Ik spontaan zwanger, vriendin vertelt dat ze ivf moet, hoe steun je zo iemand?

A

ANONYMOUS_USERNAME

Dag dames,
Ik ben 22 weken zwanger en alles loopt voorspoedig. Ik ben spontaan en makkelijk zwanger geworden, zoals men wel zegt van de geur. Ik heb een goede vriendin op werk in mijn leeftijd die ongeveer tegelijk met mij is begonnen met zwanger proberen te worden. Helaas zonder succes. Gisteren vertelde ze me dat ze een probleem hebben gevonden bij haar man en dat ze nu ivf behandelingen gaan beginnen. Ik voel me zo lullig. Ik wil graag zeggen da alles goed komt maar mischien ben ik nou de laatste die dat moet zeggen. Ik voel me ook vervelend omdat ik in de situatie zit waar zij ook in wil zitten en dat gaat bijhaar heel moeilijk. Ze is absoluut niet jaloers op mij en probeert samen met mij van mijn zwangerschap te genieten. Toch wil ik graag weten wat ik kan doen voor haar om haar een beetje op te beuren.
Groetjes, Vosje
 
Hoi,

Ik ben nu 38 weken zwanger en zwanger geraakt dmv ICSI.( 4e poging).
In totaal ben ik bijna 10 jaar bezig geweest me af en toe een pauze.
Ik weet hoe moeilijk het is als je in je omgeving andere mensen makkelijk zwanger ziet raken. Maar toch heb ik het nooit iemand misgunt. Iedereen kon gewoon altijd met mij over de zwangerschap praten.
Denk dat je haar best bij je zwangerschap kan betrekken want dat zal ze vast leuk vinden maar ook over andere dingen praten is wel belangrijk.
Misschien kan je ook wat op internet of in een boekje lezen over IVF om te begrijpen wat ze straks allemaal mee moet maken. Denk dat ze dat wel zal waarderen als je straks ook een beetje begrijpt hoe het in z'n werk gaat.

Succes en ook succes met je zwangerschap.

Gr. Kim





 
Hoi,

Ik ben nu 38 weken zwanger en normaal zwanger geworden. Een collega/vriendin heeft inmiddels 5 miskramen gehad en ook net een toen ik net zwanger was, sindsdien nog een. Ik heb het hier soms erg moeilijk mee. Toen een andere collega/vriendin een buitenbaarmoederlijke zwangerschap kreeg heb ik echt zitten janken en mezelf afgevraagd waarom het bij de een wel lukt en bij de ander niet.
Ik heb hier met allebei eerlijk over gesproken en ook gezegd dat ik het snap als ze niet altijd blij voor mij kunnen zijn. Dit heeft mij goed gedaan en ik weet ook wel zeker dat het hun ook heeft opgelucht.
Door eerlijk te zijn over  mijn gevoelens, ook  mijn eigen geluk, staat er niets tussen ons in.
Ik denk dat je iemand veel kan steunen door te luisteren. Ik heb nooit gezegd dat het allemaal wel goed komt, omdat het voor sommige mensen helaas niet goed komt.
Probeer er over te praten.

Groetjes
 
Hoi,
Inderdaad een moeilijke situatie. Ik ken eigenlijk beide kanten. Bij ons wilde het in het begin ook niet lukken en wij kregen de mededeling dat het alleen met ivf mogelijk was. Om me heen zag ik iedereen zomaar zwanger worden (en er soms erg achteloos mee om gaan) en vaak was ik wel jaloers. Het was van persoon tot persoon eigenlijk anders, bij de ene schoonzus was ik wel jaloers, bij de andere niet en vraag me niet waarom. Geen idee! Uiteindelijk ben ik (na de nodige ivf-behandeling) toch 2 maal spontaan zwanger geworden. En nu ben ik voor de derde keer spontaan zwanger terwijl mijn vriendin al twee mislukte ivf's en een afgebroken zwangerschap van 20 weken achter de rug heeft. Heel moeilijk. Ik kan gelukkig nog steeds goed met haar praten omdat ik door mijn geschiedenis alles weet van ivf en van de gevoelens daarbij. Jou raad ik aan het initiatief zoveel mogelijk bij je vriendin te leggen. Je kunt wel over je zwangerschap praten, maar zaag er niet uren over door en houd je klaaguurtje over eventuele ongemakken leiver tegen iemand anders. Een boek lezen over ivf is een goed idee. Bots (toevallig mijn gyn.) heeft een goed boek geschreven, dat goed de gevoelens weergeeft. Ik weet niet hoe het heet. Succes er mee.
Groetjes Ivy
 
Hallo Vosje,

Toen het bij mij  duidelijk werd dat het niet snel zou gebeuren en met name toen ik  in de behandelsituatie zat vond ik het  niet altijd even makkelijk om zwangeren en/of kleine kinderen te zien. Niet dat ik het iemand misgunde, ik was zelf immers ook aan het proberen zwanger te worden. Maar met name als ik weer ongesteld geworden was kon ik zwangere vriendinnen/collega's/kennissen niet zien of luchten. Ik ben zelf altijd open geweest daarover en  de meeste wisten dat dus en lieten ze me  even met rust. Maar op alle andere momenten ben ik erg blij geweest met de belangstelling en mogelijkheid om er over te kunnen praten. Al is het wel zo aardig om niet over-enthousiast door te ratelen over je eigen zwangerschap (je hebt genoeg mensen waarbij je je wel kan laten gaan).
Maar makkelijk wordt het niet. Ik ben gelukkig zwanger  geworden (toch spontaan overigens) en een vriendin van mij zit nu in de medische mallemolen. Ik voel me altijd onhandig als ik bij haar naar de laatste stand van zaken informeer. Maar ook bij haar merk ik dat ze het prettig vind dat ik zowel mijn zwangerschap als hun  situatie niet verzwijg of haar ontloop.

Iedereen is natuurlijk anders maar probeer er 'gewoon' bij te blijven is denk ik de beste tip.  

Groetjes, Anne
 
ps: de opmerking "het komt wel goed" vond ik  niet erg fijn. Mijn eerste reactie was dan meestal: "ja hallo, ik loop voor de kat z'n ... bij het ziekenhuis en  een heleboel mensen  in dat traject  lukt het helemaal niet. Dus hoezo het komt wel goed". Niet dat ik dat ooit tegen iemand gezegd heb. Tuurlijk wist ik ook dat zulk soort positieve opmerkingen goed bedoeld  zijn maar helaas was ik niet altijd even rationeel bezig tijdens die periode.
 
Hallo Vosje,

Ik ben zelf 41 jaar en na 7 jaar kinderwens , 1 spontane zwangerschap na 3 jaar met miskraam en 3 jaar behandeling met onderzoeken, 4 IUI, 3 IVF en 1 cryo nu sinds 15 weken zwanger. Dus uit ervaaring weet ik goed hoe het is om anderen spontaan zwanger te zien raken. Ik heb het niemand ooit misgund, maar soms kon ik niet blij of enthousiast zijn voor de ander, omdat het mijzelf zo'n pijn deed. Niet het misgunnen van de ander, maar het jezelf ook zo gunnen. Wat bij mij het beste werkte is dat vriendinnen/collega's of andere vrouwen er gewoon openlijk over spraken. Zoals "soms weet ik niet wat ik moet zeggen, omdat ik jou het ook zo gun" of "ik snap dat je niet altijd blij voor mij kan zijn". Openheid en nog een sopenheid en je niet in alle bochten vwringen uit gene, ongemak of waarom dan ook zou mijn advies zijn.

Geniet ervan en veel geluk.
Sarah
 
Beste Dames,
Heel erg bedankt voor de reacties. Het geeft me veel helderheid. Ik moet eerlijk zeggen dat ik nooit met mijn collega over de zwangerschap praat en ze juist zelf met veel vragen komt. Ze voelt zich erg betrokken en dat maakt mij soms verdrietig want ik gun het haar zo. Hoe dan ook, ik ga zeker alles over ivf lezen wat er te lezen valt en als zij het wil wil ik haar schouder wel zijn. Ik laat haar wel zelf aan geven wat ze wel en niet wil en kan. Verder hoop ik dat het allemaal in orde komt en dat ze in de toekomst zwanger wordt en een stel gezonde kinderen op de wereld zet. Ik wens jullie allemaal ook een makkelijke zwangerschap en bevalling toe.
Groetjes, Vosje
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan