Ik heb het zo zwaar!

A

Anoniem

Guest
Hallo Allemaal,

Ik ben benieuwd of er nog meer mensen hebben die het echt zwaar hebben met de zwangerschap. Klagen wil je natuurlijk niet teveel want iedereen kijkt uit naar het wondertje maar ik voel me zo futloos, zwaar (16 kilo aangekomen) en energieloos!
Even snel strijken is al te vermoeiend omdat ik dan moet blijven staan en dan wordt ik duizelig. Ik sta er echt van te kijken hoe weinig ik nog kan. Als ik wel wat probeer te doen moet ik het bekopen met hartkloppingen, duizeligheid en moeheid de rest van de dag. En ik moet nog minimaal 6 weken....
Ik ben dol op kinderen en verheug me ook op het kleintje maar zwanger zijn vind ik een hele opgave. Zijn er mensen die dit herkennen?

Groetjes,
nous 31 weken
 
Hoi meid,
ja... soms is zwanger zijn niet zo leuk. En is een roze wolk ver te zoeken. Ik had ook zo'n zwangerschap. Veel ziek, misselijk, overgeven etc. Wat mij hielp was om elke dag toch te proberen een vast ritme te hebben bijv. op vaste tijden eten, toch even een ommetje ook al was ik moe, genoeg dutjes c.q. uitrusten op de bank en vooral gezond eten. Ik nam ook nog extra multivitaminen.
Je kunt ook de VK vragen om nog eens extra bloed te prikken, want het kan zijn dat je ijzertekort hebt. Daar kun je heel moe van worden. Ik zou zowiezo je klachten met de VK bespreken. Die heeft vast goede tips.
Sterkte.
Groetjes Veerle
 
Hoi hoi,

Ook ik heb geen makkelijke zwangerschap. De 2e, 3e en 4e maand was ik k*tsmisselijk en doodmoe (overgeven,elke avond  om 20.00 uur naar bed en de hele dag door misselijk). Daarna kreeg ik last van bekkeninstabiliteit, wat enorm veel zeer deed en me gigantisch beperkte in mijn doen en laten. Vervolgens had ik een te laag HB-gehalte en een te lagen bloeddruk. Het lage HB-gehalte heb ik nog altijd, maar daarvoor slik ik ijzertabletten, maar voor de rest gaat het nu prima. Hoewel ik nu in het stadium 'hoogzwanger' zit en me moeilijker kan voortbewegen, mag ik niet klagen. Ben overigens 36 weken zwanger van de eerste.

Het moeilijke hiervan vind ik dat je, zoals je zelf ook al zegt, eigenlijk niet wilt klagen. Ik ken meer dan genoeg mensen in mijn omgeving, bij wie het maar niet wil lukken om zwanger te raken. Een aantal zijn al bezig in het medisch circuit en anderen zijn bezig met adoptie. Dus ik realiseer me dondersgoed wat een wonder het is dat er een gezond kindje in mijn buik groeit (en dat na 4 maanden 'klussen'). Ik ben dan ook heel dankbaar en probeer te genieten van deze periode. Nu gaat dat ook wel, omdat de meeste kwaaltjes voorbij zijn, maar in het begin vond ik het af en toe best moeilijk. En ik kon mijn verhaal ook bij weinig mensen kwijt, althans, zo ervoer ik het. Omdat ik dan het idee had dat men dacht 'zeur niet, je bent tenminste zwanger'. Maar daarom is zo'n forum als dit ook zo fijn. Hier kun je even je hart luchten.

Tip, probeer toch te genieten, ondanks dat alles zwaarder is. Die 9 maanden vliegen voorbij (al lijkt het soms niet zo), en daarna zal alles veranderen. Ik verheug me enorm op de komst van onze kleine hummel, maar koester ook wel deze bijzondere periode dat ze nog in mijn buik zit.

Liefs,
Diana
 
Hoi,

Ik had rond 32 weken ook echt een hele grote dip. Volgens de verloskundige is dat ook de zwaarste periode van je zwangerschap, in medisch opzicht dan. Het had iets te maken met bloed/long-volume, ben even kwijt wat het nou precies was. Ik ben nu 36+4 weken zwanger en voel me inderdaad een stukje beter. Ben nog wel steeds moe en moet alles goed doseren maar de erge benauwdheid en duizeligheid zijn over. Moet alleen nog uitkijken onder de douche en in warme ruimtes.

Succes met het uitzitten van je laatste loodjes,
Ingeborg
 
Nog even volhouden, het is het allemaal waard!
En klagen mag van mij best hoor. Het is idd niet altijd even leuk en gezellig dat zwanger zijn.
Sterkte,
Sil
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan