ik heb ECHT even jullie mening nodig

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hallo dames,

Ooo ik ben echt zo'n ongelofelijke zeikerd maar ik wil jullie mening even horen om me misschien lichtelijk gerust te stellen..

Ik ben al vanaf Sam zijn geboorte thuis overdag en werk s avonds dus ik heb altijd de volle "leiding" als het om mijn zoontje gaat en als ik eens een keer ergens heen moet is altijd wel mijn vriend thuis of hij gaat mee als het mogelijk is bijv. naar de dokter.
Of mijn schoonmoeder past even op maar dit is dan bij ons thuis voor hooguit een uurtje..

Nu heb ik op 2 juni as. een gesprek met de KNOV omdat ik een klacht heb ingediend bij in over mijn verloskundige die mijn bevalling niet goed heeft begeleid en nu moet mijn schoonmoeder dus oppassen omdat ze hebben aangegeven liever geen kinderen mee te nemen.
Mijn schoonmoeder zei gretig ja toen ik vroeg om op te passen en nu komt ze hem dus smorgens al halen en neemt ze hem mee naar haar huis...

Zij wonen 6 hoog in een 13 hoog flat en ze gaat altijd staan op het balkon met hem op der arm en dat vind ik doodeng omdat sam zo lekker onverwachts naar voren kan trekken..en ook geeft ze hem van alles te eten (liga milkbreaks enzo) wat hij totaal nog niet kan eten...en juist als ik zeg dat ik iets NIET wil zegt ze: ach joh, dat kan wel en dan doet ze het vervolgens a la minute om dat te "bewijzen"
ik zei bijv. vandeweek dat ie niet op het balkon op der arm mocht om bovenstaande reden en toen zei ze: ach, als je hem goed vasthoudt maakt dat niks uit en hup...daar ging ie op der arm!!! 1 arm welteverstaan want met de andere arm was ze auto's enzo aan aan het wijzen.
Ze gaf hem ook een hele tijd terug een lange vinger nadat ik zei dat ik hem had geprobeerd een lange vinger te geven en dat hij er niet aan sabbelt maar hele stukken afbijt en er bijna in stikte! toen zei ze: Sam kijk eens wat oma heeft...en zei ze tegen mij: kijk maar...dat kan ie wel!!!!!! NIET DUSSSS
en 1 keer alleen in de woonkamer gelaten met een liga milkbreak die ik ineens zag omdat ie aant kokhalzen was door het te grote stuk...ik was toen in een andere kamer en dat had ze zonder overleg gegeven en gewoon weer uit de kamer gelopen..toen was ie misschien 10 maanden ofzo..

Ik heb slapeloze nachten voor as. dinsdag en ik weet niet wat ik moet doen..Ik zie hem met mijn ogen dicht wel 100 keer naar beneden vallen en 100 keer stikken in een liga of wat dan ook...
Vinden jullie dat ik me aanstel (en gewoon zeggen ajb) of snappen jullie wat ik bedoel??
Mijn eigen ouders wonen 80 km van me vandaan in Rdam dus die kunnen niet oppassen want die vertrouw ik voor de volle 100% want mijn moeder was net zo panisch als ik nu ben dus die weet precies wat ze wel en niet kan doen...ik ben zelfs iets lossen met sam dan mijn moeder haha...

Graag jullie tips en helaas werkt nog een keer zeggen dat ik echt niet wil alleen maar averechts want zoals ik al zei...dan doet ze het juist!

Groetjes Angela en alvast bedankt

 
Hoi Angela,

Ik snap best dat je je zorgen maakt om het welzijn van je kind en dat je de zorg liever niet uit handen geeft. Maar je kunt er echt niet altijd om heen, dat een ander voor je kind moet zorgen en dat het dan anders gaat dan jij gewend bent. Tuurlijk zijn er dingen waarin je de oppas(wie het ook is) gewoon moet kunnen zeggen hoe jij het wel of niet wil, maar er zijn ook dingen die je echt los moet laten. Het is voor jezelf, lijkt mij, ook niet prettig als je nooit eens even weg kan zonder Sam en zonder dat je je zorgen maakt of het wel goed met hem gaat.
Toegegeven, ik breng Daniel ook liever bij mijn eigen moeder, maar dat is logisch, daar heb je een bloedband mee.... En zoals mijn man vervolgens terecht opmerkte, hij heeft een bloedband met zijn ouders. Nu maakt het hem overigens niet zo veel uit, hij kan veel makkelijker loslaten. Maar het is niet zo dat ik ze niet vertrouw, het voelt gewoon anders. Ik zeg wel heel duidelijk als ik iets niet wil en ook al zijn ze het er niet mee eens, ze luisteren wel. Misschien dat je je  vriend eens met je moeder kan laten praten, of denkt hij er anders over??? Wat trouwens niet gek zou zijn, want tenslotte is jouw vriend door haar groot gebracht....
Nogmaals.... ik snap best dat je je zorgen maakt over Sam, jij bent tenslotte zijn moeder. Maar jouw schoonmoeder is zijn oma en zij zal heus wel goed voor hem zorgen. Ook al doet ze dingen anders dan jij gewend bent. Zeker nu Sam 1,5 jaar is, zal hij veel dingen goed kunnen eten en normaal valt Sam toch ook niet van haar arm als hij een onverwachtse beweging maakt.... Waarom dan wel op het balkon?!

Het loslaten van je kind begint al op jonge leeftijd en dat is best moeilijk, maar je moet er echt doorheen...... Tenzij je je kind heel beschermd wilt opvoeden, maar dan moet je het ook echt altijd zelf doen!!

Sterkte,
Yvette
 
Hoi Angela,

wat een dilemma! Het is inderdaad erg moeilijk, om met je schoonouders goede afspraken te maken, zonder hen tegen de haren in te strijken. In jouw verhaal mis ik de inbreng van je partner. Het is belangrijk, dat hij je steunt en aan zijn ouders uitlegt wat jullie graag wel en niet hebben in de opvoeding van jullie zoon.
Wat jammer, dat je schoonmoeder je hier zo weinig in steunt. Begrijpt ze dan niet, dat ze daarmee haar eigen glazen in gooit?

Ik kan je adviseren, om op zoek te gaan naar een vaste oppas bij jou in de buurt. Dat kan een tiener zijn, maar ook een gastouder, die incidenteel in kan springen om Sam op te vangen. Vreemden zijn eerder geneigd om jouw aanwijzingen op te volgen, dan naaste familieleden. Heb je nog broers of zussen in de buurt wonen? Onze generatie zal anders met Sam omgaan, dan de oudere.

Wat betreft je afspraak: je zou kunnen overwegen, om Sam toch mee te nemen. En ik denk, dat het verstandig is, om samen met je partner, je zorgen uit te spreken bij je schoonouders. Leg uit waar je je zorgen over maakt en dat je daar slecht door slaapt.

Door deze zorgen ben je straks minder gewapend, wanneer je naar dat o zo belangrijke gesprek gaat met de verloskundige. Wat ongelooflijk dapper van je, dat je dit gesprek aangaat! Ook ik zou dat ook graag doen, maar heb nog onvoldoende moed verzameld.

Zet 'm op! Ik hoop, dat alles goed komt.

Liefs, Marijon
 
Hoi hoi,

Ik snap je probleem volkomen. Heb me ook een tijd druk gemaakt om dit soort dingen. En vond (en vind) het erg moeilijk om er tegen mijn schoonmoeder over te beginnen. Tegen mijn eigen moeder flap ik het er gewoon uit als iets me niet zint.
Mijn man heeft het juist weer met mijn moeder, dan mag hij van hem geen koekje en geeft mijn moeder snel toch een stukje, zo van die papa van jou kletst maar wat.
Maar goed.
Inmiddels heb ik geleerd de dingen wat los te laten (ik moet wel want ik werk overdag) en dat geeft meer rust voor  me zelf. Je kan hem niet altijd en overal tegen beschermen. En zijn het geen schoonmoeders, dan zijn het straks wel de juffen op school of andere kindjes.

groeten, Kabo
 
Bedankt voor jullie reactie! Jullie hebben stuk voor stuk gelijk en ik moet hem idd wat losser laten al is dat doodeng..
Normaal valt hij ook niet van der arm af maar hij grijpt bewust naar de reling op het balkon omdat hij eroverheen wilt kijken en dat doet ie onverwacht zodat je hem niet tegen kan houden (naar zijn idee) het is een echt nieuwsgierig mannetje dus wilt alles proberen en vooral wat niet mag haha

MCJ en daniels mom hadden het over mn partner maar die denkt er precies hetzelfde over en heeft het ook liever niet dat hij daar is..hij zegt ook heel vaak dat sam iets niet mag maar het gaat altijd hetzelfde als dat ik aangaf..daarom deed ik het in de ik vorm want het maakt helaas niet uit wie het zegt,,,gisteren zei Jeroen tegen zn moeder (die was op bezoek) Mam...die kleine mag niet op het balkon disndag want gisteren is t m bijna gelukt om over die reling te hangen terwijl ik hem vast had want hij zette een zooitje kracht!! (dit is echt waar trouwens)
Toen zei ze: zooo..weet je wat ik gister had..en ging ze eroverheenmet een totaal ander verhaal...daarom wilt jeroen ook altijd dat mijn ouders oppassen..En hij heeft niet echt een topjeugd gehad dus hij heeft ook niet zo;n moederband met der.

En kabo heeft ook gelijk...over 3 jaar zijn het juffen die ik moet vertrouwen en ik denk dat dat ook weer een heel moeilijk dingetje wordt voor mij maar ik ben echt te bezorgd en weet dat ook van mezelf..alleen die angst die er bij komt kijken is er niet 1 om je overheen te zetten zo sterk is ie..dus dat maakt het moeilijk aangezien de angst het wint van mijn logische redeneringen.
Dinsdag maar afwachten dan en misschien valt het reuze mee.

@MCJ....echt gewoon doen van de knov hoor..het valt reuze mee nu ik die stap eindelijk heb gezet na 1,5 jr! Ik durfde ook neit maar heb gewoon die mail getikt en op verzenden gedrukt..de rest ging vanzelf. Ik laat wel weten aan je dinsdag of het erg onwennig is of dat het wel meevalt..want neem aan dat dat je dwars zit??

Groetjes an
 
Hoi Angela,

eigenwijs die schoonouders, hè? Mijn schoonmoeder verwent ons mannetje stierlijk. Zij houdt zich over het algemeen wel aan onze afspraken, want ze wil geen gevaar lopen, dat ze minder op onze zoon mag passen. Ook mijn partner is daarin streng naar zijn ouders toe (meer dan ik). Laatst wilden ze thee drinken met Lars op schoot. Toen hebben we toch maar even uitgelegd, dat we dat niet zo fijn vinden. Voor de rest loopt hier alles gelukkig prima en vindt Lars het heerlijk bij opa en oma. Wat wil je ook: ze wonen  prachtig buitenaf, hebben een grote tuin, 'kippies' en een bos om de hoek. Een heerlijk paradijsje voor ons mannetje, dus.

Wat betreft het napraten met de betreffende hulpverleners: mijn verblijf in het ziekenhuis rondom  mijn bevalling  heeft me een post traumatisch stress syndroom opgeleverd. De stress en bijbehorende problemen zijn gelukkig verleden tijd, maar er is nog enige boosheid bij me blijven hangen. Ik had al nauwelijks vertrouwen in de reguliere geneeskunde, en zo was ik ineens overgeleverd aan gynaecologen en  IC-artsen, die nauwelijks naar mij wilden luisteren. Ik heb altijd het idee gehad om nog een keer te gaan praten en zo aan te geven waar ik denk, dat het ook anders had gekund (en wellicht de ernstige zwangerschapscomplicaties voorkomen hadden kunnen worden). Maar ik vraag me af of er wel naar mij geluisterd zal worden en weet echt niet of het me wel wat positiefs gaat opleveren. Misschien moet ik mijn verhaal en feedback maar op papier zetten en naar het ziekenhuis sturen. Vandaar de twijfel.

Jou wens ik heel veel sterkte en ik hoop, dat het je een stuk verlichting zal geven. En misschien help je er wel toekomstige moeders mee!

Groetjes, Marijon

 
Ja schoonmoeders zijn leuk maar je moet ze wel kunnen vertrouwen en dat is misschien moeilijk om een vrouw te vertrouwen die je nooit hebt zien opvoeden, en zeg nou zelf: vroeger waren ze gewoon veel makkelijker..ik kwam vandeweek thuis van mijn pianoles (jaja, ik ga op de muzikale toer haha) en toen zat ie een broodje te eten dus ik zeg: OOO wat lekker zeg! wat heb jij op je bolletje..zegt mn schoonmoeder: "rosbief" WAAAAAT!!!! Dat mogen ze pas na hun 4e jaar net als filet americain..dat is zo frustrerend..

Maar ik wou nog even over je bevalling...dit gaat dus om de mensen in het ziekenhuis?? Ik weet niet of daar ook instanties voor bestaan..de knov is puur voor de verloskundigen..mijn ervaring tot nu toe is dat ik echt heel erg serieus genomen wordt en dat er elke keer weer naar me geluisterd wordt als de knov mij belt. het geeft een goed gevoel dat mensen je snappen terwijl je altijd hebt rondgelopen met het idee dat je "maar niet zo moet zeuren en het moet vergeten"
Zo voelde ik me tenminste...maar jij hebt dus echt ptss eraan over gehouden..dat lijkt me echt verschikkelijk zo'n nasleep zeg! Ik had dat niet maar de vk heeft mij vanaf dat de weeen begonnen niet goed begeleid en dingen gezegd als: Als je nu niet je best gaat doen halen we de gyn. erbij en dat wordt niet leuk...en: jij hebt volgens mij geen weeen want je bent nog zo vrolijk en: als je nu niet meewerkt duurt het alleen maar langer...dus daar wilde ik even iets van gaan zeggen omdat ik hoop dat andere niet meer zo behandeld worden..

Bedankt voor t succes wensen en ik 6 wkn na het gesprek krijg ik de uitslag dus ben benieuwd. En nogmaals..gewoon lekker van je af schrijven in een mail en voor je het zelf door hebt lekker op verzenden drukken haha...misschien bij je zorgverzekeraar navragen waar je dat kan doen.

Groetjes Angela
 
Ha Angela,

ik zal er over denken!

Eerst moet ik in de clinche met mijn werkgever, die me maar voor 99% wil beter melden, terwijl ik al geruime tijd weer volledig werk. Lekker goedkoop trucje, want ik ga binnenkort over de één-jaar-grens van reïntegreren heen. Als ik dan een dagje ziek ben met bijvoorbeeld de griep, kost me dat 30% van mijn salaris
Als smoes wordt gezegd, dat men bang is, dat ik weer ziek wordt. De laatste keer dat ik een dagje met de griep thuis zat is al meer dan 2 maanden geleden. Ik ben maar een  maand van mijn ziekteproces helemaal thuis geweest; de rest van de tijd heb ik hard geknokt om beter te worden.
Ondanks mijn bekkenpijn ben ik er dus mooi wel iedere werkdag! Fijn, om zo bedankt te worden

Groetjes, Marijon
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan