ik ben nieuw.

[Anoniem]

Hoi allemaal.
Ik heet Jenny en ik ben bijna 29 weken zwanger. Dit is mijn eerste zwangerschap. In het begin had ik wat last van misselijkheid maar ging redelijk snel over. Wel heb ik veel last van rugpijn, waar ik nu ook voor bij de fysio loop, is ook zwaar om nu nog fulltime te werken af en toe.
Ik ben zwanger van mijn ex geraakt, ben dus alleenstaand, wat ik erg moeilijk vind. Op het moment is mijn ex erg wisselend over hoe het nu allemaal verdermoet, soms heb ik het gevoel dat hij het wel leuk vind maar soms ook dat ie zoiets heeft van zoek het maar uit is jouw kind jouw beslissing.
Van de week ga ik voor het eerst naar een advocaat om te kijken wat voor mij een goede oplossing is, voor eventueel ouderlijk gezag. Mijn ex wil dat graag gezamelijk, maar ik ben er een beetje huiverig voor, omdat hij me al zo vaak heeft laten vallen. Zijn er mensen hier die ook alleenstaande mama worden en nog zo jong zijn? En eventueel ervaring met mij kunnen delen?
Hebben jullie ook gehad dat vrienden je lieten vallen tijdens je zwangerschap misschien door onbegrip?
Ik hoop hier nog vele adviezen en verhalen te kunnen lezen en misschien zelf wat advies of ervaring te kunnen meegeven.
Groetjes Jenny

 

[Anoniem]

Hoi Jenny,

Gefeliciteerd met je zwangerschap!

Mijn beste vriendin is zwanger geraakt van haar vriend en tijdens de zw.schap is die relatie voorbij gegaan(gelukkig maar want hij had nogal losse handjes) Helaas heeft hij wel het kindje erkend als zijn eigen en nu is zij verplicht om haar dochter bij hem langs te moeten laten gaan waardoor ze steeds geconfronteerd wordt met het verleden...Hij is ook erg wispelturig, het ene moment wil hij dolgraag zijn dochter hebben, maar het kan ook zijn dan hij 10 minuten nadat hij haar heeft opgehaald omdraaid en het meisje met een smoes weer achter de deur schuift!! Zielig voor het kind maar zeker ook voor mijn vriendin die elke keer te maken krijgt met een verdrietig kind en een heel naar gevoel van haar ex. Ze kan helaas niets doen want omdat hij het kind heeft erkend is het officieel zijn kind en mag hij van de rechter dit allemaal doen...ze zijn nog altijd in therapie en een omgangsregeling is er maar word niet altijd even goed nageleefd. Tegenwoordig gaan rechters niet meer uit van het kind maar steeds meer van de vader(want elk kind heeft recht op 2 ouders, in mijn vriendins geval, hoe lullig hij ook doet!!)

Ik wil je niet beiinvloeden maar ik zou als ik jou was wel duidelijk voor jezelf op een rijtje zetten wat jij wil. Als je ex nu al niet heel erg betrokken is bij je zw.schap moet je je afvragen of hij dat wel zal zijn asl de kleine er eenmaal is. Het lijkt me een hele moeilijke keuze om te maken maar uiteindelijk weet je moederinstict waarschijnlijk wel waar je het beste aan doet...Als je maar doet wat je hart je in geeft zodat je daar later geen spijt van kan krijgen....

En om nog heel even terug te komen op mijn vriendin: Alleenstaande moeder zijn is niet  altijd een keus en kan ook heel zwaar zijn,  maar als ik die twee zie, krijg ik enorm veel waardering en respect voor de band die zij met elkaar hebben en hoe mijn vriendin haar dochter opvoed.....ik zou het niet beter kunnen!!

Het is voor mijn man en mij in iedergeval geen reden om de vriendschap te verbreken, we zijn juist meer samen gaan doen en helpen haar met alles wat we kunnen!

nogmaals veel sterkte met wat je besluit te doen en laat je het ons weten???

groetjes Odette(30+4 zw. van de 2e)

 

[Anoniem]

Hey,
Dank je voor je uitleg heb ik zeker wat aan. Jij bent trouwens ongeveer net zo ver als ik jij bent uitgerekend 6 april of niet? Ik de 19e.
Het lijkt me ook heel zwaar, maar ik heb e rnu voor gekozen om dit kindje te houden en wil er echt graag voor haar zijn. Wat mijn ex betreft ik wil wel graag dat hij het erkend, hij is tenslotte toch de vader, en ik denk ook inderdaad dit hij nooit zo'n supergoede band met haar zal hebben maar hij zal haar niet volledig laten stikken. Maar gezamelijk ouderlijk gezag wil ik niet, hij mag best wat rechten hebben over idngen mee beslissen dat vind ik ook wel fijn, maar de uiteindelijke beslissing moet bij mij blijven. Hij wil graag stel dat ik kom te overlijden het kindje graag nemen, dat wil ik ook graag en in de meeste gevallen gaat dat ook zo. Alimentatie is ook wel lastig, volgens zijn advocaat hoeft hij niets te betalen, maar de mijne zegt wee rheel iets anders.
Ik vind het knap dat je vriendin zo sterk staat, hoe oud is haar kindje nu, en heeft ze inmiddels al een nieuwe vriend?
Jij loopt nu ook zo'n beetje op het einde, ben je niet een beetje bang voor de bevalling, het komt nu zo dicht bij, je hebt er natuurlijk al eentje maar toch, het lijkt me iedere keer weer eng.
Hoe oud is je andere kindje?
Verloopt je zwangerschap verder goed geen problemen?
Zeg maar tegen je vriendin dat ik het erg knap vind dat ze het zo doet, het valt allemaal ook niet mee, maar je krijgt tenminste wel heel veel liefde van je kind ervoor terug.
Groetjes