Hier nog een hoor.
Meneer (nu bijna 6 weken) krijgt om 23.00 de fles van mijn vriend zodat ik naar bed kan. Vervolgens komt hij vrolijk rond 3.00 uur, dat gaat dan nog wel. En dan komt ie om 5.00 of 6.00 uur weer.......aaaiii....en die trek ik dan heel slecht.
Ben echt gebroken sochtends. En inderdaad smiddags slapen gaat ook niet echt want als je net ligt gaat inderdaad die sirene weer af. Of het lukt niet omdat je 'op commando' moet slapen. En dan ligt ik alleen maar te denken: 'nog twee uurtjes, nog een uurtje etc'.
Moe, moe en nog eens moe......
Gek dat niemand je daar op voorbereid. Heel die zwangerschap heb ik eigenlijk alleen maar tot aan de bevalling gedacht.
Hoe het daarna zou zijn heb ik totaal niet bij stil gestaan....stom he!?
Maar ik had het er gister met mijn vriend over....wij denken dat dit nog wel eens heel lang zou kunnen gaan duren. Heb echt niet het idee dat hij snel doorgaat slapen...helaas.
Dus ik stel me daar maar op in, dan kan het alleen maar mee vallen.
Maar ik vind het wel heftig allemaal (die gebroken nachten dan he...) en inderdaad het feit dat alles wat je tussendoor doet voor je zelf nu elk moment onderbroken kan worden door je kindje. Alles heeft ineens een eindtijd gekregen. Ook dat weet je pas hoe dat echt is als je het zelf ervaart.
Maar ik moet zeggen dat ondanks dit gezeik ik mijn ventje wel heel leuk vind (wist van te voren ook niet wat ik me daarbij moest voorstellen. Ben niet echt een baby mens), maar ik vind het veel leuker dan verwacht!
En even van me afschrijven helpt!!
Sterkte ermee dames!
