Ik schaam me soms wel een beetje

A

Anoniem

Guest
Dinsdag stond er een vrouw aan de balie in de apotheek. Ze kwam een middel voor IVF halen. Ze was nieuw, dus ik begon uit te leggen hoe ze het moest gebruiken. Toen zei ze dat ze dat wel wist want het was al haar tiende (!) poging. En dat ze na twee miskramen wel genoeg ervaring had opgedaan.

Ze zei het zonder enig verwijt, maar ik vond het zo zielig. Ik probeerde nog om mijn buik in te houden maar het kwaad was al geschied.... Het was ook echt een leuk mens, echt zo'n lief mama-figuur. Ik schaamde me dat het bij mij allemaal zo makkelijk is gegaan (o, whoepsiefloepsie, we krijgen een kind).

Tja, hormonen, he? Ik moest het effe kwijt.
Zo, dat is er ook weer uit.

Groetjes, José

 
Nou ik vind het heel lief van je, dat je je inleeft in haar. Echter, jij hoeft je nergens voor te schamen.

Ik heb helaas ook een hele geschiedenis, maar heb het een ander altijd gegund als zij zonder gedoe zeg maar, een kind konden krijgen. Tuurlijk drukt je dat wel eens op de feiten van je eigen situatie, maar dat zegt niets over of je een ander haar geluk gunt.

Ik denk dat die mevrouw dat ook zal hebben. Het is voor haar heel vervelend, maar als je het haar zou vragen, zou zij het jou vast alleen maar gunnen en wellicht gewoon blij zijn voor jou.

Geniet er maar lekker van!

gr mama van MD
 
Hoi Gossee

Ik herken je verhaal. Ik heb een collegaatje waarvan ik per ongeluk te weten ben gekomen dat ze moeite heeft om zwanger te raken, ze is nu ongeveer 34 jaar. En eens in de zoveel tijd zitten wij samen bij een platform-vergadering, zo ook afgelopen donderdag.
Wat bleek donderdag: alle collega's van die vergaderclub hadden samen voor mij een cadeautje gekocht, vanwege mn zwangerschap... heel schattig maar ik zat dus net naast die andere collega. En terwijl iedereen zei dat ik het wel nu moest uitpakken, liep zij de vergaderzaal uit. Ik was denk ik de enige die het in de gaten had, volgens mij wist de rest ook niet van haar problemen rondom zwanger worden. Na een minuutje of 10 kwam ze terug, en toen hoorde ik een collegaatje vragen: gaat t wel, toen zei ze laat me maar even het heeft niks met jullie te maken.

Nou ik voelde me best rot voor haar, ik zit daar met mn dikke buik van 20 weken, ben 27 jaar en was na 4 maandjes al zwanger. Ik weet wel dat ik er niks aan kan doen, dat t bij ons zo makkelijk ging, maar ik stel me dan voor dat de situatie omgekeerd was en ik haar zou zijn... afschuwelijk lijkt me dat. En dan voel je je inderdaad haast schuldig...

Liefs Muizeke
 
Heel herkenbaar!

Toen ik net wist dat ik zwanger was had een studiegenootje net twee embrios ingeplaatst gekregen; dit is toen helaas misgegaan.
Zij was 35 en al jaren bezig; ik was toen 26 (inmiddels 27), had al een zoontje en was ongepland zwanger (twee keer condoom vergeten...).
Ondanks dat je er niets aan kunt doen voel je je toch schuldig.....
Het is ook zo oneerlijk: de een doet er totaal geen moeite voor en wordt bij wijze van spreken al zwanger door alleen aan sex te denken; de ander doet alle moeite en mag maar niet zwanger worden...

Ik begrijp je gevoel dus maar al te goed...

Liefs Nika
 
Hoi Gossee,

Ik kan wel begrijpen dat je je soms rot voelt tegenover  die mensen maar is eigenlijk niet nodig. Jij kan er tenslotte niets aan doen en zij kan niet aan je neus zien dat het bij jou zo snel en makkelijk is gegaan. Voor hetzelfde geld hebben jullie ook een hoop moeite moeten doen. Het komt vaker voor dan je denkt.

Ik spreek nu uit eigen ervaring.
Ik ben zelf ook zwanger geworden van de 1ste IVF poging. Wij zijn na 2,5 jaar aantobben zwanger geworden van ons 1ste wondertje en ik ben vandaag uitgerekend.
Voor deze IVF poging heb ik de nodige onderzoeken gehad en mijn man uiteraard een zaadtest. We hebben de nodige IUI's gehad waarvan ik ook een keer zwanger ben geweest maar die is uitgelopen op een miskraam met 6,5 wk.
Nu hebben wij het geluk gehad dat ik zwanger ben geworden na de 1ste IVF.
Maar 10x IVF  poehee dat is echt heel zwaar.

Ik ben in de tijd dat wij in de MM liepen ook zo ontzettend jaloers geweest op vrouwen die zwanger waren. Ik kon ze op een gegeven moment echt niet meer zien. Overal waar ik keek zag ik dikke buiken en kinderwagens. Niet dat ik ze het niet gunden, integendeel  maar ik wilde ook zo graag.

Sommige mannen / vrouwen hadden het over kinderen NEMEN en kinderen INPLANNEN wanneer het hun uit kwam. Daar gingen mijn haren pas van overeind staan. De meeste (gelukkig niet iedereen) vinden het zo vanzelfsprekend om snel zwanger te worden (lees het ook vaak op het zwanger worden forum, sorry als ik hiermee iemand voor het hoofd stoot). Maar ik kan daar erg boos om worden.

Ik "buurt" nog heel vaak op mijn oude forum "als het zwanger worden wat langer duurt" en zelfs  ik kan me dan rete schuldig voelen als ik daar nog steeds meiden zie die er een jaar geleden ook waren. Terwijl ik het zelf ook niet makkelijk hebt gehad en heel veel moeite heb moeten doen voor dit wondertje. Ik ben dan ook zo dankbaar dat het ons wel is gelukt.

Wat ik dus eigenlijk wil zeggen; voel je niet schuldig maar geniet van je zwangerschap en van het feit dat het bij jullie wel zo snel en spontaan is gelukt.
Dat gun je toch iedereen.

Kruimel

 
Kan me wel voorstellen dat je dat zo voelt heb ik regelmatig gehad, in de eerste maand zonder condoom en meteen raak en dan gaat een vriendin van me nu haar tweede jaar proberen beginnen, ik kan me voorstellen dat het pijn doet bij iemand anders waarbij het niet zo makkelijk (of niet)   gaat. Vind het oneerlijk wat dat betreft geregeld, een rotmoeder met een werkende baarmoeder kan een kind krijgen in principe en iemand die alles voor mekaar heeft, helemaal klaar ervoor is en geen leven zonder voor kan stellen die kan ze niet krijgen , heel erg oneerlijk verdeeld..
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan