A
Anoniem
Guest
Hoi dames,
Ik weet het, we hebben er al menig topic aan gewijd maar ik zit nog steeds met het dilemma: gaan voor een tweede kindje of nog niet.
Ik heb lange tijd de behoefte nog echt niet gehad en nog steeds vind ik het erg moeilijk of ik er alweer aan wil beginnen of niet. Als het aan mijn man ligt is het liever vandaag nog dan morgen. Hij komt dan met de praktische zaken als: niet teveel leeftijdsverschil met Sven, maar 1 schooljaar tussen de 2 kindjes en voor hem het grootste obstakel: hij wil voor zijn 40e graag de tweede 'hebben' (en dat is dus volgend jaar november).
Aan de ene kant heb ik zoiets van: al die praktische zaken boeien me niet maar ik wil toch ook wel een beetje rekening houden met mijn man. En als ik hier al die topics lees over meiden die zwanger zijn (of als ik soms even op het zwangerforum zwerf), heb ik zoiets van: eigenlijk is het ook wel leuk.
Maar ja, dan komen toch ook weer de twijfels. En ook praktische zaken vanuit mijn kant: ik ben nog tot volgend jaar maart met een studie bezig, ik heb het net weer super naar mijn zin op het werk waar ik mijn functie lekker aan het uitbreiden ben, we hebben net zo fijn onze draai gevonden met Sven (na al die maanden). Voor mij voelt het dan echt alsof een tweede zwangerschap roet in het eten gaat gooien.
Wat doe je met de tweestrijd tussen gevoel en verstand? Ja, ik weet wel, het duurt nog 9 maanden voor die kleine er is. Maar weet je wat het ook is, mijn zwangerschap van Sven was geen pretje en ik heb er dan ook maar weinig van kunnen genieten. Ik zou zo graag (voor zover mogelijk) van een tweede zwangerschap meer genieten en als ik dan nog met zoveel bezwaren zit, weet ik niet of dat wel gaat lukken.
Ik weet het gewoon niet meer. Wat moet ik hiermee? Iemand tips?
Sorry voor het onsamenhangende verhaal maar ik hoop dat jullie het snappen.....
Groetjes,
Maike
Mama van Sven, 28-7-2007
Ik weet het, we hebben er al menig topic aan gewijd maar ik zit nog steeds met het dilemma: gaan voor een tweede kindje of nog niet.
Ik heb lange tijd de behoefte nog echt niet gehad en nog steeds vind ik het erg moeilijk of ik er alweer aan wil beginnen of niet. Als het aan mijn man ligt is het liever vandaag nog dan morgen. Hij komt dan met de praktische zaken als: niet teveel leeftijdsverschil met Sven, maar 1 schooljaar tussen de 2 kindjes en voor hem het grootste obstakel: hij wil voor zijn 40e graag de tweede 'hebben' (en dat is dus volgend jaar november).
Aan de ene kant heb ik zoiets van: al die praktische zaken boeien me niet maar ik wil toch ook wel een beetje rekening houden met mijn man. En als ik hier al die topics lees over meiden die zwanger zijn (of als ik soms even op het zwangerforum zwerf), heb ik zoiets van: eigenlijk is het ook wel leuk.
Maar ja, dan komen toch ook weer de twijfels. En ook praktische zaken vanuit mijn kant: ik ben nog tot volgend jaar maart met een studie bezig, ik heb het net weer super naar mijn zin op het werk waar ik mijn functie lekker aan het uitbreiden ben, we hebben net zo fijn onze draai gevonden met Sven (na al die maanden). Voor mij voelt het dan echt alsof een tweede zwangerschap roet in het eten gaat gooien.
Wat doe je met de tweestrijd tussen gevoel en verstand? Ja, ik weet wel, het duurt nog 9 maanden voor die kleine er is. Maar weet je wat het ook is, mijn zwangerschap van Sven was geen pretje en ik heb er dan ook maar weinig van kunnen genieten. Ik zou zo graag (voor zover mogelijk) van een tweede zwangerschap meer genieten en als ik dan nog met zoveel bezwaren zit, weet ik niet of dat wel gaat lukken.
Ik weet het gewoon niet meer. Wat moet ik hiermee? Iemand tips?
Sorry voor het onsamenhangende verhaal maar ik hoop dat jullie het snappen.....
Groetjes,
Maike
Mama van Sven, 28-7-2007
