Ik maak me nu al druk om de bevalling!

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hoi meiden,

Ik maak me nu al druk om de bevalling, ik zie er zo ontzettend tegenop dat ik soms bijna zit te janken. De bevalling van mijn eerste kind was ontzettend zwaar, 16 uur heb ik in de bevalling zitten hangen voordat er eens ingezien werd dat mijn kind niet zonder medisch ingrijpen geboren zou worden. Ik ben zo bang dat ik dat weer moet mee maken,omdat ik bij de  eerste een kz heb gehad moet ik vanaf week 36 naar het ziekenhuis voor controle en de bevalling. Momenteel zit ik door verschillende omstandigheden niet lekker in mijn vel dus dan weegt alles erg zwaar, ik probeer te genieten van deze zwangerschap maar  de gedachte dat ik straks weer moet bevallen...brrrr!  In het ziekenhuis zal ik het ook wel laten vallen dat ik echt  angstig ben voor de bevalling misschien kan de gynaecoloog mij een beetje geruststellen....dat hoop ik dan maar!

Groetjes,

Puk  
 
Ik kan me goed voorstellen hoor dat je je zo voelt maar ik denk niet dat ze als je de vorige keer een KS hebt gehad dat ze je deze keer weer laten aanklungelen. Zeker niet als je onder begeleiding bent van een gynaecoloog op het laatst. Toen ik beviel van mijn zoontje had ik na weeen opwekkers vrij snel ontsluiting maar mijn zoontje kwam maar niet. De gyn heeft me 1 uur laten doorsudderen en daarna werd er onmiddelijk besloten tot een keizersnee. Met zo'n voorgeschiedenis zou ik daar niet al te bang voor zijn. Leg het eens voor aan de VK, misschien weet zij meer over hoe het normaal in het ziekenhuis gaat.
Probeer het maar los te laten hoor want het helpt je niet en ik denk echt dat je er echt niet bang voor hoeft te zijn.
Hou je taai!
 
Oh ja, mijn schoonzusje is pas bevallen en die had bij de eerste een rampbevalling, duurde 3 dagen of zo en toen werd ze pas naar het ziekenhuis gebracht. Nu zei de VK na 7 uur, als je nu niet bijna volledige ontsluiting hebt, ga je naar het ziekenhuis want we willen niet net zo'n toestand als de vorige keer. Ze houden dus echt wel rekening met je voorgaande ervaringen. Zij bleek toen al netjes 9 cm te hebben, de vliezen werden gebroken en haar dochtertje was toen binnen een half uur geboren. Zo kan het ook he! De KS kan ook aan je eerste kindje gelegen hebben, grootte of ligging of iets dergelijks.
 
heey meid
vervelend dat je eerste bevalling zo is gegaan en ik kan het begrijpen dat je je zo voelt nu
maar je moet bedenken dat elke bevalling weer anders is
komt bij vele vrouwen voor dat eerste keer verschrikkelijk was en tweede weer totaal anders en erg mee bleek te vallen
je moet ook maar denken dat ze je nu extra goed in de gaten houden
en probeer nu lekker te genieten want het is nog zo ver weg eigenlijk

xx
 
Ik er ook helemaal geen zin in, kunnen we dat deel gewoon niet overslaan?
Nee, serieus ik vond mijn eerste bevalling echt niet leuk, het duurde maar 6,5 uur, maar toch, ik heb een ruggenprik gehad en toen werd het beter, maar die pijn vond ik echt niet leuk....en nu moet ik weer! Nog maar niet aan denken, en als de tijd nadert het toch maar eens bespreekbaar maken......

Janine
 
Hoi meiden,

Bedankt voor jullie reacties, mijn eerste kind was een behoorlijke stevige knul van 9 pond en de verloskundigen hadden al op de laatste echo's gezien dat het een dikkerd was maar goed mijn achterbuurvrouw heeft er eentje van 10 pond zonder ingrijpen op de wereld gezet dus het moet kunnen. Mijn zoontje lag er idd niet goed voor (kruinligging) maar ze hebben ook nog eens een vacuumpomp gebruikt voordat  ze uiteindelijk besloten tot een keizersnede over te gaan. Tijdens de operatie liet de gynaecoloog mijn zoon zien en ze zei gelijk "die had je er niet zonder hulp uitgekregen hoor". De verloskundige van het ziekenhuis heeft zo aan zitten klungelen pas op het allerlaatste moment kwam de gynaecoloog er aan te pas en die heeft me uiteindelijk binnen 20 minuten uit de ellende verlost!  Ik heb tijdens de nacontrole wel laten vallen dat ik de verloskundige een nare chagrijnige vrouw vond alleen weet ik haar naam niet  maar als ik  zou haar meteen herkennen  in het ziekenhuis en dan zeg ik ook echt wel dat ik haar niet wil hebben tijdens de bevalling, echt ik peins er niet over. Tijdens mijn bevalling heeft ze constant  kattig zitten doen,  ik moest persen terwijl ik geen persdrang had en ik riep  iedere keer "ik heb geen  persdrang!!!!" waarop ze zei "niks mee te maken kin op de borst, benen optrekken en persen!" Mijn gevoelens zijn  niet serieus genomen en dat vind ik wel het allerergste, het was mijn eerste bevalling ze had me door die bevalling heen moeten praten en me  op mijn gemak moeten stellen maar door haar houding raakte ik helemaal in paniek!  Mijn man had al aan gegeven dat hij het ook niet zover wil laten komen dus zijn steun heb ik al! Goed het duurt nog wel even voor het zover is en als het moment daar is zal ik het ook wel overleven maar het blijft gewoon shit zo'n bevalling!

Groetjes,

Puk  
 
Hoi Puk,

Ik had een beetje het omgekeerde: heel prettige vk-en, maar kennisgemaakt met een vre-se-lij-ke gyn. Ik wilde echt niet bij haar bevallen. Maar geen nood, ik ging toch voor een thuisbevalling! Niet dus... Op het eind een veel te hoge bloeddruk, dus moest ik naar het ziekenhuis. De vk belde naar het ziekenhuis en vroeg wie er dienst had: Net die ene gyn! Ze heeft onmiddellijk gezegd dat we verder zouden kijken en ik ben dus in een ander ziekenhuis bevallen.
Ik zou zeggen:   Hou je poot stijf en laat je kindje niet aanpakken door iemand die je niet vertrouwd.
De zus van mijn collega heeft contact gehad met een Doula (een soort begeleider van bevallingen). Met haar heeft zij toen alles doorgesproken: wat wil ik wel, wat wil ik niet, waar ben ik bang voor, waar zie ik tegen op. Deze doula is bij de bevalling geweest en heeft gezorgd dat iedereen zich aan de met de bevallende vrouw gemaakte afspraken hield. Die tweede bevalling verliep heel vlot, terwijl de eerste een nachtmerrie was. Misschien nog een tip?

Sterkte! Groetjes, Kaskes
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan