Ik trek het niet meer.....

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hallo allemaal,

ik voel me verschikkelijk slecht.
Na mijn miskraam op 28 juli heb ik een weekje down geweest en daarna weer met volle moed begonnen. Alles ging redelijk zijn gangetje.
Tot gisteravond mijn zus kwam langs , wat ik al raar vond want ze stond zomaar voor mijn deur. Met het goeie nieuws dat ze 7 weken zwanger is.
Goed nieuws ja voor haar, voor mij was het wat minder.
Ik had het gevoel alsof de grond onder mijn voeten weg ging en ik in een heel diep dal viel. Ik kon wel janken, maar feliciteerde haar en lachde als een boer met kies pijn.
Ze moest gauw weer verder wantz e wou ook nog naar mijn andere zus.

Toen ze weg was barste ik in huilen uit.
Waarom was ze niet een paar maanden geleden zwanger dan was ik super blij voor haar geweest, maar op een of andere manier nu niet, niet oprecht blij.
Meer verdrietig en pijnlijk.
Ik gun het haar echt wel maar nu moet ik dus toekijken hoe zij gelukkig zwanger is en ik niet. Ik bedoel het niet kinderachtig maar het herrinert mij eraan dat ik nu ook zwanger had moeten zijn, maar niet meer ben.

Mijn vriend zijd at ik blij voor der moest zijn en niet zo oneerlijk moets doen, snapt hij mij dan niet? of heeft hij gelijk?

IK wil ook wel blij voor haar zijn maar ik voel nu alleen  maar verdriet.

ik heb me vandaag ook ziek gemeld want ik kon echt niet naar t werk gaan.

Mijn vriend zegt ook dat we wel weer zsnel zwanger zullen zijn maar dat is niet waarom ik verdrietig ben.
het is omdat ik nu zwanger had moeten zijn, natuurlijkz al ik nog wel weer zwanger worden maar dat neemt die miskraam niet weg.

Het doet zo'n pijn.

ik ga weer mijn bed in onder mijn dekens verstoppen want ik kan de wereld even nniet aan nu.

liefs muisje
 
Muisje,

hee meid kop op. Het is logisch hoor dat je bij zulk nieuws een dip krijgt. Maar probeer één ding voor ogen te houden. De zwangerschap van je zus heeft niets met jouw miskraam te maken. Als je dat voor ogen kan houden, dan kun je er straks makkelijker mee op gaan. Weet je zus van jouw miskraam? Zo niet vertel het haar dan een over een poosje dan zal ze vast begrip voor je hebben. Ga haar niet vermijden je negatieve gevoelens nemen dan toe. Praat over jouw emoties, maar geef haar de kans om blij te zijn met haar zwangerschap.

Uiteindelijk kan je dan ook genieten van haar blijdschap en stap je straks zelf sterker een nieuwe zwangerschap in.

Succes
Miep
 
Hoi Muisje,

het is zo herkenbaar wat je voelt! Het doet veel pijn om andere mensen gelukkig zwanger te zien, maar wat Miep ook zegt.. haar zwangerschap heeft niets met jouw miskraam te maken. Een miskraam betekent dat er toch ergens iets niet goed geweest is en de natuur het afgebroken heeft.

Nu kan ik  hier hele verhalen en peptalks neerzetten, maar jouw gevoel verandert daardoor natuurlijk niet. Je voelt je gewoon ellendig nu..

Maar kop op, meid!! Hoe moeilijk het nu ook is, deze emoties en gevoelens horen er bij en zijn bij de een anders dan bij de ander. Je hebt tijd nodig om het verlies te verwerken en die tijd moet je ook nemen!

En je zus kan vast wel begrijpen dat jij nu even niet zo enthousiast super blij en gelukkig kan reageren als je anders zou hebben gedaan!

Sterkte hoor!!
 
Lieve Muisje,

Zo herkenbaar jouw verhaal! Helaas is het iets dat er ook bij hoort. Die jaloerse gevoelens... Ik weet zeker dat de meesten hier er wel last van gehad hebben. Ik ook.
En helaas is het een gevoel dat moeilijk te negeren is. Wat anderen ook zeggen. Maar praat er wel over. Als je het niet kan met je vriend, kom dan hier op het forum. Ik heb gemerkt dat het vertellen alleen al enorm oplucht. En ik weet zeker dat je diep van binnen best blij bent voor je zus. Maar je wilt zelf gewoon ook heel graag zwanger zijn! Weet je zus van jouw miskraam. (ik ga uit van wel) Misschien moet je dan ook een keer met haar om de tafel.
Wat jij beschrijft heb ik 2 keer meegemaakt met vriendinnen. Vlak na mijn miskraam werd er 1 zwanger. (beide keren! Hoe cru kan het zijn in de wereld.) Maar beide keren heb ik eerlijk tegen ze gezegt dat ik het leuk voor ze vond, maar dat ik ook best jaloers was. Gelukkig konden ze dat allebei begrijpen, en kunnen/  konden  we er goed over praten. Helemaal moeilijk vond ik het dat 1 vriendin bevallen is in de week dat ik uitgerekend zou zijn van de 1E mk. Toen zijn er behoorlijk wat tranen gekomen. En zoals je iets verder kunt lezen is mijn buurvrouw zondag bevallen. Zij was 7 weken verder als dat ik was. Dus ook dit keer even flink slikken. Maar inmiddels is ook die pijn alweer minder. Vanavond gaan we baby kijken. Ben benieuwd hoe me dat af gaat.
Meid, huil er gewoon om. Maar blijf praten! Sterkte!

Groetjes, Kat
 
Hoi muisje,

Ik heb niet zoveel toe te voegen aan de bovenstaande verhalen, maar kan het toch niet laten. Heel herkenbaar ook voor mij. Ik zal je eerlijk zeggen dat naarmate er meer tijd verstreek na de miskraam het wel steeds minder pijnlijk werd. Naarmate de uitgerekende datum dichterbij kwam werd het weer moeilijker, vooral omdat een vriendin twee weken na mij uitgerekend was en een mooie dochter heeft gekregen.

Ik weet hoe k.... je je voelt, maar geloof me het wordt beter. Het blijft met ups en downs, maar met de tijd  gaat het  beter. En laat je vooral niet wijs maken dat je je aanstelt hoor, je voelt nu eenmaal wat je voelt hoe 'egoïstisch' het voor iemand anders misschien mag lijken. Geef jezelf die ruimte, daar is dit forum ook voor. Sterkte!

Em
 
Hoi lieve muisje,

Jeetje, wat herkenbaar!

Het lijkt alleen wel alsof je zus niet weet van jouw miskraam... Ik vind het een beetje bot dat ze zomaar langskomt, haar nieuws deponeert en weer vertrekt zonder ook maar enige aandacht aan jouw gevoel te besteden. Misschien heb ik het niet goed gelezen, maar zo komt het op mij over.

Je slaat de spijker op zijn kop: tuurlijk gun je al die zwangeren hun geluk, maar ze drukken onze neus op het feit dat wij ook met een bolle buik rond hadden kunnen lopen! Mijn vriend snapt dat stukje ook niet helemaal en zegt ook steeds dat we wel weer snel zwanger zullen zijn, maar daar gaat het inderdaad niet om. We hadden nu  nog steeds  zwanger moeten zijn ipv die K....-miskraam!

Muisje, ik weet dat het pijn doet. Huil maar. Ik heb ook nog steeds ups en downs. Ik heb een collega en zij heeft 12 jaar geleden een miskraam gehad (en daarna twee gezonde kinderen), maar ze denkt er nog steeds veel aan en krijgt bij het vertellen nog steeds kippevel. Ik ga er maar vanuit dat het voor altijd een deel van mij blijft, maar het verdriet zal minder worden, maar ik denk dat dat pas gebeurt als er een lief kindje van ons rondloopt.

We zien het wel. Schuil maar even lekker onder de dekens en laat snel weer iets van je horen. Ik leef met je mee.

Knuffel, Roebie
 
Hallo allemaal,

Dank je wel voor jullie lieve berichtjes, ze doen me goed.
Mijn zus weet niet van mijn laatste miskraam, van de eerste wel want toen was ik al 18 weken. Die miskraam is ook al 3 jaar geleden en die heb ik redelijk een plekje kunnen geven.
Ik vind het echt heel leuk dat ik voor het eerst tante word want ik vraag al sinds ik zwanger was van mijn dochter of ik een nichtje of neefje kon krijgen zodat ze samen konden spelen maar ze wou nog wachten enzo, nu word ik tante alleen kont het te laat of juist te kort op de miskraam het is zo confronterend.

Over een paar weken zal ik wel gewend zijn aan het idee en is het niet anders.
Een collega is ook zwanger maar die was al voor mijn miskraam zwanger en dat vind ik echt super voor haar en als ik haar niu zie met der toeter voel ik geen verdriet. Raar is dat.

Maargoed ik ben vandaag ook lekker thuis gebleven en vandaag is mijn dochter wel naar oma zodat ik lekker helemaal niets hoef te doen.

Nu verlies is al sinds gister een beetje bloed, het is niet echt rood maar rose zegmaar, en een beetje lichte heel lichte ongi gevoel.
Een week te vroeg !! echt heel vaag, want na mijn miskraam duurde het 6 weken en dan nu in eens 3 weken. Mijn vriend zei dat het een innestelingsbloeding kan zijn.
Maar daar geloof ik niet in dat heb ik bij mijn vorige 3 zwangerschappen ook niet gehad. en ik voel me ook helemaal niet zwanger terwijl ik dat bij de eerste 3 wel had.
Kort om mijn lichaam is nog niet in zn oude ritme.

Ik vind jullie allemaal heel lief!

liefs muisje
 
hoi muisje


ik kan me heel goed voorstelen dat je je nu zo voelt.......... het is dan zo dichtbij en zo confronterend... waarom zij wel en jij niet.....

inderdaad denk je het enigzins een plekje te hebben gegeven, maar bij zulke momneten merk je dat het toch nog heel vers is....

in las in je laatste berichtje dat je zus het niet weet dat het bij jou weer verkeerd is gegaan... misschien voor jou prettig om het wel te vertellen tegen je zus... het lucht op en ze kan dan rekening houden met je gevoelens...

ik merk ook dat ik meer moeite heb met mensen die zeggen dat ze zwanger zijn dan met mensen die al zwanger waren voordat het bij mij mis ging.....

doe rustig aan muisje   en ik begrijp volkomen hoe je je voelt en het  zijn   hele normale reacties en gevoelens
..

liefs tobi

 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan