<p>Hoi allen,</p><p>Ik ben nieuw op dit forum, althans.. nog nooit iets geplaatst maar wel regelmatig dingen gelezen. Maar ik zit ergens mee en ik hoop dat ik het op deze manier misschien een beetje van me af kan schrijven. Voor iedereen die geen zin heeft in een klaag verhaal, je kunt beter niet verder lezen, want dat gaat het denk ik wel worden (sorry!!).</p><p>Ik vind er namelijk he-le-maal niks aan, aan het zwanger zijn. Ik ben nu bijna 31 weken zwanger van ons zoontje en wij zijn echt hartstikke blij met de komst van de kleine, maar genieten van de zwangerschap doe ik niet. En het 'erge' is.. ik heb dus echt niets te klagen. We hebben een goede relatie, het was snel 'raak', en ik heb een totaal kwaalloze zwangerschap tot nu toe (ja, ietsje moe misschien inmiddels maar dan zijn we ook 7 maanden verder). Ik merk dat ik me zoooo schuldig voel naar de kleine (alsof ik niet blij ben dat hij komt), naar mijn vriend (die zo zo goed probeert heel lief voor mij te zijn terwijl ik me soms echt gedraag als een vervelende puber) en ook richting alle vrouwen bij wie het niet snel lukt om zwanger te worden en die het zo graag willen, of bij wie de zwangerschap totaal niet zonder kwalen verloopt. Maar ik kan het gewoon niet helpen en dat schuldgevoel maakt het eigenlijk allemaal nog erger (zou ik niet blij moeten zijn? Kijk nou even wat jij wél hebt en anderen niet, niet zo aanstellen, etc.).</p><p>De hele blijheid rondom zwangerschap begrijp ik gewoon niet (of beter gezegd: voel ik niet, want ik vind het heel fijn voor iedereen die het wél zo ervaart!) en ik mis mijn oude leven. Niet verkeerd opvatten, want het is niet zo dat ik terug wil naar mijn 'oude leven' zonder sprake van een baby, maar mijn 'oude leven' zonder zwangerschap mis ik wel. De sporten die ik niet meer kan doen, het veranderen van mijn lichaam (dat voelt voor mij alsof ik de controle verlies - heeft misschien te maken met een verleden van een eetstoornis), de hormonen die me totaal gestoord maken (en me het gevoel geven echt van een andere planeet te komen dan een paar maanden geleden) en het bemoeien van iedereen met mijn lichaam en onze keuzes (alsof je een soort publiek bezit wordt nu er een baby in je groeit en het maar oké is alles tegen/over jou en je lichaam te zeggen).</p><p>Dit stukje is vooral bedoeld om het even van me af te schrijven dus, en ik merk nu al dat het wel helpt. Maar ook een beetje om te checken of er misschien meer mensen zijn die zich voelen zoals ik, of mensen die dit ooit hebben meegemaakt en misschien tips voor me hebben hoe ik hiermee om kan gaan. Het is nog maar ongeveer 9 weken, ik tel ze echt af en kijk enorm uit naar de bevalling (ja, echt), maar het zou toch wel fijn zijn als ik de laatste 9 weken nog iets leuker kon maken voor mezelf.</p><p>Nogmaals sorry voor het klaagverhaal. En iedereen die de moeite genomen heeft het te lezen: bedankt!</p><p>xx</p>
Ik vind er helemaal niks aan
- Onderwerp starter Gebruiker10129446
- Startdatum
Helemaal niet erg!! Heel herkenbaar voor mij in ieder geval. Wij zijn wel lang bezig geweest en gedokterd en al maar inmiddels hoef ik “nog” maar 4 weken.
Vond het vreselijk! Vooral aan het begin. Darmen waren ontzettend opgezwollen dus sommige begonnen al vroeg zo nou je hebt echt een buik! Hoe wil je een (zwangere) vrouw onzeker krijgen.. uiteindelijk heb ik uitgesproken naar mijn vk dat ik er niks mee had maar absoluut zo blij ben dat er een kleintje komt! Ze zei joh das helemaal niet erg of gek! Zijn zoveel vrouwen die niks met zwanger zijn hebben! Zo wat was ik gerustgesteld. Nu kom ik er gewoon voorruit dat het hele zwanger zijn niks voor mij is! Idd het sporten, actieve leven. Ik ga graag op stap of avonden bij vrienden ja das minder want ben gewoon moe. Ik ben daarnaast heel druk, lekker bezig met vanalles en dat gaat gewoon even niet. Heel erg wennen. Heb wel eens gelezen dat vrouwen door een soort rouwproces gaan tijdens een zwangerschap/eerste maanden van de kleine. Je moet toch “afscheid” nemen van je oude leven en totaal wennen aan het nieuwe, terwijl we natuurlijk super blij zijn dat er straks een mini versie van jezelf rondhobbelt. Lang verhaal geworden maar hopelijk heb je er iets aan. Kijk gewoon uit naar die tijd die komt en je vind je ritme wel weer! En schaam je niet! Niet iedereen kotst regenbogen, poept glitters en is over the moon van al die ongemakjes..
Vond het vreselijk! Vooral aan het begin. Darmen waren ontzettend opgezwollen dus sommige begonnen al vroeg zo nou je hebt echt een buik! Hoe wil je een (zwangere) vrouw onzeker krijgen.. uiteindelijk heb ik uitgesproken naar mijn vk dat ik er niks mee had maar absoluut zo blij ben dat er een kleintje komt! Ze zei joh das helemaal niet erg of gek! Zijn zoveel vrouwen die niks met zwanger zijn hebben! Zo wat was ik gerustgesteld. Nu kom ik er gewoon voorruit dat het hele zwanger zijn niks voor mij is! Idd het sporten, actieve leven. Ik ga graag op stap of avonden bij vrienden ja das minder want ben gewoon moe. Ik ben daarnaast heel druk, lekker bezig met vanalles en dat gaat gewoon even niet. Heel erg wennen. Heb wel eens gelezen dat vrouwen door een soort rouwproces gaan tijdens een zwangerschap/eerste maanden van de kleine. Je moet toch “afscheid” nemen van je oude leven en totaal wennen aan het nieuwe, terwijl we natuurlijk super blij zijn dat er straks een mini versie van jezelf rondhobbelt. Lang verhaal geworden maar hopelijk heb je er iets aan. Kijk gewoon uit naar die tijd die komt en je vind je ritme wel weer! En schaam je niet! Niet iedereen kotst regenbogen, poept glitters en is over the moon van al die ongemakjes..
Ik heb alleen het eerste stuk gelezen, maar herken je verhaal. Je kiest je emotie niet uit. Je voelt wat je voelt... dat geldt voor iedereen.
Ook wij waren snel zwanger en ben ook bija 31 weken. Wij zijn tevens heel dankbaar voor het wonder, maar zwanger zijn vind ik wel verschrikkelijk. Nog steeds misselijk, zwangerschapssuiker, hoge bloeddruk en ga zo maar door. Het is echt aftellen. Je bent mens om wat je voelt en je kiest er niet voor om de zwangerschap wel of niet leuk te vinden. doel voor ogen houden.
Ook wij waren snel zwanger en ben ook bija 31 weken. Wij zijn tevens heel dankbaar voor het wonder, maar zwanger zijn vind ik wel verschrikkelijk. Nog steeds misselijk, zwangerschapssuiker, hoge bloeddruk en ga zo maar door. Het is echt aftellen. Je bent mens om wat je voelt en je kiest er niet voor om de zwangerschap wel of niet leuk te vinden.
doel voor ogen houden.Hoi,
Hier 34 weken zwanger. En ik begrijp je heel goed. Tuurlijk ben je blij, en je zegt geen kwalen te hebben. Ik denk dat ik er genoeg gezien heb. Niet kunnen sporten, eetstoornis die je gehad hebt, mensen die zich met je bemoeien. Misschien geen lichamelijke kwalen maar wel psychisch.
Nog even volhouden en dan genieten van je babytje.
Hier 34 weken zwanger. En ik begrijp je heel goed. Tuurlijk ben je blij, en je zegt geen kwalen te hebben. Ik denk dat ik er genoeg gezien heb. Niet kunnen sporten, eetstoornis die je gehad hebt, mensen die zich met je bemoeien. Misschien geen lichamelijke kwalen maar wel psychisch.
Nog even volhouden en dan genieten van je babytje.
Ik begrijp je hoor! Ik heb een pittige zwangerschap gehad en ik vond er ook weinig aan. De echo's vond ik fijn, het getrappel voelen vond ik heerlijk, maar verder...
Ik ben pas 12 weken en wil al niet meer. Misselijk, moe, nergens zin in, hoofdpijn enzovoort. Ik zit ook helemaal niet op een roze wolk en het enige plezier haal ik uit het vertellen aan mensen dat we zwanger zijn. Het voelt helemaal niet als iets leuks. En dan nog het ongevraagde advies van iedereen.. 'het wordt beter, trust me'.. En ik moet nog 6 maanden..
Nou, je bent niet de enige dus.
Ik kan me ook wel aansluiten hoor, ben 24 weken zwanger, niet lang bezig geweest en dolgelukkig om mama te worden. Heb geen kwaaltjes en voel me goed.. maar of het nou fijn is om zwanger te zijn? Ik vraag me af of er dames zijn die het écht fijn vinden?
Het is niet dat ik t vreselijk vind, maar ik doe het alleen voor het resultaat hoor.. het is niet dat ik zwanger zou willen zijn om het zwanger zijn, want daar is inderdaad niks aan. Ik word dik en dat krijg ik regelmatig te horen (nu is dat blijkbaar ineens normaal om tegen iemand te zeggen), iedereen waarschuwt me voor de bevalling en wat me te wachten staat (alsof ik geen idee heb waar ik aan begonnen ben), iedereen zwijmelt over het trappelen in je buik.. ja het is een prachtig idee, maar ze mag ook best voorzichtig doen met mijn binnenste haha en als ik even een uur niets voel gaan de engste scenario’s door mijn hoofd en zo kan ik nog wel even doorgaan.
Ik denk dat het vooral lang een taboe is geweest om te klagen over een zwangerschap en dat daarom iedereen denkt dat je je (buiten de bekende kwaaltjes) geweldig ‘anders’ voelt, een gloed ofzo die roze wolk. Maar daar kom je dus wel achter zodra je het zelf bent ?
lekker klagen dus, kwaaltjes of niet.
Succes met de laatste 9 weken, nog ff en dan weet je waar je het allemaal voor hebt gedaan. (Als ik “ze” moet geloven)
Ik kan me ook wel aansluiten hoor, ben 24 weken zwanger, niet lang bezig geweest en dolgelukkig om mama te worden. Heb geen kwaaltjes en voel me goed.. maar of het nou fijn is om zwanger te zijn? Ik vraag me af of er dames zijn die het écht fijn vinden?
Het is niet dat ik t vreselijk vind, maar ik doe het alleen voor het resultaat hoor.. het is niet dat ik zwanger zou willen zijn om het zwanger zijn, want daar is inderdaad niks aan. Ik word dik en dat krijg ik regelmatig te horen (nu is dat blijkbaar ineens normaal om tegen iemand te zeggen), iedereen waarschuwt me voor de bevalling en wat me te wachten staat (alsof ik geen idee heb waar ik aan begonnen ben), iedereen zwijmelt over het trappelen in je buik.. ja het is een prachtig idee, maar ze mag ook best voorzichtig doen met mijn binnenste haha en als ik even een uur niets voel gaan de engste scenario’s door mijn hoofd en zo kan ik nog wel even doorgaan.
Ik denk dat het vooral lang een taboe is geweest om te klagen over een zwangerschap en dat daarom iedereen denkt dat je je (buiten de bekende kwaaltjes) geweldig ‘anders’ voelt, een gloed ofzo die roze wolk. Maar daar kom je dus wel achter zodra je het zelf bent ?
lekker klagen dus, kwaaltjes of niet.
Succes met de laatste 9 weken, nog ff en dan weet je waar je het allemaal voor hebt gedaan. (Als ik “ze” moet geloven)
Bedankt voor jullie lieve reacties! Doet me al goed te lezen dat ik niet de enige ben en dat het er schijnbaar voor veel mensen ook bij hoort. Ik ga het wel even bespreken met mijn verloskundige, dat vond ik wel een goed punt, want misschien kan zij mij net als jou Lizzyluc wel een beetje geruststellen dat het niet zo raar is.
Iedereen die nu zwanger is.. een heel fijne zwangerschap nog! En iedereen die nog niet zwanger is.. ik duim voor jullie dat het heel snel raak mag zijn!
Iedereen die nu zwanger is.. een heel fijne zwangerschap nog! En iedereen die nog niet zwanger is.. ik duim voor jullie dat het heel snel raak mag zijn!