Wat is dat allemaal spannend zeg, zo aan het einde van je zwangerschap!
Ik was met 35 weken + 5 dagen naar de gynaecoloog geweest (maandag 18 december).
Hij constateerde dat ik toen 2cm ontsluiting had en gaf mij aan dat ik de uitgerekende datum in januari zeker niet zou gaan halen.
Toen ik vroeg wanneer hij dacht dat ik zou gaan bevallen, gaf hij mij het antwoord: op kerstavond.
Halverwege die week kreeg ik last van krampen in mijn buik, bleek te zijn door de indaling.
Zaterdag avond heb ik samen met mijn man kerstavond gevierd, lekker samen met zijn tweetjes, de hele familie er bij is leuk, maar saampjes kerst vieren is leuker
Wat ik zaterdag avond merkte was dat ik het echt ongelooflijk warm had!
Het zweet brak me zowat uit.
Gelukkig kon ik wel vrij goed slapen en had ik verder nergens last van.
Tot ik zondag ochtend iets voor 6 wakker werd..
Mijn pyjamabroek was nat, dus ik ben naar de wc gegaan gezien ik nodig moest plassen.
Omdat ik zo nodig moest plassen, dacht ik dus ook dat mijn broek nat was van urine doordat die kleine op mijn blaas zou drukken.
Ik ben daarna weer lekker in bed gaan liggen.
Maar het bleef lopen tussen mijn benen en ik kon het niet tegen houden!
Toch maar weer even naar de wc, toen begonnen de krampjes.
Nu had ik natuurlijk wel wat gelezen over de symptomen dat de bevalling gaat beginnen, krampen om de zo veel tijd die steeds heviger worden enzo.
Dus ik ben toen even rustig naar beneden gegaan om te zien wat de krampen zouden doen.
En het werd steeds erger en ze kwamen steeds sneller achter elkaar.
Ik wist niet wat ik moest doen, dus ik heb toen gelijk maar het ziekenhuis gebeld en uitgelegd wat er gaande was.
De vrouw aan de telefoon zei me dat ik mij rustig klaar moest maken en naar het ziekenhuis moest komen, want ik zou gaan bevallen.
Toen ik de telefoon had weg gelegd, werden de krampen al snel onverdraaglijk.
Dus mijn man wakker gemaakt, snel nog wat spulletjes bij elkaar geraapt en om iets voor 7 uur zaten we in de auto op weg naar het ziekenhuis.
Daar kwamen we om 10 over zeven aan.
Ik kon echter al niet meer lopen van de pijn, maar gelukkig kwam er net een zuster aanlopen, die mij in een rolstoel heeft gezet en ons snel naar de verloskamer heeft gebracht.
Wat had ik het ongelooflijk warm!
Het zweet stond overal en die helse pijn! Dit had ik echt niet verwacht!
De gynaecoloog kwam toegesneld en heeft mij geholpen door mij duidelijk te maken hoe ik moest ademen (waar je op dat moment dan echt niet meer op let en het liefst gewoon de hele wereld bij elkaar wilt schreeuwen) en ze gaf mij aan wanneer ik moest persen en wanneer ik moest stoppen.
Ik denk dat ik totaal nog niet eens 10 keer geperst hebt, om 7.29 was onze kleine knul al geboren en lag hij op mijn borst!
WAUW!! Zo veel pijn, zo veel drukte in je hoofd, zo'n prachtige baby!
In ander half uur ben ik bevallen, wie had dat nou verwacht? Ik niet!
De zusters zeiden mij dat het niet leuk is als je er lang over doet voor het kindje er eindelijk uit is, maar zo snel bevallen is ook niet leuk.
En dat klopt, want je hebt totaal geen tijd om je te realiseren wat er nu eigenlijk aan de hand is en wat er gaat gebeuren.
Maar, al met al, onze zoon is met 36 weken + 4 dagen geboren, hij heeft 2 oogjes, 2 oortjes, 1 neusje, 10 vingertjes en teentjes en alles zit op de juiste plek.
Hij is gezond en hij is echt een super baby! Huilt niet veel en is nu al dol op aandacht van papa en mama.
Zijn er nog meer dames die snel zijn bevallen?
Iedereen zegt me nu: ah dat is toch makkelijk zo'n "floep bevalling".
Maar zo floep was dat niet, ook ik moest hard mijn best doen hem er uit te krijgen en de helse pijn verdragen.
Waarop iedereen dan weer zegt: die pijn die vergeet je wel.
Ik weet 1 ding zeker, die pijn vergeet ik nooit meer!
Lieve groetjes aan iedereen van een zeer gelukkige nieuwe mama!
Ik was met 35 weken + 5 dagen naar de gynaecoloog geweest (maandag 18 december).
Hij constateerde dat ik toen 2cm ontsluiting had en gaf mij aan dat ik de uitgerekende datum in januari zeker niet zou gaan halen.
Toen ik vroeg wanneer hij dacht dat ik zou gaan bevallen, gaf hij mij het antwoord: op kerstavond.
Halverwege die week kreeg ik last van krampen in mijn buik, bleek te zijn door de indaling.
Zaterdag avond heb ik samen met mijn man kerstavond gevierd, lekker samen met zijn tweetjes, de hele familie er bij is leuk, maar saampjes kerst vieren is leuker
Wat ik zaterdag avond merkte was dat ik het echt ongelooflijk warm had!
Het zweet brak me zowat uit.
Gelukkig kon ik wel vrij goed slapen en had ik verder nergens last van.
Tot ik zondag ochtend iets voor 6 wakker werd..
Mijn pyjamabroek was nat, dus ik ben naar de wc gegaan gezien ik nodig moest plassen.
Omdat ik zo nodig moest plassen, dacht ik dus ook dat mijn broek nat was van urine doordat die kleine op mijn blaas zou drukken.
Ik ben daarna weer lekker in bed gaan liggen.
Maar het bleef lopen tussen mijn benen en ik kon het niet tegen houden!
Toch maar weer even naar de wc, toen begonnen de krampjes.
Nu had ik natuurlijk wel wat gelezen over de symptomen dat de bevalling gaat beginnen, krampen om de zo veel tijd die steeds heviger worden enzo.
Dus ik ben toen even rustig naar beneden gegaan om te zien wat de krampen zouden doen.
En het werd steeds erger en ze kwamen steeds sneller achter elkaar.
Ik wist niet wat ik moest doen, dus ik heb toen gelijk maar het ziekenhuis gebeld en uitgelegd wat er gaande was.
De vrouw aan de telefoon zei me dat ik mij rustig klaar moest maken en naar het ziekenhuis moest komen, want ik zou gaan bevallen.
Toen ik de telefoon had weg gelegd, werden de krampen al snel onverdraaglijk.
Dus mijn man wakker gemaakt, snel nog wat spulletjes bij elkaar geraapt en om iets voor 7 uur zaten we in de auto op weg naar het ziekenhuis.
Daar kwamen we om 10 over zeven aan.
Ik kon echter al niet meer lopen van de pijn, maar gelukkig kwam er net een zuster aanlopen, die mij in een rolstoel heeft gezet en ons snel naar de verloskamer heeft gebracht.
Wat had ik het ongelooflijk warm!
Het zweet stond overal en die helse pijn! Dit had ik echt niet verwacht!
De gynaecoloog kwam toegesneld en heeft mij geholpen door mij duidelijk te maken hoe ik moest ademen (waar je op dat moment dan echt niet meer op let en het liefst gewoon de hele wereld bij elkaar wilt schreeuwen) en ze gaf mij aan wanneer ik moest persen en wanneer ik moest stoppen.
Ik denk dat ik totaal nog niet eens 10 keer geperst hebt, om 7.29 was onze kleine knul al geboren en lag hij op mijn borst!
WAUW!! Zo veel pijn, zo veel drukte in je hoofd, zo'n prachtige baby!
In ander half uur ben ik bevallen, wie had dat nou verwacht? Ik niet!
De zusters zeiden mij dat het niet leuk is als je er lang over doet voor het kindje er eindelijk uit is, maar zo snel bevallen is ook niet leuk.
En dat klopt, want je hebt totaal geen tijd om je te realiseren wat er nu eigenlijk aan de hand is en wat er gaat gebeuren.
Maar, al met al, onze zoon is met 36 weken + 4 dagen geboren, hij heeft 2 oogjes, 2 oortjes, 1 neusje, 10 vingertjes en teentjes en alles zit op de juiste plek.
Hij is gezond en hij is echt een super baby! Huilt niet veel en is nu al dol op aandacht van papa en mama.
Zijn er nog meer dames die snel zijn bevallen?
Iedereen zegt me nu: ah dat is toch makkelijk zo'n "floep bevalling".
Maar zo floep was dat niet, ook ik moest hard mijn best doen hem er uit te krijgen en de helse pijn verdragen.
Waarop iedereen dan weer zegt: die pijn die vergeet je wel.
Ik weet 1 ding zeker, die pijn vergeet ik nooit meer!
Lieve groetjes aan iedereen van een zeer gelukkige nieuwe mama!