ik kom helaas ook hierheen.


Hoi hoi,

Helaas moest ik van het oktober forum hierheen. En dat al voor de tweede keer.
Vorig jaar juni heb ik ook al een mk gehad.
En vandaag is mijn angst weer bevestigd. Ik verloor de laatste tijd bloed. En heb dus drie echo's gehad. Tot afgelopen vrijdag leefde het vruchtje nog.
Vandaag de vierde echo en het vruchtje leefde niet meer.
Gisteren had ik al 4 enorme stolstels verloren. Geen daarvan was het vruchtje.
Het is afwachten tot volgende week woensdag. Als het dan nog niet uit me is, wordt het verwijderd.
En   de gyn stelde mij voor om onderzoekjes te doen.
Een chomosomen onderzoek, en ze gaan naar mijn baarmoeder kijken.
Maar dan mag ik de komende drie maanden niet zwanger raken.
Dat vind ik wel erg. Maar we gaan wel voor de onderzoekjes denk.
Waarschijnlijk heb ik dan wat meer rust bij een eventuele volgende zwangerschap.
Heeft iemand ervaring met deze onderzoeken? Of heef iemand van jullie juist besloten om ze juist niet te doen? Ik ben er erg benieuwd naar. Natuurlijk ga ik alle verhaaltjes op deze site lezen. Maar ik ben nu moe en ga even lekker op de bank leggen.

Liefs Nance 29 jaar en bezig sinds februari vorig jaar.
 
Hey Nance



Ik wil je bij deze veel sterkte wensen.

bij mij is het nu een maand geleden maar ik weet hoe je je voelt..

Ik hoop dat het vruchtje spontaan komt..

als je vragen hebt hoor ik het wel

 
Hoi

Verhalen zoals deze vind ik altijd heel erg om te lezen. Het roept veel gevoel op.
Ik heb ook een miskraam gehad ik was toen 10 weken zwanger.
Ik zou 6 december 2004 zijn uitgeteld.

1augustus deed ik weer een test naar dat ik over tijd was. Ik was doods bang vooral de eerste 3 maanden. Ik heb de hele zwangerschap in me achter hoofd gehouden dat he mis kon gaan. Ik was ook met alles heel voorzichtig.

Op 1 April 2004 kwam mijn dochter Sam te wereld. En ze wordt over 3 weken al weer 1.

Meid geef de moet niet op. Het kan ook goed gaan.
Ik hoop voor je dat het snel goed zou gaan.

Een vriendin vanmij heeft 5 miskramen gehad en was dus al heel lang bezig. Nu is zei afgelopen Januarie bevallen.

Ik hoop je met dit verhaal een hart onder de riem te hebben gestoken.
Ik hoop ook dat het goed over komt.
En niet dat je denkt van ja jij heb nu een kindje en wat moet ik hiermee.

Ik wil alleen maar zeggen houd moet .

Liefs van Annisa
 
Jjeetje meis wat vervelend voor jullie. Moeder natuur stelt je wel op de proef he. Het is goed dat de gyn. een paar onderzoeken gaat doen vind ik. Dat weet je toch meer over waar je aan toe bent.
Je hebt gewoon alle pech van de wereld en als die 3 mnd. over zijn zul je zien dat het ook voor jullie echt een keer gaat lukken!

Veel sterkte!
Inge
 
Hoi,

Wat verdrietig dat je dit nu moet mee maken, ik ken je verdriet als geen ander.
Ik zelf heb nu drie maal een miskraam gehad (5wk,10wk en 12wk) en ik ben de pijn en het verdriet nog lang niet vergeten al moet ik zeggen het verdriet wordt steeds minder. Je moet het een plaatsje kunnen geven en het verwerken op jou manier. Hoe gek sommige dingen ook klinken die je moet doen, doe het gewoon als je daar lekker bij voelt.
De een schrijft de verhalen in een dagboek, de ander begraaft   het, het  maakt allemaal niets uit.

Ik heb zelf een dagboek bij gehouden van mijn verdriet en angsten. En ik heb heerlijk van me af kunnen schrijven. Soms lees ik het wel eens terug en dan ben ik trots op mezelf hoe sterk ik ben geweest. En soms moet je jezelf ook eens een complimentje geven.

Jij zit er nu middenin in je verdriet en boosheid. Ik hoop dat het vruchtje snel mag komen zodat je niet gecuretteerd hoeft te worden. Op zich vond de ingreep (2x gehad) niet het ergst maar het gedoe erom heen. Narcose, wachten op opname enz.

Nou meid hou je taai.

Liefs Bibi
 
Lieve Nance,

Wat een treurig nieuws. Woorden schieten eigenlijk even te kort. Ik hoop dat je de kracht kunt vinden om de onderzoeken af te wachten en dat je je  verdriet een plekje kunt geven.

Bij mij is twee weken gelden mijn eerste zwangerschap geeïndigd in een curettage nadat bleek dat mijn vruchtje al voor het te zien was was gestrand. Bij mij kwam het vruchtje niet vanzelf los maar ik had ook geen bloedingen gehad. Een curettage op zich is niet zo erg maar zoals één van de andere meiden zei het is het gedoe er omheen en al die emoties die je voelt.

Heel veel sterkte de komende tijd!!!
Doe vooral waar je jezelf prettig bij voelt.

Liefs,
Daantje
 
Terug
Bovenaan