



Probeer er over te praten en waarschuw je man voor de signalen van depressie.



Ik zat 8 maanden na mijn KS "de bevalling" te kijken naar een mevrouw
die "al" 8 uur weeen had en met 2 keer persen de baby er uit kreeg. Ik
heb echt een half uur zitten janken van woede dat ik dat niet kon en
dat het me bestolen was.



Dit zijn ook momenten dat tijd ontzettend langzaam gaat en je echt in
het moment leeft, maar bekijk het zo: Over een aantal maandjes zitten
jullie als een echt gezin onder de kerstboom en is dit alles niet meer
dan een slechte ervaring.

 
Allereerst allemaal bedankt voor de felicitaties en advies.

Ik ben zelf te nuchter om in een depressie te zakken hoewel ik nu meer last heb van kraamtranen dan bij de eerste de eerste dagen maar dat gaat nu goed.

Het is gewoon een hele beleving als je met 36 weken zwangerschap naar het ziekenhuis gaat omdat je weeen hebt (ik ben dankbaar dat ik weet wat weeen zijn want er zijn nl genoeg vrouwen met een ks die dit niet mee krijgen) met het idee dat het wel 'vals alarm' zal zijn en zo niet dat ze het wel tegen zullen houden (want dat waren mijn gedachten) omdat het gewoon nog te vroeg is.

Vervolgens kom je aan en kijkt de gynaecoloog hoever je al bent ( nog steeds verwacht je niet dat je kind er daadwerkelijk aan gaat komen) en wegens ontsluiting en een uitpuilende vochtblaas je per direct een spoedks krijgt en vervolgens nog geen 45 min. later je met je kind in je armen ligt.

1= we hadden het niet verwacht
2= het ging te snel om te beseffen wat er gebeurde
3= iedereen 'vloog'werkelijk om ons heen omdat er haast was dus je voelt je totaal ongemakkelijk omdat je met het idee zit dat ons niet alles verteld is of ze het minder erg over deden laten komen dan het op dat moment was om ons gerust te stellen en je achteraf hoort dat je kind bijna gewurgt is door de navelsteng en kantje boort lag
4= je hebt een wond van de ks die pijnlijk is,je kan niet lopen de eerste 2 dagen en ik kreeg naweeen midden in de nacht die tot in de wond door trok ik dacht dat ik door de grond ging van de pijn
5= dat ik weinig aanspraak en belangstelling had van de omgeving op een aantal vrienden en familieleden na en daar kan ik ook niet goed tegen want ik ben best een babbelkous
6= mijn kind lag niet bij mij op de kamer en zag die maar 3x daags ongeveer
7= ik had al een kind die ik niet veel zie omdat ik dagelijks in het ziekenhuis ben de hele dag en mis die echt heel erg

Dit alles bij elkaar maakte het voor ons niet echt plezierig maar ik geniet en ben trots op onze baby want het is echt een prinsje.
 
hoi mirella,
gefeliciteerd met je ukkie.
het is voor mij al een tijdje terug maar ik wil toch even reageren,
je zeg tdat je te nuchter bent voro een depressie, maar oas op, juist dan raak je erin zonder datte beseffen en wkan het heel erg worden, ik dacht ook altijd dat dat mij niet zou gebeuren omdat ik alles meteen van me af gooi, maar kwam er pas na een half jaar achter dat ik er een had, juist daardoor, ik zou dat niet krijgen ik ben toch niet gek!
dus pas extra op als je denkt dat je dat niet kan krijgen, je had echt een hectische bevalling waarbij je beslissingen uit handen werden genomen, en dat is geen feestje.
zeker als artsen en mensen om je heen gaan vragen of het ECHT wel gaat?????   denk er dan goed over na

geniet,
 
groetjes brenda
 
hoi mirella,
gefeliciteerd met je ukkie.
het is voor mij al een tijdje terug maar ik wil toch even reageren,
je zeg tdat je te nuchter bent voro een depressie, maar oas op, juist dan raak je erin zonder datte beseffen en wkan het heel erg worden, ik dacht ook altijd dat dat mij niet zou gebeuren omdat ik alles meteen van me af gooi, maar kwam er pas na een half jaar achter dat ik er een had, juist daardoor, ik zou dat niet krijgen ik ben toch niet gek!
dus pas extra op als je denkt dat je dat niet kan krijgen, je had echt een hectische bevalling waarbij je beslissingen uit handen werden genomen, en dat is geen feestje.
zeker als artsen en mensen om je heen gaan vragen of het ECHT wel gaat?????   denk er dan goed over na

geniet,
 
groetjes brenda
 
Hoi Sarretje,

Sja het gaat met mij echt wel goed alleen mijn zoontje ligt nog steeds in het ziekenhuis en het ziet er nu nog niet naar uit dat hij op korte termijn naar huis mag.

Dat is echt heel erg moeilijk want ik heb een ks gehad en mag in het huishouden niks doen (ik zo eigenwijs dat ik het toch wel doe want anders erger ik me dood aan van alles) ik heb nog een zoontje van 2 in de luier die wel eens opgetilt moet worden voor een schone luier,geen hulp (ook geen kraamhulp gehad omdat de baby in het ziekenhuis ligt wat een idiote wet) en ik rij 2x daags heen en weer naar het ziekenhuis om mijn kleintje te baden en borstvoeding te geven.

Nou moet ik niet zo zeuren hoor want de baby is bij weten goed gezond maar de situatie eromheen maakt het wel enigzins onplezierig en gaotisch (thuiszorg is aangevraagd maar dat duurt een aantal weken voordat dat rond is en dan heb ik ze niet meer nodig dus dat schiet ook niet op).

 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan