ANONYMOUS_USERNAME
New member
Hoi Dames,
sorry dat ik een tijd niet van me heb laten lezen.
Op dit moment is het een achtbaan van emoties en gedoe hier. Mijn vriend zit een aantal weken thuis met gescheurde enkelbanden, mijn moeder heeft een paar weken geleden te horen gekregen dat ze niet lang meer te leven heeft door kanker wat al helemaal is uitgezaaid en dus is mijn leventje even een puinhoop geweest qua roze wolk.
Gelukkig maakt ons meisje het erg goed en is onwijs druk in me buik, die laat gelukkig vaak blijken dat ze er is en er dus ook nog mooie dingen gaan gebeuren.
ik ben nu 33+4 en de kleine ligt sinds vorige week al met hoofdje in de bekken en hopelijk is ze daar blijven liggen haha. Haar zus lag pas met 36 weken met haar hoofd de goede kant op ;-)
Maar die schijnt al wat "voorwerk" gedaan te hebben. heb dus pas over twee weken een liggingsecho. Verder is alles al klaar voor de kleine en hebben we eindelijk na veel denken een naam gevonden haha. Ik hoop dat ons meisje niet te lang op zich laat wachten en dat me moeder haar ook nog kan zien...... echt zo onwerkelijk en moeilijk hoe geluk en verdriet straks bij elkaar kan liggen.
Met mij zelf gaat het dus redelijk. Heb totaal geen zwangerschapskwaaltjes en slaap ook nog prima. Gelukkig is mijn vriend druk bezig met snel op de been te zijn zodat hij ook meer zorg voor onze dochter (die in januari 2 wordt) op zich kan nemen. Want om voor een dreumes, een man die op krukken loopt en een moeder die ziek is gaat je niet in de koude kleren zitten op het laatst van zo'n zwangerschap!!!
Nou jullie zijn nu weer een beetje op de hoogte en heb mezelf beloofd meer tijd te nemen voor mezelf dus ik zal de komende tijd wel weer actiever zijn!
Een heel verhaal en alvast bedankt voor het lezen ervan
sorry dat ik een tijd niet van me heb laten lezen.
Op dit moment is het een achtbaan van emoties en gedoe hier. Mijn vriend zit een aantal weken thuis met gescheurde enkelbanden, mijn moeder heeft een paar weken geleden te horen gekregen dat ze niet lang meer te leven heeft door kanker wat al helemaal is uitgezaaid en dus is mijn leventje even een puinhoop geweest qua roze wolk.
Gelukkig maakt ons meisje het erg goed en is onwijs druk in me buik, die laat gelukkig vaak blijken dat ze er is en er dus ook nog mooie dingen gaan gebeuren.
ik ben nu 33+4 en de kleine ligt sinds vorige week al met hoofdje in de bekken en hopelijk is ze daar blijven liggen haha. Haar zus lag pas met 36 weken met haar hoofd de goede kant op ;-)
Maar die schijnt al wat "voorwerk" gedaan te hebben. heb dus pas over twee weken een liggingsecho. Verder is alles al klaar voor de kleine en hebben we eindelijk na veel denken een naam gevonden haha. Ik hoop dat ons meisje niet te lang op zich laat wachten en dat me moeder haar ook nog kan zien...... echt zo onwerkelijk en moeilijk hoe geluk en verdriet straks bij elkaar kan liggen.
Met mij zelf gaat het dus redelijk. Heb totaal geen zwangerschapskwaaltjes en slaap ook nog prima. Gelukkig is mijn vriend druk bezig met snel op de been te zijn zodat hij ook meer zorg voor onze dochter (die in januari 2 wordt) op zich kan nemen. Want om voor een dreumes, een man die op krukken loopt en een moeder die ziek is gaat je niet in de koude kleren zitten op het laatst van zo'n zwangerschap!!!
Nou jullie zijn nu weer een beetje op de hoogte en heb mezelf beloofd meer tijd te nemen voor mezelf dus ik zal de komende tijd wel weer actiever zijn!
Een heel verhaal en alvast bedankt voor het lezen ervan