...en er steeds meer van te genieten!
Wat een geluk, wat bijzonder! Een dikke maand na de operatie waarbij mijn buitenbaarmoederlijke zwangerschap en daarbij een stukje van mijn linker eileider werden verwijderd blijken we toch écht opnieuw zwanger te zijn geraakt! Hoe klein was die kans, dat het meteen weer zou lukken? Nou, extreem klein. Maar bij deze is bewezen, het kan écht! Nooit meer onbezorgd, maar wel met heel veel vertrouwen mag ik nu delen dat we in juli 2023 een tweede kindje verwachten! En wat is het dan extra bijzonder om in mijn dagboek het hele avontuur terug te lezen. De onzekerheid en angst die ik voel nadat bekend werd dat het de vorige keer echt niet goed zat, maar dus ook hét moment dat ik me begon te beseffen dat we wel eens heel veel geluk konden hebben. Want dat hebben we gehad, zoveel geluk dat het nu al opnieuw mocht lukken en dat het allemaal goed lijkt! Wat ben ik toch dankbaar!
Graag deel ik onderstaand stukje uit mijn dagboek, omdat positieve verhalen ook verteld en gedeeld moeten worden.
*Donderdag 27 oktober 2022* En dan tot slot nog even een klein stukje over mijn hoofd en hart die mij alweer gek proberen te maken. Ik ben de laatste dagen weer doodop. Had gister wat krampjes na de lunch, had tosti's gegeten op het werk. Kwam het daardoor? Of... Ook gister en eergisteren weer spontane bloedneuzen gehad. Dat had ik nooit meer, behalve toen ik zwanger was van Jolijn... Hoe dan ook... Ik heb dus een heel heel klein beetje het gevoel dat we toch die kleine kans hebben gekregen en dat ik nu toch opnieuw zwanger ben... Maar dat kan toch niet? Zo'n ontzettend kleine kans, ik moet deze cyclus toch wel gemist hebben? Ik word gewoon volgende week ongesteld toch? Och Natas, laat je nou niet zo gek maken door jezelf... Ik hoop er weer een beetje op en tegelijkertijd weet ik dat dat naïef is. Als de kans zo minimaal is, ik heb al die berekeningen gedaan, dan moet het wel een heel groot wonder zijn als wel blijkt dat ik zwanger ben. Dus nee, je bent niet zwanger. En daarbij, ik verwacht mijn menstruatie rond 4 november. Dus waarschijnlijk weet ik al snel dat ik niet zwanger ben. Nou, toch een beetje duimen en hopen, maar we wachten het af... Zou wat zijn toch... Oh dat zou echt wat zijn. Heb ik me weer voor niets de hele tijd zo druk gemaakt. En als mijn menstruatie wel op gang komt volgende week, dan ga ik nog lekker ff aan de zuip, haha.
Ik ben toch heel blij dat ik dit helemaal bij gehouden heb en in een dagboek opgeschreven heb. Ook al was dit dan geen goede zwangerschap, het was wél een zwangerschap en een fase die wij hebben doorgemaakt.
*15:07 uur* Dikke edit hier... Ik ging ongeveer een kwartier geleden naar het toilet en toen ik me omdraaide zag ik ineens een klein beetje roze/helderrood bloed op het toiletpapiertje zitten... Nog maar een keer afvegen, even extra checken, maar ja hoor! Nog een beetje op dit nieuwe papiertje! ZOU HET DAN TOCH?! Jemig, ik zit nu zó hoog in mijn emoties! Ik voel heel veel hoop, maar ook angst... Straks is het wel gewoon iets van de operatie van de bbz? Of houden mijn eigen lichaam en geest me echt compléét voor de gek?! Ik kan toch niet een week na de eisprong (die ik zeker weet) al gaan menstrueren? Even zoeken op Google... Nee dat kan niet. Tussen de eisprong en de menstruatie zit áltijd ongeveer 14 dagen! Dat is pas volgende week dus! Ongeveer een week voor je menstruatie licht bloedverlies en krampen (want die voel ik ook, menstruatie achtige krampen) kan duiden op de innesteling! Nou zeg... Met mijn verstand zou ik nu zeggen dat ik bijna zéker weet dat ik zwanger ben! Maar mijn gevoel maakt me bang... Of ik houd mezelf voor de gek, of het is toch een ontsteking of iets anders wat te maken heeft met de verklevingen en de operatie. En áls ik straks wel zwanger blijk... Oh alsjeblieft laat het dan goed zijn en gaan? Ik ben daar ook zó ongelooflijk bang voor nu!... Zucht... Heel veel diepe zuchten... Wat een spanning en stress...
*Zondag 6 november 2022* Volgens mijn schatting vandaag 2 dagen overtijd en ik kon niet langer meer wachten. Toch maar testen. Vol spanning terug in bed gekropen tijdens het wachten. Mijn man en dochter gingen de uitslag bekijken. En ja hoor! Een knaltest! We zijn opnieuw zwanger! Wat een wonder!
Wat een geluk, wat bijzonder! Een dikke maand na de operatie waarbij mijn buitenbaarmoederlijke zwangerschap en daarbij een stukje van mijn linker eileider werden verwijderd blijken we toch écht opnieuw zwanger te zijn geraakt! Hoe klein was die kans, dat het meteen weer zou lukken? Nou, extreem klein. Maar bij deze is bewezen, het kan écht! Nooit meer onbezorgd, maar wel met heel veel vertrouwen mag ik nu delen dat we in juli 2023 een tweede kindje verwachten! En wat is het dan extra bijzonder om in mijn dagboek het hele avontuur terug te lezen. De onzekerheid en angst die ik voel nadat bekend werd dat het de vorige keer echt niet goed zat, maar dus ook hét moment dat ik me begon te beseffen dat we wel eens heel veel geluk konden hebben. Want dat hebben we gehad, zoveel geluk dat het nu al opnieuw mocht lukken en dat het allemaal goed lijkt! Wat ben ik toch dankbaar!
Graag deel ik onderstaand stukje uit mijn dagboek, omdat positieve verhalen ook verteld en gedeeld moeten worden.
*Donderdag 27 oktober 2022* En dan tot slot nog even een klein stukje over mijn hoofd en hart die mij alweer gek proberen te maken. Ik ben de laatste dagen weer doodop. Had gister wat krampjes na de lunch, had tosti's gegeten op het werk. Kwam het daardoor? Of... Ook gister en eergisteren weer spontane bloedneuzen gehad. Dat had ik nooit meer, behalve toen ik zwanger was van Jolijn... Hoe dan ook... Ik heb dus een heel heel klein beetje het gevoel dat we toch die kleine kans hebben gekregen en dat ik nu toch opnieuw zwanger ben... Maar dat kan toch niet? Zo'n ontzettend kleine kans, ik moet deze cyclus toch wel gemist hebben? Ik word gewoon volgende week ongesteld toch? Och Natas, laat je nou niet zo gek maken door jezelf... Ik hoop er weer een beetje op en tegelijkertijd weet ik dat dat naïef is. Als de kans zo minimaal is, ik heb al die berekeningen gedaan, dan moet het wel een heel groot wonder zijn als wel blijkt dat ik zwanger ben. Dus nee, je bent niet zwanger. En daarbij, ik verwacht mijn menstruatie rond 4 november. Dus waarschijnlijk weet ik al snel dat ik niet zwanger ben. Nou, toch een beetje duimen en hopen, maar we wachten het af... Zou wat zijn toch... Oh dat zou echt wat zijn. Heb ik me weer voor niets de hele tijd zo druk gemaakt. En als mijn menstruatie wel op gang komt volgende week, dan ga ik nog lekker ff aan de zuip, haha.
Ik ben toch heel blij dat ik dit helemaal bij gehouden heb en in een dagboek opgeschreven heb. Ook al was dit dan geen goede zwangerschap, het was wél een zwangerschap en een fase die wij hebben doorgemaakt.
*15:07 uur* Dikke edit hier... Ik ging ongeveer een kwartier geleden naar het toilet en toen ik me omdraaide zag ik ineens een klein beetje roze/helderrood bloed op het toiletpapiertje zitten... Nog maar een keer afvegen, even extra checken, maar ja hoor! Nog een beetje op dit nieuwe papiertje! ZOU HET DAN TOCH?! Jemig, ik zit nu zó hoog in mijn emoties! Ik voel heel veel hoop, maar ook angst... Straks is het wel gewoon iets van de operatie van de bbz? Of houden mijn eigen lichaam en geest me echt compléét voor de gek?! Ik kan toch niet een week na de eisprong (die ik zeker weet) al gaan menstrueren? Even zoeken op Google... Nee dat kan niet. Tussen de eisprong en de menstruatie zit áltijd ongeveer 14 dagen! Dat is pas volgende week dus! Ongeveer een week voor je menstruatie licht bloedverlies en krampen (want die voel ik ook, menstruatie achtige krampen) kan duiden op de innesteling! Nou zeg... Met mijn verstand zou ik nu zeggen dat ik bijna zéker weet dat ik zwanger ben! Maar mijn gevoel maakt me bang... Of ik houd mezelf voor de gek, of het is toch een ontsteking of iets anders wat te maken heeft met de verklevingen en de operatie. En áls ik straks wel zwanger blijk... Oh alsjeblieft laat het dan goed zijn en gaan? Ik ben daar ook zó ongelooflijk bang voor nu!... Zucht... Heel veel diepe zuchten... Wat een spanning en stress...
*Zondag 6 november 2022* Volgens mijn schatting vandaag 2 dagen overtijd en ik kon niet langer meer wachten. Toch maar testen. Vol spanning terug in bed gekropen tijdens het wachten. Mijn man en dochter gingen de uitslag bekijken. En ja hoor! Een knaltest! We zijn opnieuw zwanger! Wat een wonder!
. Hopelijk heb je een fijne zwangerschap en kun je volop genieten.