Ik mis het zwanger-zijn!!!

[ANONYMOUS_USERNAME]

Al een paar weken mis ik het zwangerzijn. Gewoon het gezellige bewegen in mijn buik en de bezoekjes aan de verloskundige. Ik kan er echt weemoedig van worden. dan verlang ik weer naar het moment van de positieve test, dat we helemaal in de wolken waren en de echo. En mijn groeiende buik... wat was ik trots... ik wilde iedereen wel laten zien dat ik zwanger was. iedereen  kan het aan je zien  en denkt/zegt: "hé die verwacht een kleintje!" Dat vond ik zo heerlijk, ik was er zo superblij mee en was echt zo trots als een pauw in de goede zin van het woord. Ik heb een hele voorspoedige zwangerschap gehad en nooit veel klachten, het was gewoon een heerlijke tijd.

Ik had dat nooit van mezelf verwacht want tijdens de zwangerschap keek ik alleen maar uit naar het moment dat de baby er zou zijn.... ik vond  het zelfs enorm spannend om zwanger te zijn  want ik kon allerlei doemscenario's in mijn hoofd halen terwijl mijn controles altijd goed waren. En op het laatst kon ik niet meer wachten en stond te popelen om ons kindje in levende lijve vast te houden.

En nu kan ik soms alweer verlangen naar dat speciale gevoel van 'zwanger-zijn'. Niet dat ik aan een tweede denk, want ik heb mijn handen vol aan Loïs maar ik vond het zwanger zijn zo speciaal, dat ik het gewoon mis en soms gewoon weer zwanger wil zijn of even een paar momenten kon herbeleven.

Herkennen jullie dit???

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Onze situatie is natuurlijk heel anders. Xiano* is overleden dus ziet mijn leven er even heel anders uit dan wat we hadden gedacht. Hier geen slapeloze nachten door de nachtvoeding, ik noem maar wat. Toch mis ik het zwanger zijn heel erg. Ik heb al meerdere keren weer een test gedaan en die waren allemaal negatief. Ik ben nu (voor het eerst) ongesteld en deze maand hebben we een time out. Als ik nu namelijk zwanger zou raken dan ben ik op 16 januari uitgerekend. Bij Xiano* was dat 12 januari. Dus wij wachten nog een ronde en dan gaan we er weer voor.

Liefs Petra

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Ha Petra,

Dapper dat je nog wat schrijft op de topics! Ik kan mij helemaal voorstellen dat je het zwanger zijn erg mist. Je was trouwens ook mooi zwanger (foto's van je gezien). Dat je het alweer aandurft zwanger te worden vind ik ook heel knap. Ben je niet heel bang dat het weer fout gaat? Ik heb regelmatig aan je gdacht.... wat een leegheid moet het in je bestaan geven. wel bevallen maar geen levend kindje. Wel moeten herstellen, maar geen kindje om van te genieten. Ik hoop voor je dat je heel heel snel weer zwanger bent. Wat zullen die 9 maanden lang duren en spannend zijn. Heel veel sterkte!