ik ben erg verandert, wie herkent dit

A

ANONYMOUS_USERNAME

de titel zegt het al, ik ben zelf erg verandert sinds ik zelf kinderen heb, wie herkent dit bij zich zelf ook.
Ik heb jaren in een kinderdagverblijf gewerkt en ben van oorsprong kraamverzorgende dus heb ik veel met kinderen gewerkt.
Nu merk ik de laatste maanden dat ik veel onrustiger ben en sneller kwaad en opgefokt enzo, ik weet niet hoe het komt.
Ik heb een tijdje weinig slaap gehad en dan kan ik het me voorstellen, maar nu slaap ik weer prima en soms ken ik mezelf gewoon helemaal niet.
Ik heb een dochtertje van net 3 jaar en een zoontje van 1,5, mijn dochtertje is een tijd erg dwars geweest en eigenlijk nog steeds wel soms, mijn zoontje hing/hangt erg aan me het gaat al een stuk beter maar hij heeft nog wel een beetje last van verlatingsangst.
Ik heb ook nog 3 dagen in de week oppaskindjes in huis, daar gaat het eigenlijk wel goed mee maar soms heb ik moeite met mijn eigen kinderen.
Mijn dochtertje is soms zo dwars dat ik haar naar mijn mening weleens te hard behandel, mijn zoontje wil net als ik ergens mee bezig ben bij me zitten en dan duw ik hem weleens van me af, hij gaat dan natuurlij huilen als ik dan moe ben kan ik dat allemaal niet zo heel erg hebben.
Ik herken me niet zo heel erg in dat gedrag, ik was/ben altijd erg liefdevol, rustig en heb erg veel geduld en juist nu met mijn eigen kinderen kan ik het soms niet opbrengen.
Is dit iets wat meer ouders hebben, schiet je ook wel eens uit je slof terwijl je dat normaal niet van jezelf verwacht, is dit iets van het ouderschap.
Kijk toen ik in het kdv werkte ging ik om 17.00/18.00 uur naar huis en had ik geen      
" zorgen" meer, nu gaat de zorg gewoon door en draag ik de hele dag de verantwoording , die naar mijn mening ook niet erg gedeeld wordt omdat mijn man veel werkt.
"s Avonds is ie wel thuis maar draagt ie ook niet erg de verantwoording mee ik moet alle beslissingen maken en zeggen wanneer de kinderen naar bed moeten enz.
Zijn er mensen die mijn verhaal herkennen en wat doen jullie er dan mee.
 
Hoi Martine

Ik herken het wel wat je zegt. Ik werk in de zorg en ben met mijn werk dus ook altijd aan het zorgen. Vooral aan het opvoeden, dan kom ik thuis en kan ik verder gaan.
Ik merk het vooral als ik moe ben, of als ik lang thuis ben. Ik moet er soms echt gewoon uit. Vaak ook gewoon met de kids, dan neem ik ze mee naar de speeltuin. Zij gaan spelen en ik kan even lekker rondlopen.

GElukkig doen mijn man en ik het wel samen, want anders zou ik het niet volhouden. Dat klinkt misschien dramatisch, maar ik vind het heerlijk als mijn man het zo nu en dan even overneemt. Tuurlijk ben ik dan wel gewoon thuis, maar dan neemt hij even de regie. En andersom doe ik dat voor hem ook.

Op mijn werk krijg ik altijd complimenten dat ik zo rustig ben, dat alles zo rustig verloopt als ze met me werken. Maar thuis kan ik dat niet altijd opbrengen. Dan schiet ik ook wel eens te snel uit mijn slof. Wat ik wel doe, als ik van mezelf weet dat ik te snel boos ben geworden, dan zeg ik sorry tegen mijn kids. Ik leg ze dan uit dat ik moe ben, maar dat het niet goed van me is om zo snel boos te worden. Dit helpt mij, want het geeft me een beter gevoel. Maar het helpt de kids ook, want zij begrijpen mij beter en weten dat ik ook wel eens fouten maak.

Tja, ouders zijn valt niet altijd mee.
Maar gelukkig geniet ik vooral van ze, zolang ik dat blijf doen, is het goed!!

Groetjes Ria
 
Ja ik herken het ook wel. Ben soms zo erg hyper zo als ik het wel is noem. onrustig snel op mijn teentjes getrapt. Het wordt wel weer minder. maar heb het een tijdje heel erg gehad. Kris mijn zoontje wordt in feb. 4 jaar en heeft periodes dat hij slecht slaapt en veel wakker is. dat breekt je op een gegeven moment op. ik kon echt niks meer hebben en was er erg  emotioneel eronder omdat ik mezelf niet herkende en zo helemaal niet wil zijn.

Ben gastouder dus heb oppaskindjes en merk dat ik soms best streng voor Kris ben dan, maar voor hem is het ook moeilijk hij moet al zijn speelgoed delen. heeft mij veel voor zijn eigen alleen gehad. dus het komt denk van twee kanten.

Je wil het beste voor je kind en soms gaat het niet zoals je wilt en ben je erg snel op de teentjes getrapt en reageer je misschien snel, vermoeidheid is volgens mij een grote oorzaak heb ik wel gemerkt.
En het is toch wel fijn dat de ouders  op 1 lijn zitten en het samen doen. gelukkig helpt mijn man veel al van af kris zijn geboorte. maar we zitten niet vaak op 1 lijn en daar moeten we hard aan werken.

groetjes Jenny
 
fijn om te horen dat ik niet de enige ben,
 dat brengt me weer een beetje terug bij me zelf.
Mijn man is ook niet te broert om de handen uit de mouwen te steken hoor, als ik de kinderen in bed leg heeft hij vaak  beneden gedweild en opgeruimd.
Maar de meeste verantwoordlijkheid komt toch op mijn schouders neer, maar goed dat zal wel een beetje mannen eigen zijn laat maar zeggen.
groeten Martine  
 
Hallo,

Ook ik herken je verhaal groten deels. Het lijkt soms wel alsof mijn dochtertje het ergste in mijn boven haalt, maar denk ook dat dat komt omdat ze erg op mij lijkt, dus ze druk precies de goeie knop in. Ik kan ook heel lichtgeraakt zijn en dat komt vooral denk ik doordat het dan gewoon niet gaat zoals ik wil. Ik wil gewoon (onbewust) de controle in handen houden maar besef nu ook wel dat dat niet gaat met een kind. En dat het man eigen is dat de opvoeding grotendeels op jou valt? Dat denk ik niet. Mijn man (en die van jou volgens mij ook) wil heel graag helpen, maar als ik het niet vraag of niet uit handen geef, wat moet hij dan? Ik denk eerder dat het vrouw eigen is om alles zelf te willen doen, en we willen wel uit handen geven maar dan moet de man raden wat we denken en willen, want duidelijk aangeven doen we zelf ook niet behalve boos door het huis stampen. Mannen werken meer dan vrouwen, dat wel, maar ook dat is onze eigen keuze meestal. Je kan zelf ook fulltime werken, de meeste mannen willen best 1 of 2 dagen thuis blijven voor de kids, maar ja, dat willen wij dan weer niet! Het is allemaal geven en nemen, maar als oppaskinderen ten koste van het geduld voor je eigen kinderen gaat? Dan zou ik toch eens na gaan denken. Het is allemaal leuk en aardig, maar je eigen kinderen en jijzelf gaan natuurlijk nog altijd voor lijkt mij.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan