ik ben er weer

A

ANONYMOUS_USERNAME

hoi allemaal,

nou ik heb weer een hoop gemist heb ik wel door uzie geweest tussen het zwanger zjn forum ik bergeep er niet veel van maar begreep wel dat hier een paar meiden erg erg mee zaten. ik hoop dat het nu weer over is hoor.
mijn computer deed het steeds niet dus ik ben even een tijd wegegeweest maar hij doet het weer.
vorige keer had ik al het dilemma geschreven dat mijn vrioend nog geen kindje wil en ik dol dol dol dolgraag. en hij wil nog steeds niet. hij sindt dat ik nog steeds mijn pil af moet maken en hij weet dat het daarna nog een tijdje kan duren voor dat ik zwanger ben maar zo wil hij het graag. ik hoor me erbij neer te leggen en dat probeer ik ook echt wel maar likt nog niet echt. dat huilen is nog steeds niet over ik kan mijn ogen niet van baby's of kleertjes afhouden. nu heb ik net een nieuwe baan maar daardoor ben ik helemaal de weg kwijt ben heeel erg moe slaap veel en huil veel. wat kan ik nou aan dat huilen doen ik wordt er gek van. en nee ik ben niet al zwanger voor meiden die dat denken ben net onwijs ongi geweest en nog steeds aan de pil. hoe kom ik nou van dat huilen af ik wordt er zo chago van?
kuzzzzzzzzzzz Nathalie2
 
hoi

ik had de vorige keer ook gereageerd op je bericht, maar ik vind dat je er samen achter moet staan, maar als je wens zooooooooo groot is is dat moeilijk om het van je af te zetten. en ik zei toen tegen je misschien kan je er over praten , maar dat heeft dus ook niet gewerkt, ik denk toch dat je even afstand moet nemen vooral van het schrijven hier, (niet vervelend bedoeld) , maar misschien kan je je nog eerst even storten op je nieuwe baan , en als je straks klaar bent met die strippen van de pil , dat je er dan voor de volle 100% voor kan gaan samen met je vriend, hoeveel strippen moet je nog slikken dan? maar geloof me het komt ook echt voor jou goed , je word echt wel zwanger , maar je moet er niet te veel mee bezig zijn en vooral nu nog niet om dat je nog aan de pil zit , want dan zal je merken (dat was bij mij ook zo) als je straks bent gestopt met de pil dat je lichaam je zo in de steek kan (dat je bijv niet ongesteld word , dat het een lange tijd uitblijft, en ook als je er te veel mee bezig bent lukt het ook vaak niet. maar ik wens je heel veel suc6 en hoop voor je dat je snel kan stoppen en er lekker voor kunt gaan om zwanger te worden! veel liefs steenbok
 
Hoi, ik had hetzelfde probleem met mijn vriend. Ik vond het al heeeel lang leuk en hij was er nog niet aan toe. Toe hij mij vertelde dat we het over een half jaartje zouden gaan proberen heb ik er ook rust in gevonden. Omdat ik wist waar ik aan toe was. En ik kon ook weer blij zijn voor vriendinnen die vertelden dat ze zwanger waren. Dus ik hoop dat jou vriend je ook een leuk vooruitzicht kan geven. Groetjes Eefje
 
Hoi Nathalie, lastige situatie hoor! Al heb ik het idee dat mannen sowieso wat minder begrijpen van onze belevingswereld over kinderen. Dat huilen heb ik ook gehad, je kunt je ook zo onbegrepen voelen, en dan kun je weer zo one track minded worden. Alles wat baby's is valt je dan op. Ik heb tegen mijn huilbuien het volgende gedaan, ALLES wat er te doen viel om mijn lijf voor te bereiden op de zwangerschap. Er is een boek, "Wij willen een kind" heet het en ik heb het in de bieb gehaald (schrijver is me nu even ontgaan) en daar staat een schema in van ongeveer 9 maanden (vond ik nogal veel) waarin je je levensritme en dieet kunt aanpassen om de omstandigheden zo gunstig mogelijk te krijgen. Dan ben je echt al een beetje actief bezig met de voorbereiding. Misschien heb je hier helemaal nix aan, maar niet geschoten altijd mis. (ook in bed haha) . Hou het leuk voor jezelf, maar ook voor je liefje, zijn beleving is gewoon heel anders dan die van jou.
Succes en niet teveel huilen hoor!
Laat weten wanneer je stopt met de pil!

Grtz Muty
 
Het enige wat je op dit moment kunt doen is het accepteren en je er bij neerleggen. Als je geen ruzie met je mannetje wil tenminste.

Ik weet niet hoe oud je bent, maar vast wel jong genoeg om het nog even de tijd te geven.

Ik ben voordat we serieus aan het klussen sloegen al van alles gaan doen voor mijn (en straks onze baby z'n) gezondheid. Stoppen met roken, minder vaak en minder drinken, meer sporten, veel lezen over zwangerscahppen. Ben zelfs bezig met een cursus kinder- en jeugdpsychologie. Op deze manier kan je je alvast wat voorbereiden. Zorg er voor dat je er alleen niet te veel mee bezig bent en niet alleen maar over babys kunt praten tegen je partner.

Succes.
 
heb je er wel eens aan gedacht dat die enorme kinderwens en dat huilen misschien ook (deels) een hormoonkwestie is? Ik zeg dit omdat de pil bij mij ook rare emotionele bijverschijnselen had. Dat niet alleen, tijdens mijn zwangerschap en borstvoedingsperiode reageerde ik ook heel sterk en emotioneel op alles en vooral op baby's. Dat waren duidelijk de hormonen bij mij.
Misschien is het een idee om wat eerder te stoppen met de pil en op een ander voorbehoedsmiddel over te gaan. Dan zijn die hormonen ook uit je lijf op het moment dat je echt voor een kind gaat. Nou ik hoop in ieder geval dat je wens eersdaags uitkomt.
Groetjes
 
Hoi Nathalie,

Wat Gufrie zegt is wel een goeie en ik zat er net over te denken om je dat te zeggen, toen ik haar antwoord las! Stop alvast (in overleg) en gebruik een ander voorbehoedmiddel. Bij mij heeft het 10 weken geduurd voor ik me weer een beetje mezelf voelde en ik heb pas sinds ik afgelopen donderdag ongesteld werd het idee dat het misschien ooit wel zou kunnen lukken bij ons. Ik heb veel buikpijn gehad (nog wel een beetje), erg emotioneel, droge ogen, misselijkheid... Dan heb je dat (misschien) alvast gehad!
Sterkte, liefs Kiki
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan