Ik vind het toch allemaal best een beetje eng...

[Anoniem]

Hoi meiden,

Ik ben nu 32 weken zwanger; het aftellen is begonnen. Nog maar een paar weekjes werken en dan al met verlof. Aan de ene kant kan ik niet wachten om straks eindelijk ons wondertje in mijn armen te houden, maar aan de andere kant... vind ik het eerlijk gezegd best eng allemaal.
Het heeft bij ons best wel een tijdje geduurt voor we zwanger raakten, dus ik heb de eerste maanden alleen maar in een roes geleefd dat het eindelijk gelukt was. Natuurlijk ben ik daar nog steeds heel erg blij mee, maar ik heb nu toch ook wel af en toe een aanval van onzekerheid. Zal ik wel een goede moeder worden.. wat nou als ze de baby op mijn buik leggen en ik voel niet die overweldigende golf van liefde waar iedereen het altijd over heeft? En zal onze relatie het wel aankunnen? En wat als we nou een ongezond kindje krijgen, kunnen we dat wel aan?? Pff...

Ik weet wel dat als de baby er eenmaal is alles waarschijnlijk vanzelf goed komt. Maar ja, voor nu knaagt die onzekerheid gewoon aan me! Zijn er meer meiden die dit herkennen?

Liefs, 10e

 

[Anoniem]

logisch hoor!
Maar dat komt vast allemaal helemaal in orde!

Als je   die overweldigende liefde in het begin niet voelt dan groeit dat meestal wel. Ik had een keizersnede en was zo van de wereld van de narcose dat ik in het begin niet die golf van liefde had maar dit is ruimschoots goed gekomen. Kan echt nauwelijks een dag zonder mn ventje. Als ik aan m denk krijg ik haast kriebels in mn buik hahaha

Sterkte met de laatste (lange) loodjes!

Groetjes Annemiek mv Joris 23-10-2007 en 23 weken ivv ??

 

[Anoniem]

hoi,
heel herkenbaar hoor! Ik heb die dingen bij de zwangerschap van mijn dochtertje ook heel veel gehad.
Ik denk dat iedereen dat wel heeft en je moet denk ik alleen proberen dat die gevoelens niet de overhand nemen.
Die overweldigende liefde heb ik niet gehad hoor de eerste dagen, maar dat groeit vaak vanzelf. Er plofte een bloot, lelijk rood aangelopen wezentje op mijn buik en ik dacht alleen maar, oef nu wil ik wel even slapen!

groeten Elke

 

[Anoniem]

tuurlijk word je een goede moeder.. dat blijkt alleen al uit dat je je nu al druk maakt..
ik denk dat iedereen dat heeft hoor maar niet iedereen durft er voor uit te komen.
geniet nog maar lekker van je dikke buik want voor je het weet heb je het al in je armen en ben je luiers aan het verschonen.
succes ermee.
groetjes milenne 15 weken zwanger en al mama van 2 mannen

 

[Anoniem]

Het is ook allemaal heel eng, hoor meid. Ik denk dat alle vrouwen op een bepaald moment dit soort twijfels en angsten hebben. Het is ook heel wat, moeder worden! Het is een levensveranderende beslissing die je nu niet meer terug kunt draaien en waar je weinig meer in te kiezen hebt. Het gaat zoals het gaat, het is zoals het is. Maar heb vertrouwen in jezelf, je past je wel aan en alle hormoontjes doen heel hard hun best om je straks een liefhebbende, toegewijde moeder te maken!

En die overweldigende golf van liefde, die voelde ik echt niet meteen toen de baby op de buik werd gelegd. Ik was vooral heel opgelucht dat zwangerschap en bevalling voorbij waren en ik was beduusd. Hoorde dit mensje nu echt bij mij? De eerste keer dat-ie huilde in zijn wiegje, drukte ik in paniek op het knopje om de zuster te roepen, want ik had geen idee wat ik moest doen, ha ha. In de kraamweek ging ik nog vaak bij zijn wiegje kijken, vol verbazing, wow, is dit echt mijn kind? Het was echt even wennen, maar die liefde groeit snel hoor. En ik vind dat ik een prima moeder ben!

Succes met je laatste loodjes, zoals je zelf al zei, het komt vanzelf goed als de baby er is...

Groetjes, Karin
28+1 wkn van 2e