Ik mis haar niet hard genoeg?

G

Gebruiker10382612

Hallo iedereen
Ik voel mij wat schuldig. Ons dochtertje is geboren in oktober en gaat sinds februari naar de opvang.

Anderen zeiden dat ik moeite zou hebben om mijn baby af te geven als er mensen op bezoek kwamen. Geen last van gehad.

Anderen zeiden dat de eerste keer (was in december) dat je weggaat en in ons geval de oma gaat babysitten je het moeilijk zou hebben. Niet gehad...ik vond de uitstap zelfs tof (we gingen naar een concert)

Anderen zeiden dat de eerste dag opvang de hel is. Ik zou veel wenen en concentreren op het werk zou niet lukken. Ook helemaal geen last van gehad. Ik had zelfs zin om te gaan werken (even iets anders dan gans de dag luiers, kolven en eten geven)

Ik word er zo onzeker van en zoek gelijkgezinden zoals ik. Zijn er nog mensen die het er allemaal niet zo moeilijk mee hebben?

Ik zie mijn dochtertje graag hoor...
Ik word er nu zo onzeker van omdat een vriendin helemaal verdrietig is omdat haar kindje voor het eerst naar de opvang gaat.

Groetjes
 
Ik was erg opgelucht toen ik mijn dochter op de kinderopvang achter kon laten. Ze had moeite met slapen. Ik heb de eerste week vooral heel veel geslapen.
Het missen kwam pas later, nadat de slaapproblemen over waren, en de liefde ging groeien.
 
Oh zelf ook echt geen problemen mee gehad.
Wel als hij een keer gaat logeren bij oma (komt amper voor), dat ik em dan na een dag toch wel echt mis.
Ik heb het idee dat als je vertrouwd waar je je kindje achter laat het gewoon al heel veel scheelt. Dagen dat hij niet helemaal lekker is, merk ik dat ik meer bezig ben met hem, maar echt moeilijk ermee hebben, nee sorry.
Ik geloof dat het echt per persoon afhankelijk is hoe je daarin staat. Het zegt echt niks over hoe 'gehecht' je bent aan je kind in mijn ogen, maar meer over hoeveel vertrouwen je hebt in de situatie en dat je elkaar weer ziet.
 
Oh heel herkenbaar. De allereerste keer dat mijn man en ik een avondje uit gingen en we haar bij mijn schoonouders achterlieten, heb ik het misschien heel even lastig gehad maar dat was snel over. We gingen toen naar de bioscoop dus afleiding genoeg.
Ook van de opvang herken ik heel goed. Ik was heel blij dat ik weer mocht gaan werken en weer meer kon zijn dan enkel mama de hele dag. Heb het ook niet zo moeilijk gehad om haar daar toen achter te laten.
En ja, ik zie mijn kleine meid ook echt doodgraag en geniet volop van de tijd die we samen doorbrengen. Zegt niets over hoe graag je je dochtertje ziet en of de hechting wel goed zit ofzo. Lijkt me niet meer dan normaal en gezond dat je ook gewoon kan genieten van even partner, vriendin of collega zijn ipv altijd maar mama zijn. Hoef je je niet schuldig of onzeker over te voelen.
 
Had mijn verhaal kunnen zijn ;) door mijn omgeving heb ik ook wel eens gedacht, ben ik dan niet normaal? Maar ik denk dan gewoon: ik ben misschien wel lekker nuchter.
Er is niks mis met je. En er is niks mis met je hechting :)
 
Dankjewel allemaal voor jullie reacties. Ik ben blij te horen dat ik niet alleen ben... ik denk inderdaad dat het vooral is omdat ik zo gerust bent als ik ze ergens afzet. Ik weet dat ze altijd in goede handen en ze voelt zich goed. Moest ik ze afzetten bij iemand waar ik me niet goed voel of zij voelt zich niet goed bij anderen zou het inderdaad een ander gegeven zijn. En ananass, ik denk dat 'nuchter' hier de nagel op de kop is :)
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan